(ترجمه)

به تاریخ 17 نومبر 2020م، روزنامه "بریتش دیلی میل گزارشی را منتشر نمود که از سوی "بارونس هیلنا کنیندی وکیل انگلیسی تحت عنوان: *لکه‌ای بر رهبران جهان و نشست G20 در عربستان سعودی: بازداشت و شکنجه‌ی شرم‌آور زنان سعودی* صادر شده بود. خانم هیلنا در آن مطلب در مورد نقض و تخلفاتی نوشت که فعالان حقوق بشر در عربستان سعودی در معرض آن قرار داشتند، این تخلفات از زمان "کمپاین‌های بازداشت" در سال 2018م با رویکردهای هم‌چو مجبور کردن زنان به تماشای پورنوگرافی(فیلم‌های مبتذل)، انجام اعمال جنسی، تهدید به تجاوز و تجاوز نمودن، آویزان کردن آن‌ها از سقف، ضرب و شتم، برق دادن آن‌ها و سایر روش‌های وحشیانه، تاکنون در زندان‌ها ادامه دارد.

******

آنچه در این گزارش ذکر شد، یک لکه جدیدی را بر پیشانی رژیم جنایت‌کار آل سعود می‌افزاید، زیرا سال‌های دوران حاکمیت سلمان و پسرش مملو از تخلفات، ظلم و ستم و آزار مخالفان می‌باشد. هم‌چنین زندان‌های آل‌سعود مملو از روحانیون(قاری، مولوی و عالم دین) مرد و زن، فعالان حقوق بشر و زندانیان عقیدتی‌ است که از حکومت سلمان و پسرش انتقاد کردند. ‏اوضاع در زندان‌ها خیلی وخیم است و این زندان‌ها جایی‌ست که افراد داخل آن ناپدید اند و کسانی‌که ازین زندان‌ها رها می‌شوند، گویا دوباره تولد شده اند. جنایت‌گری رژیم به اره مخالفان او رسیده است، به‌عنوان مثال اتفاقی‌که برای روزنامه نگار جمال أحمد خاشقجی و اعدام هرکسی‌که مانع پروژه‌های فاسدشان می‌شد، افتید و یا همانطوری که برای الحويطی اتفاق افتاد. گزارش‌ها و شهادت‌های صادر شده در مورد شکنجه و محاکمه‌های مستبدانه بازداشت شده‌گان زن و مرد، این سوابق کیفری و این صفحات سیاه در جریان سلطنت محمد بن سلمان و پدرش را مستند نموده است و آنچه ازین مستند پنهان است بسیار عظیم است.

محمد بن سلمان تلاش کرد تا از طریق چشم انداز 2030اش چهره رژیم زشت‌‌شان را زیبا جلوه دهند و رژیم‌اش را در اذهان به عنوان حامیان حقوق زنان به تصویر بکشد. بنابر این مجموعه‌ای از تصمیمات و قوانین در این زمینه صادر شد که به عنوان گشودگی، پیشرفت و موفقیت در زمینه حقوق زنان به تصویر کشیده شد که در واقع چیزی جز فساد و غرب زدگی آن‌ها نبود و نیست و تمامی این تصمیمات و قوانین در پاسخ به دستورات اربابان غربی‌ آنان و  موسسات‌شان می‌باشد. ‏از سوی دیگر، اداره امر بالمعروف و نهی از منكر به اداره سرگرمی(هيئة الترفيه) تبدیل شد. بنابر این، فساد و منکرات(شر) با "چک‌های بخششی غرب" از این نهاد(حکومت آل‌سعود) مهر تایید و تصدیق گرفت! بناءً سینماها افتتاح شد، کنسرت‌های مختلط برگزار شد، زنان برای حضور در مسابقات ورزشی اجازه ورود به استدیوم‌ها را پیدا کردند، نظام سرپرستی لغو شد و زنان بالای بیست و یک سال بدون نیاز به رضایت از سرپرستان خود یعنی پدر، شوهر و سایر اقوام مرد، اجازه سفر به خارج از کشور را پیدا کردند.

فعالان و سازمان‌های حقوق بشر با توجه به سابقه طولانی‌مدت نقض حقوق بشر توسط رژیم آل سعود خواه در داخل از طریق دستگیری و شکنجه مخالفان و خواه در خارج در جنگ‌اش علیه یمن، خواستار تحریم این نشست G20 شدند و آن‌ها از کشورهای خود می‌خواهند که برای آزادی زندانیان، به ویژه فعالان زن، بر رژیم‌ آل‌سعود فشار وارد کنند، زیرا به‌خصوص توانمندسازی زنان در دستور کار اجلاس G20 درج شده است. در این‌جا ما تعجب می‌کنیم که آیا این فعالان فراموش کرده اند یا در خواب اند که کشورهای‌شان با پادشاهی آل سعود همدست هستند و در جنایات و نقض حقوق بشر شریک آن‌ها هستند؟! آیا (نمی‌بینید که) امریکا در قبال پولی‌که سلمان و پسرش برای آن می‌پردازند در مورد این جنایات ساکت نیست؟! آیا اسلحه‌هایی که پادشاه سعودی در جنگ وحشیانه خود در یمن استفاد کرد که زنده‌گی مردم را با نابودی، فقر، گرسنگی و بیماری به جهنم تبدیل کرد از کشورهای این گروه G20، به ویژه امریکا و انگلیس خریداری نشده است؟!

فلهذا، هیچ انتظاری از این کشورهای استعمارگر نمی‌رود که به مستضعفین حق‌شان را بدهند و یا به یک زن یا یک مرد عدالت را تأمین کند. آنان مسئله حقوق بشر را تنها به‌منظور فشار وارد کردن به دولت‌ها تا منافع‌شان را به‌دست بیاورند و یا حفظ و نجات چهرهای فاسد و آنچه از این چهره‌ها در مقابل مردم‌شان و جهان باقی مانده است، مطرح می‌كنند. آنان نمی‌توانند یک زنده‌گی کریمه(شایسته‌ای) را برای بشریت تحت این نظام ساخته دست‌شان ایجاد کنند. فلهذا،  ‏یگانه نظامی از سوی اللهِ حکیم و خبیر که در دولت خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت تطبیق شده، همانا نظامی‌ست که بشریت می‌تواند در داخل آن یک زنده‌گی کریمه داشته باشند که تحت آن حقوق و حقیقت اتباع حفظ می‌شود. 

﴿أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ﴾ [ملک: 14]

ترجمه: مگر کسی‌که (مردمان را) می‌آفریند (حال و وضع ایشان را) نمی‌داند و حال این‌که او دقیق و باریک بین بس آگاهی است؟!

بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: داکتر زکریا

(ترجمه)

پوتین رئیس‌جمهور روسیه پیشنهاد دولت روسیه مبنی بر ایجاد یک مرکز تدارکات دریایی در سودان را تأیید کرد و وزارت دفاع این کشور را دستور داد تا جهت نایٔل شدن به این هدف توافق‌نامه‌‌‌ای را به امضا رساند. بر اساس گزارش رویترز، دولت سودان زمینِ را بدون دریافت کدام هزینه از روسیه جهت ایجاد پایگاه‌ی مذکور فراهم خواهد ساخت، بدین ملحوظ مسکو این حق را خواهد داشت تا هرنوع سلاح‌ها، مهمات و تجهیزات قابل نیاز را از طریق فرودگاه‌ها و بندرهای سودان جهت پیشتبانی سهولت‌های جدید داخل این پایگاه سازد. آژانس خبرگزاری روسی " تاس" این پیش‌بینی را نموده که سهولت‌های جدید به نیروی دریایی روسیه کمک خواهد کرد تا در اقیانوس هند به شکل دوامدار فعالیت کند. تاس یا آژانس خبری روسیه در خصوص سهولت‌های جدید گفت: «پایگاه ما در سودان بحث و جدل دیگری برای کسانی‌ خواهد بود که به ما گوش می‌دهند.»

این جای شرم و رسوایی‌ست که دولت سودان برای تقاضای روسیه جهت ایجاد یک پایگاه‌یِ نظامی در سرزمین سودان که خیانت به الله سبحانه‌و‌تعالی، پیامبرش و مؤمنان است، لبیک می‌گوید. روسیه دشمن اسلام و مسلمانان است و از این پایگاه‌ها به هدف حمله بر مسلمانان مورد استقاده قرار می‌دهند. اینجاست که ما مسلمانان بخصوص مردم سودان را تذکر می‌دهیم: آن‌چه روسیه در حق مردم شام در سوریه انجام دادند، از جمله کُشتن مسن، اطفال و زنان، ویران ساختن خانه‌های‌شان، به دستور جنایت‌کار تاریخ، بشار اسد. پس ای مردم سودان از این طوطئه‌ها عبرت گرفته و مانع تأسیس این پایگاه شوید تا مبادا تجربه تلخ مسلمانان عراق و سوریه را که از این پایگاه‌ها دیده اند، بچشید.

چگونه می‌توان دشمنان را مجاز به ایجاد پایگاه‌های نظامی در سرزمین ما کرد؟! بدون شک تمام این اعمال به این جهت است تا چوکی قدرت با زاویه کج، که جاسوسان غرب و شرق کافر بر آن نشسته اند، محافظت شود. 

 به نظر می‌رسد حاکمان سودان می‌خواهند خود را از آن‌‌چه‌که ماشین سرکوپ‌کننده روسیه بالای مردم مسلمان در سوریه انجام داد، از ترس آن‌که مبادا مردم علیه‌شان شورش کنند، خود را حفاظت می‌کنند و این توسط البشیر بیان شد،‌ هنگامی‌که او خواستار محافظت از روسیه شد و متعهد شد که یک پایگاه‌یِ نظامی برای آن‌ها در سودان ایجاد کند.

پس ای مردم سودان برحذر باشید! از توطئه‌هایی که علیه ما توطئه می‌شود و چنین پایگاه‌هایی را اجازه ندهید، زیرا هیچ پایگاه‌یِ برای دشمنان اسلام چه روس‌ها، چه آمریکایی‌ها و چه اروپایی‌ها وجود نداشته است، جُز به هدف کُشتار مسلمانان، زیرا پایگاه‌های خلیج فارس برای حمله به عراق، افغانستان و سودان مورد استفاده قرار گرفت. پس بدانید که این حاکمان غلامانِ استعمارگر کافر هستند که توطئه‌های خود را در سرزمین ما انجام می‌دهند و هیچ احترام و پیمانِ را برای ما قائل نیستند.

بگذارید همه ما به خاطر اخراج این غلامان و جاسوسان و تأسیس بنای عظیم اسلام تلاش کنیم؛ خلافت راشده که عنقریب بر منهج نبوت و به نصرت الله سبحانه‌و‌تعالی تأسیس خواهد شد، آب کشورهای مسلمان و سرزمین‌های آن‌ها را از لوث پایگاه‌های نظامی استعمارگر کافر پاک می‌کند و پایگاه‌های نظامی اسلامی را ایجاد می‌کند تا از سرزمین‌های اسلام محافظت صورت گیرد و عدل، نیکی و نور را به جهان گُمشده حمل خواهد کرد.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ﴾ [انفال: 24]

 ترجمه: ای اهل ایمان! هنگامی‌که الله و پیامبرش شما را به حقایقی‌که به شما حیات معنوی و زندگی واقعی می‌بخشد، دعوت می‌کنند اجابت کنید و بدانید که الله میان آدمی و دلش حایل و مانع می‌شود تا حق را باطل و باطل را حق مپندارد و مسلماً همه شما به سوی او گردآوری خواهید شد.

ابراهیم عثمان (ابوخلیل)

سخنگوی رسمی حزب‌التحریر-ولایه سودان

مترجم: ارسلان مبارز

(ترجمه)

پرسش

السلام علیکم ورحمت الله وبرکاته!

در کتب‌های ما فقیر چنین تعریف شده: او کسی است که مالک آن‌قدرمالی نباشد که حاجات اساسی‌اش را که عبارت از طعام، لباس و مسکن است؛ برآورده سازد. به چنین شخصی زکات داده می‌شود.

البته حاجات دیگری نیز وجود دارد که نزدیک به حاجات اساسی بوده  که آن را دولت اسلامی از وجه بیت المال مسلمانان  مرفوع می‌سازد؛ مانند حاجات طلاب علم، اعانه برای ازدواج و زمینه‌سازی تداوی. ولی در روزگارما دولت اسلامی وجود ندارد که این حاجات غیر اساسی را مرفوع سازد. پس سوال این است: آیا گنجایش دارد که حاجات غیر اساسی مذکور از وجه زکات مرفوع گردد؛ البته نظر به مشکلات ذیل:

1-       عدم وجود دولت اسلامی برای رفع این حاجات.

2-       اقوال بعضی فقهاء موجود است که آن را تحت شرایطی معین جایز می‌دانند.

3-       حاجات مذکور مانند مشکلات مالی نیست بل نزدیک به حاجات اساسی اند.

باز اگر رای فقیهی را که قایل به اعطای زکات برای رفع این حاجات است پیروی نماییم، درین صورت آیا از تبنی مخالفت کرده‌ایم؟

پاسخ

وعلیکم السلام ورحمت الله وبرکاته!

ما فقیرمستحق زکات را  تعریف نمودیم؛ او کسی است که مالک مالی‌که حاجات اساسی‌اش را برآورده می‌سازد، نباشد. ما این را مبنی بر دلایل گفتیم و در نظام اقتصادی ص 213، سطر4- 13 چنین  آمده است: «و اسلام تنها فقر را برای انسان معیار قرارداده است، در هر مکان و از هر طبقه‌یی که است. پس فقر از نظر اسلام عبارت از عدم مرفوع شدن کامل حاجات اساسی است. شریعت این حاجات اساسی را به سه چیز محدود کرده است که عبارت از: طعام، لباس و مسکن است. در مورد الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ﴾ [بقره: 233]

ترجمه: برآن کس که فرزندان برای او متولد شده(یعنی پدر)لازم است خوراک و پوشاک مادران را(در آن مدت به اندازه توانایی) به گونه شاسیته بپردازد. هیچ کس موظف به بیش از مقدار توانیی خود نیست، نه مادر بخاطر فرزندش و نه پدربه سبب بچه‌اش باید زیان ببیند. بر وارث فرزند چنین چیزی لام است.

و نیز فرموده است:

﴿أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ﴾ [طلاق: 6]

ترجمه: زنان مطلقه را در جایی سکونت دهید که خودتان در آنجا زندگی می‌کنید و در توان دارید.

ابن ماجه از أبی الاحوص روایت نموده است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«ألا وحقهن عليكم أن تحسنوا إليهن في كسوتهن وطعامهن»

ترجمه: آگاه باشید حق آنان بالای شما این است که به آنان  در قسمت لباس و طعام  احسان کنید.

نصوص مذکور دلالت می‌کند که حاجات اساسی که عدم اشباع آن را شریعت فقر گفته است، آن عبارت از: طعام، لباس و مسکن می‌باشد.»

هم‌چنان در اموال ص 197سطر 10-13 گفتیم: «فقراء عبارت از کسانی اند که درجهت رفع حاجات اساسی یعنی طعام، لباس و مسکن مال کافی ندارند؛ پس شخصی‌که در آمد او از مایحتاج برای رفع حاجات اساسی، حداقل باشد، فقیر به حساب می‌رود که صدقه به وی حلال بوده و او می‌تواند ازان بگیرد.»

ما در مسئله مذکور همین را ترجیح می‌دهیم.

باقی ماند سخن پرسنده که دولت اسلامی وجود ندارد که این حاجات را مرفوع سازد، بلی؛ دولت اسلامی وجود ندارد، لیکن مسلمانان موجود اند. اصل این است که اسلام‌شان باعث شود به این نیازمندان از مال خود به طور تبرع کمک کنند و نه از مال زکات، بل مال زکات را جهت مرفوع ساختن ضروریات اساسی به فقراء بدهند و به نیازمندان برای رفع مشکلات مذکور از قبیل تعلیم، ازدواج و تداوی از بخشهای اضافی اموال‌شان بپردازند.

اما اگر پرسنده، از رأی مجتهدی یا فقیهی پیروی کند که قایل به اعطای زکات برای رفع مشکلات حاجات غیر اساسی (علم، ازدواج و تداوی) است و زکات را به رفع حاجات اساسی (طعام، لباس و مسکن) محدود و منحصر نمی‌داند، بلی این پیروی او مخالفت با تبنی محسوب می‌شود. لکن ما او را به این عمل‌اش جزای اداری نمی‌دهیم؛ پس اگر شخصی از زکات‌اش به نیازمندان غیرمذکور(در راه علم، ازدواج و تداوی) مبنی بر اتباع رأی مجتهدی یا فقیهی‌که به آن اطمینان دارد بدهد، ما او را جزای اداری نمی‌دهیم و حسابش نزد پروردگارش است.

برادرتان عطاء ابن خلیل ابوالرشته

مترجم: محمد مسلم