(ترجمه)

«وعَنْ عمْرو بْنِ الْعَاص رضي اللَّه عنْهُ، أنَّهُ سَمِع رسُولَ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، يَقُول: «إذَا حَكَمَ الْحَاكِم، فَاجْتَهَد، ثُمَّ أصاب فَلَهُ أجْرانِ، وإنْ حَكَم وَاجْتَهَد، فَأَخْطَا، فَلَهُ أجْرٌ»

(متفقٌ عَلَيْه)

ترجمه: از عمرو ابن العاص رضی الله عنه رویت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: اگر حاكمی در اجرای حکم اجتهاد كرد و به حق رسيد، برايش دو اجر داده می‌شود و اگر در اجتهاد خود به خطا رفت، برايش يك اجر داده می‌شود.

توضیح حدیث

اجتهاد در لغت نهائی شدن وسع و توان انسان در تحقیق امری از امور است که مستلزم تکلفیت و مشقت باشد؛ اما در اصطلاح اصولین عبارت از نهائی شدن وسع و توان در طلب ظن به چیزی از احکام شرعی به شکلی‌که از مزید تلاش بر آن در نفس خود احساس عجز نماید. لیکن از دید حکم، اجتهاد بر مسلمانان فرض کفائی می‌باشد.

امام نووی رحمه الله در شرح این حدیث گفته است: «اجماع مسلمین بر این است که این حدیث در مورد حاکمی است که عالم در حکمش باشد؛ لذا اگر به حق حکم کرد، برایش دو اجر است؛ یک اجر در بدل اجتهادش و اجر دیگر در بدل حکمش و اگر به خطا برود، بخاطر اجتهادش یک اجر می‌گیرد.»

پیرامون حدیث فوق لازم است چند نکات مهم فهمیده شود:

اول) واجب است که حاکم عالم بوده و اهلیت حکم را داشته باشد. بنابر این، اگر حاکم عالم نباشد و اهلیت حکم را نداشته باشد، در حکم کردنش بدون علم گنهکار می‌باشد.

دوم) در آنچه نص شرعی قطعی الدلاله وارد شده باشد، اجتهاد درست نیست؛ مانند تحریم سود، زنا، قتل، شراب، خوردن مال یتیم و... بلکه اجتهاد در نصوص شرعی مجمله یا ظنی می‌شود؛ مانند حکم لمس زن و حکم استنساخ وغیره.

سوم) حکم قبل از اجتهاد جواز ندارد؛ لذا قرار صادر کردن در یک مسئله و بعد بحث پیرامون نصوص شرعی در آن، کار ناجائز می‌باشد؛ زیرا انتخاب دلیل بر آنچه که قبلاً قرار اتخاذ گردیده، اصلاً بی‌جاه است؛ بلکه اول فهم مسئلۀ واقع و بعد شناخت نص شرعی در آن مورد، تا حکم الله سبحانه وتعالی را در آن مسئله دریافت نمائیم.

 (ترجمه)

جنگ وحشیانه علیه مردم سوریه در 15 مارچ وارد نهمین سال‌اش شد؛ جنگی‌که در آن بیش‌تر از نیم میلیون تن جان خود را از دست دادند. بر اساس گزارشات بین‌المللی و دیدبان حقوق بشر سوریه، از سال 2011م مرگ بیشتر از 19،800 طفل ثبت شده است. تخمین شده که 8.6 میلیون طفل به‌صورت عاجل به کمک ضرورت دارند و اکنون بیش از 6 میلیون طفل بی‌جا شده مهاجر هستند، که 2.5 میلیون از آن‌ها شامل مکتب نیستند. بیش از 3 میلیون طفل در خطر ماین‌های زمینی قرار دارند؛ قسمی‌که 40درصد از قربانیان ماین‌ها اطفال بودند.

اما در‌ این‌جا، سازمان ملل و دیگر سازمان‌های بشردوستانه‌اش هستند که بخاطر برجسته‌کردن وحشت و هشدار از خطرات جنگ جاری، به‌خصوص برای اطفال مصروف اند. در 11 مارچ،‌ صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل(یونیسف) بیان کرد: «تنها در سال 2018م، 1،106 طفل در جنگ‌ها کشته شده اند؛ بلندترین تعداد اطفال کشته‌شده در یک سال از زمان شروع جنگ.» در آغاز سال 2018م، بیانیه‌ی مشابهی توسط نماینده‌ی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل(یونیسف) در سوریه تحت عنوان، "آغاز خونین سال جدید در سوریه؛ بیش از 30 طفل در دو هفتۀ اول سال 2018م کشته شدند". گزارشات پیشین هم‌چنان نشان‌ می‌دهند که اطفال سوری به‌شکل فزاینده‌ی لطمات جنگ را متحمل می‌شوند، براین اساس که حدود 23درصد تلفات غیرنظامیان در سال 2016م،‌ اطفال بوده است. از سال 2016 تا 2018م، سازمان ملل مرگ تقریباً 2،500 طفل را ثبت کرده است. قسمی‌که بازرس منطقه‌ای یونیسف در خاورمیانه و شمال افریقا قبلاً گفته بود: «این یک جنگ بالای اطفال است، هزاران طفل کشته شده و هنوز کشته می‌شوند.»

افزایش آمار کمک‌ها چیزی جدیدی نبوده و حتی باتوجه به این جنگ بی‌رحم و وحشی علیه تمام مردم، خصوصاً اطفال، عجیب هم به‌نظر نمی‌رسد؛ قسمی‌که برخی آن‌ را مانند دیگر جنگ‌ها بدیهی می‌دانند.

هشت سال است که این‌چنین گزارشات و هشدارهای تکراری توسط این سازمان‌ها منتشر می‌شوند. هشدارها نیز مانند کمک‌های هر سال مثل افزایش جان‌باختن کودکان، هرساله در حال افزایش است...

اعطاء‌کننده‌ها برای پیشنهادات مالی استفاده می‌شوند؛‌ قسمی‌که سازمان ملل بیانیه‌ی زیر را چند روز قبل از کنفرانس دونرها برای حمایت از آینده‌ی سوریه در منطقه، که روز پنج‌شنبه ۱۴ مارچ برگزار شد، منتشر کرد؛ جایی‌که بر اساس گفته‌های نماینده‌ی سازمان ملل، تعداد کمک‌ها کم‌تر از آن‌ چیزی بود که توقع می‌رفت. «ما ۹ میلیارد دالر درخواست کردیم؛ اما ۶ میلیارد دالر وعده داده شد.» سازمان ملل نیازهای مالی را بخاطر کمک به بیشتر از ۵.۶ میلیون مهاجر سوری بیرون از سوریه، در سال ۲۰۱۹م، ۵.۵ میلیارد دالر تعیین و درحالی‌که ۳.۳ میلیارد دالر را برای بی‌جاشده‌گان داخلی تخمین‌‌کرده است!

کمک‌های مالی بزرگ با افزایش مداوم آمار کشته‌ها افزایش می‌یابد و این سوال به میان می‌آید: آیا این کمک‌ها برای مردم نیازمند و مهاجرین طبق پلان استفاده می‌شوند؟! آیا آن‌ها وضعیت اطفالی‌ را که در این دستگاه جنگ، وحشیانه کشته می‌شوند، تغییر داده اند؟!

کشورهای استعماریی‌که ثروت‌ها را غارت می‌کنند، هدف‌شان گرسنه‌گی مردم است و از انسانیت بدور اند، در خصوص آماده‌کردن کمک‌های بزرگ توسط سازمان‌ها خودستایی می‌کنند؛ درحالی‌که این سازمان‌ها نیز ابزاری برای تطبیق سیاست‌های این قدرت‌های بزرگ استعماری در جهان هستند. آن‌ها اطفال مان‌ را می‌کشند و به‌خاطر هژمونی‌شان بالای سرزمین‌های اسلامی و تمام جهان گریه کرده و برای غارت منابع بیشتر و کنترول‌شان اشک تمساح می‌ریزند.

همان‌قسمی‌که باطل قدرت دارد، حق هم قدرت و فتوحات دارد: امنیت و آسایش را حاکم خواهد ساخت، اطفال مسلمان از آسایش و اطمینان لذت خواهند برد و دوران کودکی خود را تحت عدالت اسلام سپری خواهند کرد. این دور نیست، چرا که این وعده‌ی پروردگار جهانیان است که بهترین نتیجه‌ی آن صالحین خواهد بود.‌

ای مسلمانان! بدانید که ازبین بردن رنج تمام بشریت و نه فقط اطفال، در قید تابعیت مشروع(بیعت) از خلیفه بخاطر حکومت به آن‌ چیزی‌که الله سبحانه وتعالی وحی کرده و توسط ازسرگیریِ زنده‌گی اسلامی توسط خلافت راشده‌ی ثانی بر منهج نبوت می‌باشد. خلافت دستان سوء استفاده‌گران را از امنیت و آسایش ما قطع و رنج ما و اطفال ما را متوقف خواهد کرد؛ قلب‌های ما را شفا خواهد داد؛ در قلب‌های ما خوشی را احیاء خواهد کرد و با آن عزت و حیثیت گذشته ما را در بین ملت‌ها بازخواهد آورد. بناءً ما به پول آن‌ها چشم نداریم؛ پولی‌که برای‌شان ندامت و پشیمانی در پی‌خواهد داشت؛ قسمی‌که الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾

[انفال: 36]

ترجمه: کافران اموال‌شان را خرج می‌کنند تا مردم را از راه الله(سبحانه‌وتعالی) بازدارند. اموال‌شان را خرج خواهند کرد و حسرت خواهند برد؛ سپس مغلوب می‌شوند و کافران را در جهنم گرد می‌آورند.

بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر