Haber - Yorum

Rohingya Müslümanlarını Şiddetten, Zulümden ve Ölümden Kim Kurtaracak?

Haber:

BM destekli yeni bir raporda, Myanmar ordusunun güvenlik noktaları inşa etmek için tüm Rohingya köylerini ve camilerini yıktığını ifade etmiş ve raporda şöyle geçmiştir: Ağustos 2017'de Myanmar ordusunun, silahlı grupların yaptığı saldırılara yanıt olarak başlattığı askeri operasyonla Rohingyalara yönelik şiddet önemli ölçüde artmış, bu da yüz binlerce kişinin kıyı eyaletindeki evlerinden göç etmelerine yol açmıştır.

Birleşmiş Milletler'in daha sonra “etnik temizliğin klasik bir örneği” olarak nitelendirdiği ve topraklarını güvenlik noktalarına dönüştüren askeri operasyonun ardından, şu anda yaklaşık 1,3 milyon Rohingyalı mülteci Bangladeş'teki kalabalık kamplarda yaşıyorlar.

Rapor, yetkililerin Bangladeş'teki mülteci kamplarında kötüleşen koşulları ve mültecileri evlerine geri gönderme çabalarının durma noktasına gelmesini ele alacakları Rohingya krizine odaklanan New York'taki üst düzey BM toplantısından bir gün önce yayımlanmıştır;

Örneğin Reuters'ın 2018'de 10 Rohingyalı erkeğin öldürüldüğünü bildirdiği Inn Din köyü bölgesinde, Myanmar İçin Bağımsız Soruşturma Mekanizması'na göre ordu, yeni bir tesis inşa etmek için yerleşim yerlerini yok etmiştir.

Raporda, üssün "Inn Din köylerinin (Doğu Rakhine) kalıntılarının üzerine inşa edildiği, temizlenen arazinin yerine yeni yollar, kalıcı binalar, müstahkem konut kompleksleri ve iki helikopter pisti inşa edildiği" belirtilmiştir.

Yorum:

Birleşmiş Milletler veya Myanmar İçin Bağımsız Soruşturma Mekanizması gibi kuruluşlar, Müslümanların sorunlarını hiçbir zaman çözmemiş ve çözmeyecek de. Nitekim onlar kendilerini mültecilerin sorunlarını önemsiyor ve bunlarla meşgul oluyorlarmış gibi sunuyorlar, konseyler düzenliyorlar, bir araya gelip mültecilerin ülkelerine nakledilmesini görüşüyorlar ve mülteci kamplarında olup bitenleri bizzat gözleriyle görmeleri için yetkililerini gönderiyorlar ancak tüm dünya, ülkeleri Allah Subhanehu ve Teala’nın kendilerine bahşetmiş olduğu doğal kaynaklar açısından zengin olmalarına rağmen Müslümanların bölgelerinde yaşanan şiddet, zulüm ve ölümlerin yanı sıra açlık, hastalıklar ve temel ihtiyaç maddelerinin kıtlığı gibi Müslümanların maruz kaldığı felaketleri izliyor. Bu yüzden bütün bunlar, bir oyun, yalan, ihanet ve oyuncuların rollerini maharet ve ustalıkla oynadığı bir tiyatrodur.

Ey Müslümanlar: Sakın kendinizi ve paralarınızı kurtarmak için yardım dilemeyin veya beklemeyin; zira kafirler ve sömürgeciler, Allah Subhanehu ve Teala’nın düşmanı olup Allah onları Kerim Kitabı’nda bize şöyle tanıtmıştır: لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا “İman edenlere karşı düşmanlık yönünden insanların en şiddetlisi olarak Yahudileri ve Allah’a ortak koşanları bulursun.” [Maide 82]  

Bu sorunlar ne zaman sona erecek, mülteciler ne zaman evlerine geri dönecek ve kâfirlerin dünyanın dört bir yanındaki Müslümanlara karşı işlediği zulüm ve şiddet ne zaman engellenecek? Müslümanlar ne zaman evlerinde tehlikeden uzak, huzur ve güven içinde yaşayabilecekler?

İslami nizamının gölgesinde, tebaa ve evler yıkımdan korunur, açlar doyurulur ve güzel bir hayat sürmeleri için ihtiyaç duydukları temel ihtiyaçlar sağlanırdı.

Bu nedenle Müslümanların her alanda geri kalmasının sebebi olan kâfirlerin desteklediği dernek ve kurumlardan yardım beklemek doğru değildir.Müslümanların ekonomik ve siyasi krizlerden kurtulması, kâfirleri korkutmaktadır; çünkü onlar, Müslümanların ayaklanması halinde, İslam Devleti'nin yıkılmasından sonra kaybettikleri izzetlerini ve şereflerini geri kazanacaklarını, dolayısıyla kâfirlerin servetlerini, mevkilerini ve liderliklerini kaybedeceklerini çok iyi bilirler.

Bu yüzden bizim hastalığın belirtilerini ortadan kaldırmak yerine hastalığın nedenini tedavi etmemiz gerekir; işte o zaman tüm dünyadaki mezalimler ve sorunlar son bulup duracak, çocuklar okullarda eğitim görecekler, anneler çocukları hakkında endişe hissetmeyecekler, yaşlılar ve kadınlar da huzur içinde yaşayacaklardır.

O günler çok yakındır; çünkü dünya, zalim bir sistemin altında yaşmakta olup bunun ardından, Allahu Teala’nın vaat ettiği ve Rasul Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in geri döneceğini müjdelediği Raşidi Hilafet gelecektir. Nitekim İmam Ahmed Müsnedi’nde Huzeyfe’den şöyle dediğini rivayet etmiştir: Allah’ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur: تَكُونُ النُّبُوَّةُ فِيكُمْ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ اللهُ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ مُلْكاً عَاضّاً، فَيَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ يَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ مُلْكاً جَبْرِيَّةً، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُبُوَّةٍ “Nübüvvet aranızda Allah’ın dilediği kadar kalacaktır. Sonra Allah onu kaldırmayı dilediği zaman kaldıracaktır. Sonra Nübüvvet metodu üzere Hilafet olacak ve Allah’ın dilediği kadar kalacaktır. Sonra Allah dilediği zaman onu da kaldıracaktır. Sonra ısırıcı melikler olacak ve Allah’ın dilediği kadar kalacaktır. Sonra zalim yöneticiler gelecek ve onlar da Allah’ın dilediği kadar kalacaktır. Bunların ardından ise yine Nübüvvet metodu üzere Hilafet olacaktır.”

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Muhlise El-Özbeki

Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti olarak biz, medya mensuplarını, siyasetçileri ve ülkenin kaderiyle ilgilenen tüm kardeşlerimizi, Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti Resmî Sözcüsü’nün düzenleyeceği basın toplantısına davet etmekten memnuniyet duyarız. Toplantının başlığı:

“Hükümetin, altınla işlemleri nasıl düzenleyeceği konusunda bocalaması”

Tarih: 26 Rabiu’s Sânî 1447 / 18 Ekim 2025 Cumartesi Saat: 13.00

Yer: Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti Port Sudan Bürosu, El Azama Mahallesi, Stadın Doğu Tarafı.

Katılımınız tartışmaya zenginlik katacaktır

Pakistan ve Afganistan rejimleri, normalde Yahudi varlığı, Hindistan ve ABD gibi hasımlarına karşı uyguladıkları kontrollü ve itidalli politikanın dışına çıkarak birbirlerine karşı askeri güç kullandılar. Cumartesi akşamı Taliban güçlerinin başlattığı bir operasyonla sınırlarında meydana gelen çatışmalarda, her iki ülke de karşı taraftan onlarca askeri öldürdüğünü duyurdu. İslamabad ise bu saldırıya sert bir şekilde karşılık vereceğini açıkladı. Kabil de Pakistan güvenlik güçlerinin süregelen ihlallerine ve Afganistan topraklarına düzenlediği hava akınlarına karşılık olarak askeri operasyonlar gerçekleştirdiğini duyurdu.

Bu gelişmeler karşısında Hindistan’ın ise, iki kardeş ülke arasındaki bu gerilimden ve Müslümanların birbirini öldürmesinden memnuniyet duyduğu görülüyor. Afgan hükümetinin Hindistan’la yakınlaşmayı seçmesinin sebebi, Pakistan yönetiminin Afgan “mültecileri” düşmanlaştırarak ülkeden sürmesi gibi sakar bir politika izlemesidir. İşte bu nedenle Afganistan, Pakistan’ın ezeli düşmanı Hindistan’a yönelmiş, iki ülke arasında daha önce görülmemiş bir yakınlaşma başlamış ve bu durum, İslamabad’ı öfkelendirerek harekete geçirmiştir. İki taraf arasındaki yakınlaşmanın göstergesi olarak Hindistan, Cuma günü 2021’den bu yana ilk kez Afganistan Dışişleri Bakanı’nı ağırladı ve Kabil’deki diplomatik temsilciliğini büyükelçilik seviyesine yükselteceğini duyurdu.

Pakistan ve Afganistan hükümetleri arasındaki ilişkilerin bozulmasının sebebi, ister Afganistan’ın Hindistan’la yakınlaşması olsun, isterse Kabil’in Pakistan Talibanı’na verdiği destek olsun, her iki hükümetin de kendi aralarındaki sorunları dış müdahalelerden (Hindistan veya diğer ülkelerden) uzak bir şekilde çözememesi ve anlaşmazlıklarında Kur’an ve Sünneti hakem kabul etmemesidir. Nitekim Allah Subhânehu ve Teâlâ söyle buyurdu:

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ “Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin. Allah’a karşı gelmekten sakının ki size merhamet edilsin." ^{[Hucurat 10]}

Uzlaşmak yerine, taraflar birbirlerini düşman ve yabancı olarak tanımlamaya başladı. Bu gerilimin ortasında Afgan hükümeti sözcüsü Zebihullah Mücahid, pazar günü yaptığı basın açıklamasında, operasyon sırasında 58 Pakistan askerinin öldürüldüğünü duyurdu. Buna karşılık ise Pakistan ordusu yaptığı açıklamada, “Bu küstah saldırı karşısında ülkemizin toprak bütünlüğünü savunurken 23 Pakistan askerinin şehit olduğunu” belirtti. Açıklamada ayrıca, “Düzenlenen bombardıman, baskınlar ve hassas vuruşlar sonucunda 200’den fazla Taliban militanı ve onlara bağlı terörist grubun” etkisiz hale getirildiği veya yaralandığı kaydedildi.

Pakistan hükümeti, ezeli düşmanı Hindistan’a karşı kullandığı diplomatik dil ve itidalli tutumun tam tersini Afganistan’a karşı sergiledi. Pakistan Başbakanı Şahbaz Şerif, yaptığı açıklamada açık açık Afganistan’ı tehdit etti. Şerif “Pakistan’ın savunulması pazarlık konusu yapılamaz. Her kışkırtmaya güçlü ve etkili bir şekilde karşılık verilecektir.” dedi. Aynı şekilde Kabil’den gelen yanıt da benzer şekilde sertti. İslam’ın en temel, bilinmesi zorunlu hükümlerini bile zerre kadar anlamadıklarını gösteriyordu. Sözcü Zebihullah Mücahid pazar günü yaptığı açıklamada “Pakistan bu sabah bir saldırı gerçekleştirdi ve biz de güçlü bir şekilde yanıt vermeye hazırız.” ifadelerini kullandı.

Müslümanlar, Keşmir, Gazze ve Doğu Türkistan’da ümmete defalarca saldıran asıl düşmanlarına karşı bu “gücü” ve kararlı dili görmeye ne kadar da hasret kalmıştır! Ancak başımızdaki bu yöneticiler, Müslüman topraklarındaki sömürgeci kafirlerin işbirlikçileridir. Onların efendilerinin çıkarlarına hizmet etmek ve onun bölgedeki hakimiyetini güçlendirmek dışında bir görev ve misyonları yoktur. Müslümanlar arasında düşmanlığı, anlaşmazlığı ve bölünmeyi körüklemek, Batı’nın çıkarlarından biridir. Bu durumdaki yöneticilerin durumu, korkaklar için söylenen şu söze ne kadar da çok benziyor: “Bana karşı aslan kesilir; ama savaşlarda deve kuşudur.” Pakistan Başbakanı Şahbaz Şerif, bir yandan Afganistan’daki kardeşlerine tehditler savururken, diğer yandan ümmetin baş düşmanı Trump’ın başkanlığındaki Şarm El-Şeyh’te düzenlenen ve adı konulmamış bir “Yahudi suçlarını aklama” zirvesine katılmaya hazırlanıyordu.

Ey Pakistan Müslümanları! Ey Pakistan ordusunun dürüst subayları! Başınızdaki yöneticiler ve liderler sizin düşmanınızdır; onlara karşı uyanık olun. Hatta onlar düşmanların ta kendisidir.

هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ“Onlar düşmandır, onlardan sakın! Allah onları kahretsin! Nasıl da (haktan) çevriliyorlar!” ^{[Münafikun 4]} Keşmir’i kurtarmak ya da Filistin’deki mazlumlara yardım etmek, aslında Afganistan’da Amerikan hegemonyasını sağlamak ve oradaki Müslümanlarla savaşmak için harcanan askeri çabadan ve verilen canlardan çok daha azını gerektirir. Ancak başınızdaki yöneticiler ve komutanlar, ülkenin kaynaklarını ve sizin ordularınızı, sizin de isteyeceğiniz ve hoşlanacağınız gibi Allah yolunda kullanmak yerine, şeytanın yolunda kullanmaktadırlar.

Her iki taraftan akan o pak kanların Kabil hükümetinin Bagram üssünü tekrar Amerika’ya teslim etmesi için bir bahane olarak kullanılması da ihtimal dışı değildir. Böylece Amerika, bu üssü bölgedeki jeopolitik rakiplerini ve daha da önemlisi ümmetin sadık evlatlarını vurmak için operasyonel harekete merkezi olarak kullanacaktır.

Dolayısıyla, ümmet, kendisine komplo kuran ve kutsal değerlerini çiğneyen bu yöneticilerden kurtulmak için Hizb-ut Tahrir’in samimi mensuplarıyla birlikte hareket etmek zorundadır. Pakistan ordusundaki samimi olanlar, Allah’ın indirdikleriyle hükmetmek üzere bir Halife’ye biat etmek için Hizb-ut Tahrir’e nusret vermelidir. Halife, Pakistan’ı Afganistan ve diğer Müslüman ülkelerle Peygamber Efendimiz SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in müjdelediği Hilafet Devleti çatısı altında birleştirecektir. Hilafet, ümmetin bu mücrim yöneticiler altında yaşadığı ceberut saltanattan sonra gelecektir. Nitekim Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

ثُمَّ تَكُونُ مُلْكاً جَبْرِيَّةً فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ “Daha sonra ceberut bir saltanat olacaktır. O da Allah’ın dilediği kadar devam edecektir. Ardından Allah dilediği zaman onu ortadan kaldıracaktır. Sonra, nübüvvet metodu üzere Hilafet olacaktır. Sonra da sustu” ^[Ahmed]

Fedakârlığın Stratejik Sonucu: Son iki yıldır yaşananlar, Gazze’yi İslam’ın kanayan ama asla kırılmayan kalbi olarak ümmetin vicdanına kazıdı. İki yıldır süren soykırım, açlık ve topyekûn yıkımın ve askeri gücün fiziksel tahribat yaratabileceğini ama inanmış bir halkın iradesini asla kıramayacağını gösterdi. İşgalcilerin Gazze halkını yok etme çabaları, beklenenin aksine, onları bir direnç sembolüne dönüştürdü. Bastırılma girişimleri, küresel bir ilham kaynağı olmalarına yol açtı. Fiziksel olarak yıpratma politikaları, onların manevi ve ideolojik kararlılıklarını bir milim bile zayıflatamadı.

Gazze, o sözde ‘medeni dünyanın’ iflas ettiğini gözler önüne serdi; insan hakları sloganları, suç ortaklıkları altında ezilip gitti. Müslümanların yöneticilerinin ihanetini ve ümmeti sahte çözümlerle oyalayan birçok alimin sessizliğini gün yüzüne çıkardı.

Bununla birlikte Gazze’nin fedakarlığı, sadece kendine özgü bir acı değildir. Ümmetin tek bir beden olduğunu; Sudan’dan Suriye’ye, Keşmir’den Rohingya kamplarına ve Sincan’a kadar pek çok yerde aynı yaradan kanadığını hatırlatmaktadır.

Gazze’de akan kan, artık bir trajediden çok daha fazlasıdır; o, bir hakikatin kanıtıdır. İslam’ın dünyadaki rolünü yeniden canlandırmak için ödenmesi gereken kaçınılmaz bir bedeldir. Şehitlik, açlık ve keder rastlantısal sonuçlar değil, onur ve zaferin şekillendirildiği bir potadır.

Allah Subhânehu ve Teâlâ bize şunu hatırlatıyor:

أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِين“Yoksa Allah içinizden cihat edenleri belli etmeden, sabredenleri ortaya çıkarmadan cennete gireceğinizi mi sandınız?” ^{[Ali İmran 142]}

İşte bu yüzden, Gazze’nin sarsılmaz duruşu, Batı’daki Müslümanlara “Artık pasif birer izleyici olarak kalamayız. Sorumluluğumuz, konforlu bir aktivizme sığınmak değil, zulmün güçleriyle doğrudan yüzleşmektir. Çünkü bu mücadele sadece onların değil, hepimizin mücadelesidir!” şeklinde ilahi bir mesaj iletmektedir.

İki Devletli Çözüm Serabı ve Müzakere Yoluyla Barış Hayali

Gazze’nin fedakarlığının yanı sıra, siyaset sahnesinde de başka bir mücadele yaşanıyor. İki devletli çözüm projesi, Washington’un 1959’dan bu yana Filistin sorununu nasıl ustaca bir kontrol projesine dönüştürdüğünü gözler önüne seriyor. Bu proje, bir yandan Yahudi varlığını korumak, diğer yandan Müslümanları gelecekteki bir Filistin ‘Devleti’ vaadiyle oyalamak istiyor. Camp David’den Oslo’ya, Abraham Anlaşmaları’ndan Biden ve Trump’ın önerilerine kadar bu oyunun özü hiç değişmedi. Filistinlilere sunulan tek şey, egemenliği olmayan sahte bir özerklik, ordusu olmayan bir polis gücü ve gerçek bir gücü olmayan bir bayraktır.

İktidarda ister Cumhuriyetçiler ister Demokratlar olsun, Amerika’nın işgali korumak, Müslümanların öfkesini yatıştırmak ve ümmeti bitmek bilmeyen bir müzakere sürecine hapsetmek politikasını politika hiç değişmez. İşte bu sahtekarlığın özü budur: Ümmet ne zaman şahlanmaya kalksa, Oslo, yol haritaları, barış masalları, Trump’ın 20 maddelik planı gibi önüne hep yeni bir ‘çözüm’ tuzağı kurulmaktadır. Hepsi ilerleme vaat etmekte ama sonucu hep hüsran olmuştur. Bu yanılsamalar ümmeti kandırarak onları sözde ‘barışı’ kaderleri olarak içselleştirilmesine yol açmıştır.

Gazze’nin bize öğrettiği en önemli ders şudur: Tanklar dilekçelerle, bombalar BM kararlarıyla durdurulamaz ve salt direniş iradesi özgürlük getiremez. Ümmetin elinde iki milyar insan, hesapsız servetler ve devasa ordular var! Bizi bağlayan prangalar, yeteneksizlik değil, başımızdaki hain yöneticilerdir! Bu sarsılmaz ümmetin kurtuluşunun tek bir yolu vardır: Askeri müdahale ve Batılı sömürgecilerin artıklarının ve onların uşağı olan yöneticilerin kökünden sökülüp atılmasıdır!

Değişim, fikri bir netlik ve berraklıkla başlar. Bu bağlamda hayaller reddedilmeli, sahte liderlerin maskesi düşürülmeli ve Allah’ın bir emri olan Hilafet’in, ümmeti birleştirip harekete geçirebilecek tek sistem olduğu kabul edilmelidir. Tarihsel olarak Kudüs, İslam yönetimi altındayken Müslümanların, Hristiyanların ve Yahudilerin yüzyıllar boyunca güven içinde bir arada yaşadığı bir barış yurdu olmuştur. Bugünse, sömürgeci seküler sistemler altında, kan gölünün merkez üssü haline gelmiştir.

Yanıtlanması Gereken Bir Çağrı

Amerika’daki Müslümanlar olarak öncelikle şunu kabul etmeliyiz: Amerika, İslam dünyasındaki zulmün devam etmesinde kilit bir rol oynamaktadır. Trump’ı da Biden’ı da alenen Siyonizm’e bağlılıklarını ilan etmişlerdir. İşgale oluk oluk silah ve para akıtırken, kendi ülkelerindeki duyarlı vicdanları da susturmuşlardır! İkincisi: Siyasi aktivite, sadece lobi yapmak, dua etmek ve yardımda bulunmaktan ibaret değildir. Üçüncüsü: Gerçek çözüm ne ‘iki devletli çözüm’ ne de Batı’nın dayattığı herhangi bir sözde ‘barış’ planıdır.

Asıl görevimiz ise, fikri netliğimizi artırmak, Müslümanlar içinde teşkilatlanmak ve Gazze’nin yarasını, İslam’ın adalet sancağını yeniden dalgalandıracak ölüm kalım meselesine bağlamaktır! Tüm siyasi eylemlerimiz, Gazze’yi kurtarmak için Müslüman ordularını göreve çağırmak hedefine odaklanmalıdır! Aynı zamanda, Müslüman ülkelerdeki yöneticilerin ortadan kaldırılması ve yerlerine Nübüvvet metodu üzere Hilafet kurulması için çağrı yapmalıyız. Seminerlerimizde, hutbelerimizde ve günlük sohbetlerimizde, bizi oyalayan bu hayallerle yüzleşmeli ve asıl çözümün Hilafeti olduğunu kararlılıkla savunmalıyız.

Gazze, ümmetin aynasıdır. Yıkıntıları, bizim ne kadar zayıf olduğumuzu gösterdiği gibi direnişi de aslında bizim ne kadar büyük bir potansiyele sahip olduğumuzu ortaya koymaktadır. O yetimlerin her bir feryadı, başımızdaki hainlere yönelik birer iddianame mesabesindedir! Bizim uyuyan vicdanlarımıza da bir şok dalgasıdır! Onların destansı direnişi, açlığın ve kuşatmanın ortasında bile, iman ateşinin asla söndürülemeyeceğini haykırmaktadır!

Ödenen bedel ağırdır, ama ulaşılacak mükafat çok daha büyük ve yücedir. Ümmetin ölüm kalım meselesi, ‘kontrollü müzakereler’ veya ‘silahsızlandırılmış özerklik’ gibi aldatmacalar değildir. Aksine samimi bir liderliğin önderliğinde yeniden ayağa kalkmak, İslam’ın adaletini tüm insanlığa ulaştırmak ve ilahi bir emanet olan Mescid-i Aksa’yı kurtarmaktır. Gazze’nin toprağa düşen kanı ve imanın sarsılmaz kalesi, tek kurtuluş yolunun Hilafeti yeniden kurmak olduğu gerçeğini haykırmaktadır. Bu yola adanmanın vakti gelmiştir! Şimdi tam zamanıdır!

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا للهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ“Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah ve Rasûlü’ne icabet edin.” ^{[Enfal 24]}