Siyonizm’in Genişleme Hayalleri

Gazze ve Batı Şeria Kayasında Parçalanan Bir Efsanedir

Yahudi varlığı, Filistin Kurtuluş Örgütü'nün yardımı olmadan, sadece 5.800 km²'lik bir alanı geçmeyen ve 3 milyondan fazla insanın yaşadığı Batı Şeria'yı kontrol edemiyorsa, nasıl olur da 3.000.000 km²'lik bir alanı kontrol edebileceğini hayal edebilir ki?

Yahudi varlığı tüm gücünü ortaya koyup Batı ülkelerinin sahip olduğu yasaklı ve suç teşkil eden tüm silah ve mühimmatı kullanmasına rağmen 365 km²'yi aşmayan bir alanı kaplayan Gazze iki yıldan fazla bir süredir direnebilmişse ve dünyanın en güçlü, en şiddetli, en dinamik ve en kanlı ordusundan binlerce askeri öldürülüp, yaralanıp, sakat kalıp akıl hastası olmuşsa... Yahudi varlığı NATO ordularının bile sahip olmadığı teknolojilere sahip olmasına rağmen istihbarat üstünlüğü, caydırıcılık, daha uzun menzil ve istediği her noktaya ulaşma kabiliyeti gibi sahip olduğu tüm avantajlarını kaybetmişse ve Gazze'de sistematik katliamlar ve planlı yıkımlara rağmen hedeflerini gerçekleştirmek için kendisine birbiri ardına verilen süreler içinde hedeflerini gerçekleştirmede başarısız olmuşsa... peki hala bu genişleme sloganının bir anlamı veya mefhumu kalır mı?

Yahudi varlığı, çoğu silah kullanımı konusunda eğitimli ve varlığın sahip olmadığı silahlara sahip 100 milyondan fazla insanın yaşadığı topraklara doğru genişleyeceğini nasıl açıklayabilir?

Bu genişleme açıklaması, rejimler ve halklar arasında korku ve şok yaratmak için olup böylece varlığın iradesine teslim olsunlar ve ona körü körüne sadakat ve itaat göstersinler diye mi yoksa kastedilen kontrol ve askeri işgal değil de Batı Şeria'da yaptığı gibi bölgeyi operasyonlarının sahnesi haline getirmek için midir?

Şimdi bu soruları, Yahudi varlığının Nil'den Fırat'a kadar genişleme potansiyelinin boyutunu ve bunun sahadaki gerçekliğini analiz edip anlayalım ve cevaplayalım:

Birincisi: Eğer varlık Nil'den Fırat'a kadar genişlemek istiyorsa, neden o zaman bir apartheid duvarı inşa ediyor?

Bu sorunun cevabı, ideolojik sloganlar ile siyasi ve güvenlik gerçeklik arasındaki çelişkiyi ortaya koymaktadır.

“Nil’den Fırat'a” kadar genişleme sloganı, ilk dönem Siyonist hareketleri harekete geçirmek için kullanılan eski bir Tevrat/Siyonist slogan olup gayesi ise, yerleşim projesine dini ve “kaderci” bir karakter kazandırmak ve Yahudileri (ilahi vaadi) gerçekleştirmek amacıyla Filistin topraklarına göç etmeye teşvik etmektir! Ayrılık duvarına gelince; Aksa İntifadası sırasında fedai operasyonların tırmanmasının ardından, 2002 yılında Şaron'un döneminde inşa edilmiş olup bu, daha uzak topraklar bir yana Batı Şeria'yı bile tam olarak kontrol etme konusundaki güvenlik acziyetinin pratik bir kabulüydü.

Dolayısıyla duvar, bir savunma tahkimatı olup bir gücü yansıtmıyor, aksine Cenin, Nablus ve el-Halil gibi bölgelerde göreceli olarak savunmasız olan kuşatma altındaki halkın bile sızması korkusunu yansıtıyor

Duvar, bu varlığın coğrafi yakınlığı ve askeri üstünlüğüne rağmen Batı Şeria'yı “tamamen ilhak etme” kapasitesine bile sahip olmadığını açıklarken, peki Nil'den Fırat'a kadar uzanan büyük genişlemeler nasıl olacak ki?

İkincisi: Genişleme hayali, Batı Şeria'yı bile boyun eğdirmekten aciz kalmasıyla bağdaşıyor mu?

5.800 km²'lik bir alanı aşmayan ve yaklaşık 3 milyon Filistinli nüfusa sahip olan Batı Şeria'da Yahudi varlığı, neredeyse günlük çatışmalar olmadan Oslo otoritesinin yardımıyla bile bu bölge üzerinde tam kontrolü sağlamaktan aciz kalmıştır.

Baskı ve güvenlik koordinasyonuna rağmen, her şehirde silahlı direniş hücreleri ve gruplar için güvenlik altyapısı bulunmaktadır.

Bu başarısızlık, Irak, Suriye, Mısır gibi halkları ve ülkeleri içine alan geniş bölgelere doğru genişleme fikrinin, pratik olarak gerçekleşmesi mümkün olmayan bir yanılsama olduğunu ortaya koymaktadır.

Üçüncüsü: Gazze'ye hükmetmekten aciz olan biri, 3 milyon km2'lik bir alana hükmedebilir mi?

Gazze, Yahudi varlığını birçok düzeyde ifşa etmiştir:

• Gazze alanı: Sadece 365 km2’dir.
• Buna rağmen 2007'den bugüne kadar, Yahudi varlığı ona boyun eğdirme girişimlerinde başarısız olmuştur.
• (2023-2025) son savaş, caydırıcılık, uzun kol ve onu karakterize eden önleyici saldırı efsanesinin çöküşünü ortaya çıkarmış ve tek başına askeri gücün, özgürlük ve direnişe inanan halklara karşı kesinlikle savaşamayacağını teyit etmiştir.
• Yahudi varlığının uğradığı insani, maddi ve psikolojik kayıplar tüm tahminleri aşmış olup Yahudi varlığının Batı'daki destekçilerini bile utandırmıştır.

Eğer Gazze bile nükleer bir orduyu küçük düşürebiliyorsa, Irak veya Suriye gibi daha geniş bölgelerde doğrudan çatışmaya girmesi halinde nasıl olacak acaba?

Dördüncüsü: “Nil'den Fırat'a kadar” bir slogan mı yoksa bir proje mi?

Gerçeklik açısından: Yahudi varlığı, bu projenin askeri veya siyasi olarak gerçekleşebilir olmadığını biliyor ancak yine de onu aşağıdakiler için kullanıyor:

• (Aşırı sağ için) iç ideolojik propaganda aracı olarak.
• Özellikle Batı Şeria'daki sürüngen yerleşimcilerin meşrulaştırılması.
• (Irak ve Suriye'de olduğu gibi) kaos ve bölünmeleri desteklemek yoluyla çevre Arap devletlerini parçalamak için bir argüman olması.

Ancak bugün Yahudi varlığı için fiili proje şudur:

Mümkün olduğunca saf, mümkün olduğunca büyük bir alanı kapsayan ve mümkün olduğunca Filistinlilerin az olduğu bir Yahudi devleti.

Bu da şöyle yorumlanabilir:

• Kudüs ve Batı Şeria'da sürgün ve yerinden edilmenin devam etmesi.
• Gazze'yi nihai olarak ayırma, orada savaşı sürdürme ve orayı işgal etmeye ve Amerikan katılımıyla yatırım bölgesine dönüştürmeye çağrı girişimleri.
• (Özellikle Necef ve Batı Şeria'da olmak üzere) transfer ve alternatif nüfus projelerinin geçişi.

Beşincisi: Jeopolitik gerçeklik, Yahudi varlığının imparatorluk projesine izin vermez.

(Tarihteki en güçlü ülke) Amerika, güç dengesindeki farka rağmen Irak ve Afganistan üzerinde kontrolünü sağlayamamıştır. Yahudi varlığı ise küçük bir varlıktır:

• Nüfusu 9 milyon (ki yaklaşık yarısı Yahudi değildir).
• (Toplumsal bölünmeler, siyasi krizler, iç direniş) gibi iç kırılganlık.

Bu boyuttaki herhangi bir genişleme projesini yerine getirmek için pratik olarak, coğrafi, demografik ve askeri açıdan uygun değildir.

Özetle: Sözde “Nil'den Fırat'a kadar genişleme projesi” şudur:

1- Uygulanabilir bir plandan daha çok ideolojik bir efsanedir.

2- Yerleşim, saldırganlık ve ırk ayrımcılığını meşrulaştırmak için bir propaganda aracıdır.

3- Güç, imkanlar veya uluslararası koşullar açısından gerçeklik olarak ulaşılabilir değildir.

Şimdi asıl soru şudur: Bu varlık 1948 sınırları içinde bekasını sürdürebilir mi?

Gerçeklikteki verilere dayalı olarak, bir sonraki meydan okuma genişleme değil, iç çöküş ve artan direniş faktörlerine karşı dayanabilmektir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Salim Ebu Sebeytan

Haber-Yorum

Sumud Filosunun Yelken Açması, Müslüman Ordularının Garnizonları İçin Bir Utançtır!

Haber:

Ünlü uluslararası fotoğrafçı Şahidul Alam, Pazar günü Özgürlük Filosu Koalisyonunun son misyonuna katıldı ve Gazze'deki Yahudi varlığının kuşatmasını kırmak için uluslararası çabaya katılan ilk Bangladeşli oldu.70 yaşındaki Alam, eğitimci, medya kuruluşlarının kurucusu ve bir aktivist olup kırk yılı aşkın bir süredir Bangladeş'teki insan hakları ihlallerini ve siyasi karışıklıkları belgeleyen çalışmalarıyla sayısız ödüller almıştır.2018 yılında Time dergisi tarafından "Yılın Kişisi" seçilmiş ve aynı zamanda Dünya Basın Fotoğrafı Ödülleri jürisine başkanlık eden ilk renkli kişi olmuştur.Pazar günü Dakka'dan ayrılıp Sicilya'ya gitmiş, Ağustos sonu ve Eylül başında İtalya, İspanya ve Tunus'tan yelken açan Küresel Sumud Filosuyla birlikte yeni bir tekne dalgasıyla yola çıkmış ve bu filoya 44 ülkeden yaklaşık 500 aktivist katılmıştır.Alam, Arab News'e şunları söylemiştir: “Ben Bangladeş halkını temsil etmek ve Bangladeşlilerin Filistin'e olan sevgisini ve orada direnişin olduğu gerçeğini dile getirmek istiyorum.” (Arab News)

Yorum:

Ünlü Bangladeşli fotoğrafçı ve aktivist Şahidul Alam'ın Özgürlük Filosu Koalisyonunun son misyonuna katılma yönünde aldığı cesur karar, Bangladeşli Müslümanların duygularında derin bir yankı bulmuştur.Onlar için Filistin davası, uzak bir jeopolitik mesele değil, aksine mübarek Mescid-i Aksa'nın kutsallığıyla yakından bağlantılı derin bir duygusal bağlılıktır. Ancak bu duygusal bağın, duygu sınırlarını aşıp somut siyasi ve askeri bir kararlılığa dönüşmesi gerekir.

Filodaki siviller, gaspçı Yahudi varlık tarafından tutuklanıp taciz edilmelerine rağmen, İslam beldelerinin başındaki hain yöneticiler hala hiç utanmıyorlar veya bir günah duygusuna kapılmıyorlar.Sıradan insanlar sivil gemilerde hayatlarını tehlikeye atarken, ağır silahlara sahip modern Müslüman orduları ise kabir ehlinin sessizliği gibi sessizce duruyorlar!Gazze'ye giden Sumud Filosunun, dünyanın Gazze'deki soykırıma karşı duyarlılığını uyandırmak için başlatılan bir kampanya olduğu söyleniyor.Ancak artık sivillerin Müslüman ordularının duygularını uyandırmalarının zamanı gelmiş olup giderek aciliyeti artan şu soruyu sormaları gerekir:Şayet silahsız siviller ablukaya doğru yelken açmaya güç yetirebiliyorsa,o halde neden el-Aksa'yı kurtarmak ve oradaki mübarek Müslümanların trajedisini sona erdirmek için mümin ordular ve coşkulu gençlerle dolu İslam ümmetinin ortak donanma filoları gönderilmiyor?

Filistin'i özgürleştirmenin yolu, insani yardım misyonlarından daha fazlasını gerektirir; yani İslam beldelerindeki güç dengelerinin köklü bir şekilde yeniden düzenlenmesini gerektirir; dolayısıyla otoritenin Batı yanlısı despot rejimlerin elinden alınıp sadık ve cesur bir ele, yani Nübüvvet Minhacı üzere İkinci Raşidi Hilafetin gölgesindeki bir Halife'nin eline teslim edilmesi gerekir. Bu nedenle ümmetin, ordularının kışlalarına doğru yürüyerek ordulardan, davalarına karşı görevini yerine getirmelerini talep etmesi gerekir.Ayrıca muhlis subayların da, gerçek bağlılıklarının sömürgeci Batı'ya hizmet eden ajan tiranlara değil de, Haremeyn'in üçüncüsünün kurtuluşu için olduğunu idrak etmeleri gerekir. Bu orduların hareketsiz bir şekilde kalması, pratik olarak kendi çıkarlarını halklarının çıkarlarının üstünde tutan yöneticilerini korudukları anlamına gelmektedir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Irtiza Çaudri – Bangladeş

Mısır Dışişleri Bakanı Bedir Abdülati, son günlerde katıldığı uluslararası konferanslarda bir dizi dikkat çekici açıklamada bulundu. Abdülati, “İsrail’in barış içinde yaşamasının ve bölgeye entegrasyonunun önemli olduğunu” vurguladı. Suudi Arabistan ve diğer ülkelerle birlikte “İsrail ile normalleşmeye tamamen hazır olduklarını” belirten Bakan, gelecek için tek çözümün “İsrail ile barış içinde yaşayacak, silahtan arındırılmış bir Filistin devleti” olduğunu söyledi... Bu açıklamalar, Müslüman ülkelerdeki mevcut yönetimlerin izlediği yolu net bir şekilde gözler önüne seriyor. Gaspçı varlıkla tam bir normalleşme yolu izleniyor. Batı’nın sömürgeci projesine hizmet etmek için bu varlığın güvenliği ve bölgeye entegrasyonu için çalışılıyor.

Bir Müslüman ülkenin dışişleri bakanının, “İsrail’in barış içinde yaşamasının ve bölgeye entegrasyonunun önemli olduğunu” vurgulaması, geçici bir saldırganlığın durdurulması çağrısının ötesinde, işgal varlığını meşru bir varlık olarak tanınmasını ve bölgenin doğal bir bileşeni sayılması anlamına gelir. Zira bölgeye entegrasyonu, ancak onun varlığını siyasi ve hukuki olarak tanımakla, ona ümmetin bağrına saplanmış yabancı bir cisim gibi değil de yaşama hakkı olan normal bir devlet gibi muamele edilmesiyle mümkündür. Bu tutum ise, bu konudaki net İslami hükümlere temelden aykırıdır. Zira Filistin, Müslümanların fethettiği bir İslâm toprağıdır; İslâm ümmetinin vakfıdır; Tek bir karışından dahi vazgeçilemez! Yahudi varlığı, sömürgeci kafir Batı’nın, Hilafet’i yıktıktan sonra topraklarımıza zorla kurduğu gaspçı bir varlıktır!

Tam normalleşme çağrısı, uşaklık ve bağımlılığın bir yansımasıdır ve ümmete apaçık bir ihanettir! Çünkü gaspçı bir düşmanla normalleşmek, onu meşrulaştırmak, kök salmasını sağlamak ve onu tanımayı reddeden İslam ümmetinin duruşunu zayıflatmak anlamına gelir. Gaspçı varlıktan memnun olmak ve onu barış ve normalleşmeyle razı etmeye çalışmak, onun asıl karakterini değiştirmeyeceği gibi, halkları da asla onu kabule ve onunla normalleşmeye zorlayamayacaktır.

Bu açıklamalar, bölgedeki yönetimler ile halkları arasındaki makasın ne kadar açıldığını gözler önüne seriyor. Zira ümmet, Filistin’i hala merkezi davası olarak görmekte, Yahudi varlığını tanımayı veya onunla normalleşmeyi reddetmekte ve bunu her fırsatta dile getirmektedir. Rejimler ise tam tersine, normalleşme projelerine ve o varlığa siyasi ve güvenlik desteği verme yarışına girişmişlerdir. Hatta daha da ileri giderek Gazze kuşatmasına ortak olmuşlar ve Gazze halkına yardım etmek için ortaya konulan her türlü etkili girişimi engellemişlerdir.

Mısır Dışişleri Bakanı Bedir Abdülati’nin “entegrasyon”, “tam normalleşme” veya “silahtan arındırılmış devlet” gibi konular hakkındaki açıklamaları, onun kişisel görüşleri değildir. Aksine bu açıklamalar Batı’ya bağımlı ve Filistin davasını tasfiye etmeye çalışan Arap rejimlerinin politikalarının net bir yansımasıdır. Ayrıca bu açıklamalar, söz konusu rejimlerin ümmetin inancından ve duygularından ne kadar kopuk olduğunun da apaçık göstergesidir. Gaspçı varlık, ümmetin vücuduna saplanmış kötü huylu bir ur gibidir. Onunla birlikte yaşamak da onu entegre etmek de caiz değildir, bilakis kökünden sökülüp atılması gerekir.

Ey Kinane askerleri! Yetkililerin yaptığı, gaspçı varlığın meşruiyetini tanıyan, onun varlığını ve güvenliğini doğal bir mesele olarak gören bu aşağılık açıklamalar, ümmetten sadır olmamıştır ve ümmeti de temsil etmezler. Bilakis bu sözler, sömürgeciye bağlı olan, onun projelerini pazarlayan ve onu korumak için çalışan rejimlerden sadır olmuş açıklamalardır. Unutmayın ki, sizin de bir parçası olduğunuz ve toprağını, onurunu korumaya yemin ettiğiniz bu ümmet, o varlığı kesinlikle reddetmektedir. O varlığı, asla birlikte yaşanmayacak veya anlaşma yapılmayacak, tam aksine savaşılması ve kökünden sökülüp atılması gereken gaspçı bir düşman olarak görmektedir... Bugün size düşen dininize, ümmetinize ve kutsallarınıza sahip çıkmak için harekete geçmek; ihmalkâr ve dışa bağımlı gördüğünüz yöneticilere itaatten vazgeçmek ve silahlarınızı ümmetin gerçek düşmanına doğrultmaktır. Haydi ecdadınızın yazdığı kahramanlık destanlarının bir yenisini de siz yazın!

وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيّاً وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيراً“Size ne oluyor da, Allah yolunda ve “Ey Rabbimiz! Bizleri halkı zalim olan şu memleketten çıkar, katından bize bir dost ver, bize katından bir yardımcı ver” diye yalvarıp duran zayıf ve zavallı erkekler, kadınlar ve çocukların uğrunda savaşa çıkmıyorsunuz?” ^{[Nisa 75]}

Hizb-ut Tahrir/ Bangladeş Vilayeti, Prof. Yunus’un BM Genel Kurulu’nda sarf ettiği “Adalet, ancak 1967 öncesi sınırlar temelinde, “İsrail” ve Filistin’in barış içinde yan yana yaşamasıyla sağlanabilir” sözlerini sert bir biçimde kınar. Filistinliler gözlerimizin önünde soykırıma uğrarken, Filistin topraklarının %78’i Yahudiler tarafından gasp edilmişken Yahudi varlığı ile yan yana yaşamaktan bahsetmek adalet olabilir mi? Kendi ordusu bile olmayan, işgalci bir varlığın içindeki birkaç adacığa ‘devlet’ demek nasıl bir aymazlıktır?

Bugün şahit olduğumuz bu soytarılık, bize Yaser Arafat’ın 15 Kasım 1988’de Cezayir’de sahnelediği ‘Filistin Devleti’ ihaneti ve komedisini hatırlatıyor. O da kâğıttan bir devletti. Yıllar süren Oslo müzakerelerinin acı meyvesi ise, Yahudi işgalinin süngüleri altında can çekişen, hiçbir yetkisi olmayan göstermelik bir yönetim olmuştur. Müslümanların Ruveybida yöneticilerinin yanı sıra İslam İşbirliği Teşkilatı ve Arap Ligi Trump’ın açıklamasını memnuniyetle karşıladılar. Filistinli örgütler bile sanki Filistin kurtulmuş da Siyonist varlık yeryüzünden silinip gitmiş gibi bu açıklamayı ‘direnişlerinin bir meyvesi’ olarak görüp sevinç çığlıkları attılar. Bu ne aymazlık!

قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ“Allah onları kahretsin! Nasıl da döndürülüyorlar!” ^{[Münafikun 4]}

ABD’nin mimarı olduğu iki devletli çözüm projesinin perde arkasındaki asıl hedef, gayrimeşru Yahudi varlığını Müslüman coğrafyasında normalleştirmek ve meşrulaştırmaktır. Müslüman ülkelerdeki hain yöneticilerin desteği olmasa, Batı’dan aldığı milyarlarca dolarlık askeri yardıma rağmen bu varlık bir gün bile ayakta kalamaz.

لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى وَإِنْ يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ“Onlar incitmekten başka size bir zarar veremezler. Sizinle savaşa koyulurlarsa, geri dönüp kaçarlar. Sonra kendilerine yardım da edilmez.” ^{[Ali İmran 111]} Özellikle 1990’larda iki devletli çözüme nüfuz etmeye başlayan ABD, bu süreci, bölgedeki vekili olan “İsrail”in’ konumunu sağlamlaştırarak kendi çıkarlarını ilerletmek için bir enstrüman olarak kullanmıştır. ABD, “İsrail”i askeri olarak güçlü ve komşularıyla daima anlaşmazlık içinde tutarak İslam ümmetinin bölünmüş kalmasını sağlamaktadır. ABD, aynı zamanda “İsrail”in gücünün tüm sistemi sarsacak bir çatışmayı tetiklemesini önlemek için de bir denge kurmaktadır. Bu denge–denetim düzeni, ABD’nin Ortadoğu’daki hegemonyası için kullandığı bir sis perdesidir. Amerika adil bir arabulucu falan değildir; bilakis “İsrail”in Araplara hâkim olduğu, ABD’nin kimi zaman dolaylı olarak İran üzerinden “İsrail”i belli ölçüde kontrol ettiği ve herkesin hâlâ Washington’a bağımlı kaldığı bir ekosistemin yöneticisidir.

Ey Müslümanlar! Birleşik Krallık, Kanada, Avustralya ve Portekiz “Filistin Devleti”ni tanıdı. 22–30 Eylül 2025’te Fransa ve Suudi Arabistan’ın eş-başkanlığında yapılan BM Genel Kurulu’nun üst düzey konferansında başka ülkeler de peşi sıra aynı adımı attılar. Eski küfür başı Britanya ve diğer gayrimüslim ülkelerin, çirkin ve ikiyüzlü yüzlerini hem dünyadan hem de kendi halklarından gizlemek için böylesi bir adım attıkları aşikardır. “İsrail”e’ yönelik askeri desteğin devam ettiğini gösteren çok sayıda haber, bu ikiyüzlülüğü doğrulamaktadır. Örneğin Anadolu Ajansı’nın ülke medyasına dayandırdığı bir habere göre, “Britanya, Gazze’deki katliamın en ateşli anlarında, sadece geçtiğimiz Ağustos ayında “İsrail”e 100.000’den fazla mermi yollamıştır. O ay gidenler arasında tanklar, tüfekler ve envaiçeşit patlayıcı da vardı.” ^{(Manabzamin, 1 October 2025)} İşte Filistin’i tanıyanların gerçek yüzü bu!

Her şey, kurnaz emperyalist Britanya’nın 1917’deki aldatıcı Balfour Deklarasyonu ile Osmanlı Hilafet Devletinin bir toprağı olan Filistin’in bir bölümünü Siyonistlere vermesiyle başladı. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Britanya iflas bayrağını çekince, Orta Doğu’nun kontrolü ve dünyanın liderliği ABD’ye geçti. O zamandan beri ABD önderliğindeki Batı dünyası, ‘İsrail’e bölgeyi daimî olarak yağmalama hakkı veren bu hileli tuzağın devam etmesi için çalışmaktadır. Bu planın bir parçası olarak şimdi de “Gazze Uluslararası Geçiş Yönetimi (GITA)” adında uluslararası bir yapı kurmayı hedefliyorlar. Bu yapı, beş yıla kadar Gazze’deki “en üst siyasi ve hukuki otorite” olacak şekilde yetkilendirilecek. Yönetimin başına ise, 2003’teki Amerikan’ın Irak işgalindeki rolüyle hatırlanan eski İngiltere Başbakanı Tony Blair’in getirilmesi planlanıyor. ^{(Beyaz Saray’ın, Tony Blair liderliğinde Gazze’de geçici bir yönetim kurulmasını içeren bir planı desteklediği belirtiliyor. The Guardian, 25 September, 2025)}

Ey Müslümanlar! Gazze’deki soykırım, uzak diyarlarda yaşanan bir acı ve trajedi değildir; aksine Mübarek toprakta yaşanan ümmetin mücadelesinin en sıcak ve alevli hattıdır. Filistin’deki kardeşlerimiz, geçici bir güç veya dünyalık çıkarlar peşinde değillerdir. Onlar, Müslümanlara ait her karış toprağı canları pahasına koruyan, cani kafirlerin saldırısına karşı ümmetimizin kutsal değerlerini savunan bekçilerdir. İki devletli çözüm, Yahudilerin o Mübarek Toprak üzerindeki hak iddiasını kabul etmek anlamanı gelir ki bu, İslam’a göre haramdır. O topraklar, Sahabelerin ve mücahitlerin kanlarıyla kutsanmış bir mirastır. Orası, dünya Müslümanlarının üçüncü kutsal mabedi ve ziyaretgâhıdır. Orası, Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in Miraç’a yükseldiği yerdir. Bu nedenle, orası bir İslam toprağıdır, üzerinde pazarlık yapılamaz ve tek bir karışından dahi feragat edilemez.

Bu ümmetin başına gelen en büyük felaket, kahraman ordularımızı kışlalarına zincirleyen yöneticilerdir. Yöneticiler bu orduları, soykırıma uğrayan Müslümanları korumak, ilk Kıblenin statüsünü muhafaza etmek ve Mübarek Toprağı kurtarmak gibi asli görevleri için seferber etmek yerine Batılı güçlerin liderliğindeki BM barış gücü operasyonlarına tahsis etmişlerdir. Yaklaşık bir asır önce Hilafet’in ilga edilmesinden bu yana Müslümanlar etrafında kenetlenecekleri, uğrunda birleşip savaşacakları bir halifeden yoksundur. Nitekim Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

وَإِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ“İmam ancak bir kalkandır. Arkasında savaşılır ve onunla korunulur.” ^{[Buhari ve Müslim]} Bu nedenle dünya çapındaki Müslümanlar, samimi subayları Hizb-ut Tahrir’in liderliğinde Hilafeti yeniden tesis etmek için el ele vermeye çağırıyor. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurmuştur:

قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ“Onlarla savaşın ki Allah sizin elleriniz ile onları cezalandırsın, rezil rüsva etsin. Onlara karşı size yardım etsin. Müminlerin kalplerine şifa versin.” ^{[Tevbe 14]}