(ترجمه)

امروزه شما زمان خیلی آزار دهنده‌ای را سپری می‌کنید و دلیل‌اش هم میزان بلند بی‌کاری، مدیریت نادرست بخش‌های حمل و نقل و آموزش، قرارگیری هدفِ به اصطلاح "جنگ علیه تروریزم" –که درواقع جنگ علیه اسلام است– و سرکوب‌گری‌های ظالمانۀ طبقۀ حاکم می‌باشد. شما برای رهایی‌تان از این حالت فاجعه‌بار سخت تلاش کرده‌اید و با حرکت و کوشش‌تان برای حصول حقوق و خواست‌های‌تان برای اصلاح نظام دولت، تخت حکومت این حکام را به لرزه درآوردید. جنبش‌تان به دل‌های طبقۀ حاکم ترس انداخته‌است، چنان‌که می‌کوشد با استفاده از ابزارهای گوناگون، مانند وعده‌های دروغین، ترس و سرکوب شما را به بی‌راهه بکشانند و حرکت‌تان را خنثی کنند.

حکومت کنونی قصد دارد با تظاهر به یک حکومت "جوان‌دوست" شما را فریب دهد. در اکتوبر ۲۰۱۸م، شیخ حسینه مستقیماً از جوانان خواست تا در انتخابات سراسری رأی دهند و وعده‌های واهی را سر داد، مثلاً: «من با اطمینان به شما می‌گویم که تا سال ۲۰۲۰م فقر و گرسنگی وجود نخواهد داشت.» درحالی‌که ده سال قبل نیز همین شخص با شعارهای مثل "زمان تغییر"، "بنگله‌دیش دیجیتالی" و وعده‌های دروغ ایجاد شغل در هر خانواده، شما را فریب داد. این حکومت به‌جای برآورده کردن خواست‌ها و تمایلات‌تان، حتی خواست‌های اساسی‌تان را به‌صورت ظالمانه سرکوب می‌کند. سال گذشته هنگامی‌که عده‌ای از دانشجویان به‌خاطر نظام غیرعادلانۀ سهمیه‌بندی اعتراض کردند، دیدید که چگونه دولت آنان را سرکوب کرد. همین‌گونه، زمانی‌که دانش‌آموزان مدارس به‌منظور داشتن خیابان‌های امن دست به اعتراض زدند، حکومت به‌جای محاسبۀ وزیر فاسد مربوطه یا صاحبان فرصت‌طلب شرکت‌های حمل و نقل، اجازه داد تا "پولیس ضد شورش" آنان را سرکوب کنند. حتی کودکان دانش‌آموز بی‌گناه نیز از سرکوب‌گری‌های ظالمانۀ حکومت در امان نیستند. از طرف دیگر، کارهای مثل اهدای پنج بس به کالج نظامی رامیج‌الدین یا ایجاد مووسساتی مانند ابرار، چیزی جز ریشخند سنگ‌دلانه به اوضاع فعلی نمی‌باشد!

ای جوانان! حکومت توسط سیاست‌های ناکام و نظام حکومتی فاسدش، که زندگی روزمرۀ‌تان را دشوار و آیندۀتان را خراب کرده‌ و مدام بر شما ظلم می‌کند. فساد در تمام بخش‌های نظام آموزشی رخنه کرده‌است؛ طوری‌که دسترسی به اوراق سوالات امتحان کانکور امکان‌پذیر شده‌است و نتایج با دادن رشوه تغییر می‌کند. این حالت ثابت می‌کند که پول برای داشتن نتایج خوب از شایستگی مهم‌تر است! این سبب شده است که معیارهای آموزشی کلاً دست‌خوش تغییر شود. وضعیت قسمی است که بسیاری از شاگردان مدارس، به‌دلیل نظام آموزشی بی‌معنی که فقط ناامیدی را در آنان ایجاد می‌کند، مجبور به خودکشی می‌شوند. نهادهای آموزشی دولتی شدیداً نیازمند بودجۀ مالی و امکانات اند تا جایی‌که شاگردان مجبور شده‌اند به نهادهای خصوصی نام‌نویسی کنند.

این سازمان‌های خصوصی چیزی جز ماشین‌های پول‌ساز برای طبقۀ حاکم و دوستان تاجر سرمایه‌دارشان نیست. آنان پولی را که به سختی بدست آورده‌اید، تحت نام "آموزش باکیفیت" از شما و خانوادۀتان می‌گیرند و برای خوش‌گذرانی خودشان و فرستادن فرزندان‌شان به دانشگاه‌های خارجی مصرف می‌کنند. از طرف دیگر، شما سخت تلاش می‌کنید تا با هزینۀ بلند آموزش‌تان کنار بیایید. حتی بعد از سرمایه‌گذاری زیاد روی آموزش‌تان، می‌کوشید تا پس از فراغت یک وظیفۀ خوب و مناسب پیدا کنید. کسانی از شما حداقل می‌توانند مصارف ابتدائی‌شان را به‌سختی فراهم کنند، به‌زودی درمی‌یابند که نمی‌توانند با شرکت‌های بزرگ، که سود غیرعادلانه‌ای را بنابر سیاست‌های طرف‌دار سرمایه‌داری حاصل می‌کنند، رقابت کنند. در نتیجه همۀ شما جوانان برای دریافت کار تلاش می‌کنید و چون نمی‌توانید با ناکامی‌تان کنار بیایید، بسیاری از شما به اعتیاد روی می‌آورید یا حتی دست به خودکشی می‌زنید.

هرچند، تنها جوانان از بودن در نظام فعلی ناراحت نیستند. فساد گسترده در بخش عمومی و خصوصی، افزایش فاصله بین ثروت‌مند و فقیر، شرایط ناامن و ناگوار زندگی تعداد زیادی از مردم، هزینه‌های بلند درمان و افزایش مصارف زندگی تنها بخشی از مشکلاتی‌ست که تمام مردمی‌که زیر این نظام زندگی می‌کنند، بدون توجه به سن، نژاد و دین، با آن‌ها مواجه‌اند.

ای جوانان! این مشکلات ثمرۀ این دولت فاسد و میوه‌های درخت زهرآگین نظام دیموکراتیک سرمایه‌داری می‌باشد که غرب امپریالیست کافر بر ما تحمیل کرده‌است. سرمایه‌داری نظامی است که تنها اصول‌اش منافع مادی و مصارف بی‌مورد می‌باشد و عملاً نشان می‌دهد که پول و قدرت در دست یک عده، یعنی طبقۀ حاکم و نخبگان سرمایه‌دار اطراف‌شان، متمرکز است. این عده، که ۱٪ جامعه را تشکیل می‌دهند، قوانین و سیاست‌هایی را طرح می‌کنند که تنها منافع خودشان را تأمین  و از دیگران بیش‌ترین بهره‌گیری را می‌کند. در نتیجه، ثروت‌مند ثروتمندتر و قدرتمندتر می‌شود، حالآن‌که بقیۀ مردم جامعه برای دست‌یابی به حقوق اساسی‌شان سخت تلاش می‌کنند. سرانجام، زمانی‌که مردم مجبور می‌شوند به خیابان‌ها بیرون شوند، حکومت با دروغ، فریب و سرکوب، آنان را از رسیدن به خواست‌های عادلانۀشان محروم می‌کند.

ای جوانان! هر نظام حکومت‌داریی‌که بر اساس سرمایه‌داری دیموکراتیک سیکولر باشد، اصلاح ناشدنی‌ست؛ بناءً این نظام به تغییر بنیادی و جامع نیاز دارد.

ای جوانان مخلص! راه‌حل تمام مشکلات‌مان در نظام حکومت‌داری اسلام، یعنی خلافت قرار دارد. تنها راهی‌که می‌توانیم خودمان را از این حالت اسف‌بار نجات دهیم، تأسیس مجدد خلافت راش وده است به ما این امکان را می‌دهد که امت حاکم بر روی زمین باشیم. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمْ الإِسْلاَمَ دِينًا﴾ [مائده: ۳]

ترجمه: امروز دین‌تان را کامل کردم؛ نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به‌عنوان آیین (جاودان) شما پذیرفتم.

اول: خلافت برای تأمین نیازهای اساسی هر رعیت، مثل خوراک، پوشاک، مسکن، آموزش، صحت و امنیت، بدون درنظرداشت دین و نژادشان، محدود به شریعت می‌باشد. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«الْإِمَامُ رَاعٍ وَهُوَ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ» (بخاری و مسلم)

ترجمه: امام (خلیفه) محافظ و مسئول شهروندان‌اش می‌باشد.

دولت با تأمین نیازهای اولیۀ افراد، مطمئن می‌شود که کسی در تلاش برای بقا نیست و بنابرین می‌تواند تمرکز، نیرو و ظرفیت‌تان را برای ایجاد یک امت و ملت حاکم بالا ببرد.

دوم: خلافت این نظام آموزشی تبعیض‌آمیز و تفرقه‌انداز امروزین (یعنی بنگالی و انگلیسی و مدرسه‌های دینی) را ازبین می‌برد و در عوض یک نظام آموزشی واحد ابتدائی و ثانوی را تأسیس می‌کند که هیچ هزینه‌ای ندارد. این نظام آموزشی از اطفال شخصیت‌های اسلامی می‌سازد و برای‌شان تمام علومی را که به زندگی عملی‌شان کابرد دارد، مانند علوم ساینسی، آموزش می‌دهد و هم‌چنان یک نهاد یک‌پارچه و منسجم را برای آموزش عالی ایجاد می‌کند.

سوم: خلافت نظام آموزش عالی باکیفیتی را ایجاد خواهد کرد و سرمایۀ مناسبی را برای نظام آموزش عالی مبتنی بر تحقیقات و کاوش‌های علمی، که سبب ایجاد یک دولت حاکم و قدرت‌مند از لحاظ پیشرفت تکنالوژیک می‌شود، در نظر خواهد گرفت. هم‌چنان دولت محیطی را در جامعه به‌وجود خواهد آورد که امکان آموزش و یادگیری را فراهم کند.

چهارم: منابع طبیعی مانند یورانیم، زغال سنگ، گاز و نفت باردیگر به‌عنوان ملکیت‌های عامه تعیین خواهد شد. خلافت از درآمد حاصل از این منابع به‌منظور ساخت زیربناها، خیابان‌ها، شاهراه‌ها، پل‌ها و غیره استفاده خواهد کرد. هم‌چنان، در میان دیگر نیازهایش، برق ارزان را نیز تهیه می‌کند. در حقیقت، دولت از این منابع به‌منظور بلند بردن معیارات زندگی شهروندان‌اش به‌کار می‌گیرد.

ای جوانان آگاه! امت مسلمه برای صدها سال از لحاظ فکری، علمی، سیاسی، اقتصادی، صنعتی و نظامی، به‌علاوۀ دیگر جنبه‌های زندگی، جهان را رهبری می‌کردند و این جوانان مسلمان بودند که برای رسیدن به مقام رهبری نقش حیاتی را بازی کردند.

تاریخ این امت به دست‌آوردهای جوانانی چون محمد فاتح به خود می‌بالد. او در سن ۲۱ سالگی پیشگویی رسول الله صلی الله علیه وسلم را متحقق کرد و رومی‌ها را شکست داد؛ قسطنطنیه (استانبول) را فتح کرد و آن را پایتخت دولت اسلامی قرار داد. طارق بن زیاد اسپانیا (اندلس) را به سن ۱۷ سالگی فتح کرد و محمد بن قاسم نیز در همین سن "راجا داهیر" را شکست داد و پایۀ محکمی را برای اسلام در این شبه‌قاره (شبه‌قارۀ هند) استوار کرد. بختیار خلجی با این‌که ۱۸ سال داشت، کسی بود که ظهورش سبب شد سلطنت "راجا لوکهون" سن را بدون حتی یک جنگ به پایین بکشد و اسلام را در این شبه‌قاره حاکم کند. ای جوانان مسلمان! این است تاریخ حقیقی‌تان، بنابرین پیش بیایید و برای تأسیس مجدد خلافت و برگرداندن شوکت گم‌گشتۀتان با ما یکجا شوید.

ای جوانان دلیر، آگاه و مخلص! موضع طبقۀ حاکمی‌که شما به‌منظور دست یافتن به حقوق‌تان علیه‌اش متحد شده‌اید، در برابر اقدامات‌تان اینست که خواست‌های‌تان را نمی‌پذیرد، در پی ناکام کردن تلاش‌های‌تان است و می‌کوشد نیروی‌تان را تمام کند. بنابرین، برنامۀ سیاسی شما بایستی یکی باشد؛ این‌که این طبقۀ حاکم و این نظام دیموکراتیک – کپیتالیست را از قدرت به پایین بکشید. همین نظام سرمایه‌داری است که به این‌چنین حکام خائن را جان می‌دهد. بناءً عبث خواهد بود که خواستار اصلاح این دولت باشید. حرکت‌های‌تان ستون‌های این حکومت فاسد را لرزانده است و آنان از قدرت‌تان می‌هراسند. بنابرین شما این امکان را دارید که این حکومت را کنار بزنید. پس تمام نیروی‌تان را یک‌جا کنید و به‌سوی هدف نهایی‌تان یعنی تأسیس مجدد خلافت، که تنها راه آزادی است، قدم بردارید. فقط این را شعارتان قرار دهید: "این جوانان سقوط این رژیم خائن را می‌خواهند، این جوانان خلافت راشده می‌خواهند." ما از حزب‌التحریر شما را به‌سوی این هدف فرامی‌خوانیم: برای خواست واحد یعنی ازبین بردن نظام کفری دیموکراسی متحد شوید و برای کار فکری و سیاسی به‌منظور تأسیس مجدد خلافت راشده با ما یک‌جا شوید. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِييكُمْ﴾ [انفال: ۲۴]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! دعوت الله (سبحانه وتعالی) و رسول الله (صلی الله علیه و سلم) را اجابت کنید؛ هنگامی‌که شما را به‌سوی چیزی می‌خواند که شما را حیات می‌بخشد.

حزب‌التحریر–ولایه بنگله‌دیش

(ترجمه)

«عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ قَالَ فِي الْقُرْآنِ بِغَيْرِ عِلْمٍ فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ» (رواه ترمذی)

ترجمه: از عبدالله بن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: كسی‌كه بدون علم قرآن را تفسير كند، جايگاه خود را در آتش دوزخ مهياء كرده است.

تفسیر از باب تفعیل گرفته شده و مراد از آن توضح و بیان می‌باشد؛ لیکن علماء در معنای تفسیر و تأویل اختلاف دارند. ابو عبیده وعده‌ای از علماء گفته اند که هردو به یک معناست؛ ولی عده‌ای دیگری در آن فرق قائل بوده و گفته اند: «تفسیر عبارت از کشف مراد و مفهوم از لفظ مشکل می‌باشد.» ولی صاحب نهایه فرموده است: «تأویل عبارت از نقل ظاهر لفظ از حالت اصلی آن به آن چه احتیاج به دلیلی است که بخاطر آن می‌خواهد ظاهر لفظ را ترک کند.»

در مورد جملۀ كسی‌كه بدون علم قرآن را تفسير كند، ملا علی قاری فرموده است: یعنی آن که بدون دلیل قطعی یا ظنی نقلی یا عقلی مطابق به شرع قرآن را تفسیر کند. و جملۀ جايگاه خود را در آتش دوزخ مهياء كرده است؛ یعنی مکانی را در آتش جهنم برای خود مهیاء نماید. ابن حجر گفته است: سزاوارترین مردم در این وعید گروه‌های اهل بدعت می‌باشند؛ زیرا الفاظ قرآن را از آنچه بر آن دلالت دارند، دور می‌سازند و از این گروه‌ها مردمی هســـتند که بدعت‌ها و تفاسیر باطل زیادی را در کلام خود آمیخته و پنهان می‌دارند و آن را بر اکثر اهل سنة ترویج می‌دهند. مانند صاحب کشاف که از این روش در تفسیر خود استفاده نموده است.

حالت اکثر اهل علم در این زمان به این منوال می‌باشد، چنان‌که نصوص را قسمی تأویل می‌کنند که محمل کلام نیست؛ قرآن را مطابق عقل، خواهشات و تمایلات شیطانی‌شان تفسیر می‌کنند. با فتاوایی‌که به اسلام مرتبط نیستند، علیه کسانی‌که برای اقامۀ خلافت فعالیت می‌کنند، می ایستند و می‌کوشند اولیای امور(حکام جاهل) را راضی بدارند؛ چنانچه آن‌ها دوست دارند نام ایشان زبان‌زد عام خاص باشد؛ ربا وسود را بر مسلمین حلال می‌گویند، با دشمنان اسلام مصلحت می‌کنند، نظام‌های دیموکراسی، علمانیت، دولت‌های مدنی را از طریق قومیت و انگیزه‌های وطنی بر مسلمانان مشروع معرفی می‌کنند؛ مطابق به خواهش خود اختلاط و هم‌نشینی مردان و زنان را در حیات عامه مشروع می‌دانند؛ خرید و فروش شراب را مشروع دانسته، شرکت‌های سهامی و طریقه‌های قمار را مشروع معرفی می‌کنند؛ موجودیت کسانی را که حکم به ما انزل الله نمی‌کنند، مشروع دانستنه و آن‌ها را متولی امور و مرجع رفاه خود می‌شناسند؛ حتی با بعضی از ایشان مراسم کاذب و خطای بیعت را نیز انجام می‌دهند. با این‌همه جهاد فی سبیل الله را بر مسلمانان حرام می‌گویند. برعکس کسانی را که به این فریضۀ بزرگ الهی همت می‌کنند و بخاطر دفاع از جان خود و دفاع دین اسلام در برابر دشمنان الله سبحانه وتعالی اقدام کرده‌اند، ایشان را دهشت‌افگن و تروریست اطلاق می‌کنند؛ در مقابل کسانی‌که رسول معظم اسلام صلى الله عليه وسلم را توهین می‌کنند، ساکت مانده و بادلائل آن‌ها را تبرئه کرده و می‌گویند: این‌ها کسانی هستند که تاهنوز دین برای‌شان نرسیده است و از حراست و تفکیک بین حلال و حرام بسیار فاصله گرفته‌اند.

لذا جریان همۀ این مشکلات از دست کسانی‌ست که قرآن را بدون علم و به رأی و عقل خود تفسیر می‌کنند. آیا این عده از علماء درک نکرده‌اند که به سبب آرای برخواسته از خواهشات ایشان بالای این امت چه حالاتی آمده است؟!

والسـلام علی من تبع الهدی