(ترجمه)

عبد الله بن عباس می‎گوید:

«کان النبی صلی الله علیه وسلم أجود الناس باالخیر، وکان أجود مایکون فی رمضان، حین یلقاه جبریل، وکان جبریل علیه السلام یلقاه کل لیلة فی رمضان حتی ینسلخ، یعرض علیه النبی صلی الله علیه وسلم القرآن، فإذا لقیه جبریل علیه السلام کان أجود بالخیر من الریح المرسلة» (سنن بن ماجه)

ترجمه: رسول الله صلی الله علیه وسلم در نیکی‌ها سخاوتمند ترین مردم بود و در رمضان هنگامی‌که جبرئیل علیه السلام نزدش می‎آمد، از هر زمانی بخشنده‌تر می‎شد و جبرئیل علیه السلام هر شبِ رمضان نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم می‎آمد و با ایشان قرآن را تلاوت می‎کرد تا ماه رمضان به پایان می‎رسید. آری، رسول الله صلی الله علیه وسلم در آن هنگامی‌که جبرئیل نزدش می‎آمد، از باد وزان در نیکی سخاوتمندتر بیشتر بود.

دوستان عزیز!

در این حدیث شریف دو موضوع مهم بیان شده است که به این ماه مبارک مربوط می‌گردد؛ اول این‌که رسول الله صلی الله علیه وسلم، که در تمام امور الگوی ما هستند، در تمام شب‌های ماه رمضان با جبرئیل  علیه السلام قرآن تلاوت می‎کرد و این حدیث شریف باید ما را به قرآن خواندن در تمام روزها، به‌ویژه روزهای رمضان، که اجر و پاداش فراوانی در آن نهفته است، تشویق نماید. تنها تلاوت کردن قرآن کافی نیست؛ بلکه باید در معنی قرآن و شناخت احکام شریعت تدبر (اندیشه) نماییم تا  از تلاوت قرآن ثواب و معرفت (شناخت) حاصل نماییم، در نتیجه خود را محاسبه نموده و اعمال خود را از لحاظ حکم و ثواب و پاداش یا گناه و مجازاتی‌که در پی دارد، به شریعت راجع نماییم. بنابراین، عدم شناخت درست قرآن، راجع نکردن اعمال به احکام شریعت، بخاطر تنبلی در تلاوت قرآن و تدبر در معانی آن، نوعی کوتاهی است و باعث می‌شود که متوجه خودمان نباشیم یا گمان کنیم که در حال انجام عمل صالحی هستیم که باعث رضایت الله متعال می‌شود؛ در حالی‌که چنین نیست.

موضوع دوم صدقه دادن است که این حدیث ما را بدان تشویق می‎نماید. صدقه در روزهای معمولی باعث کفارۀ گناهان می‌شود. پس در این ماهی‌که اجر و پاداش چندین برابر می‎شود، چگونه خواهد بود؟ ما باید از این ماه برای صدقه دادن استفاده نماییم و صدقات‌مان را افزایش دهیم؛ زیرا در آن خوبی‌هایی نهفته است که در نام‌های اعمال‌مان نوشته می‌شود.

بنابراین، ما باید به این دو امر، یعنی تلاوت قرآن همراه با تفکر در مانی آن و فزونی در صدقه دادن با انواع و اشکال گوناگون حریص باشیم تا از بندگان مخلص الله سبحانه وتعالی و رهروان سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم شویم.

تنها از الله می‌طلبیم تا در این ماه پر فضیلت ما را به روزه گرفتن و قرائت قرآن همراه با تدبر در معانی آن یاری نماید و ما را به فزونی در هر نوع صدقه‌ای توفیق دهد! اللهم آمین!

نویسنده: دکتر ماهر صالح

مترجم: حسین سلحشور

(ترجمه)

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که گفت رسول الله صلى الله علیه وسلم فرموده اند:

«إِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَمَضَانَ فُتِّحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ، وَغُلِّقَتْ أَبْوَابُ جَهَنَّمَ، وَسُلْسِلَتِ الشَّیاطِینُ» (سنن ابن ماجه)

ترجمه: زمانی‌که ماه رمضان داخل می‌شود، درهای آسمان باز می‌شود، درهای جهنم بسته و شیاطین به زنجیر کشیده می‌شوند.

بهترین سخن، سخن الله و بهترین هدایت، هدایت نبی او، محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله وسلم می‌باشد؛ امابعد: 

این حدیث شریف حاوی امید و احساس رحمت الله متعال بر بندگان است. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم ما را از خیر و سخاوتی‌که این ماه مبارک برای ما دارد، آگاه می سازد، دروازه‌های بهشت ​​را به روی ما می‌گشاید تا دعاهای‌مان را قبول شود و اعمالمان را بالا رود. می‌دانیم که این ماه از سایر ماه‌ها متفاوت و متمایز است؛ زیرا اعمال نیک در آن ده‌ها برابر ماه‌های دیگر و بقیه ایام سال است و این امر ما روزه‌داران را ترغیب می کند که در ماه رمضان اعمال نیک را چند برابر کنیم که ثواب آن‌ها بیشتر و چند برابر است. ضعف، ناتوانی، گرسنگی و تشنگی را برای کم شدن اعمال نیک بهانه نمی‌کنم؛ زیرا این فرصت تنها  یک بار در سال به دست می‌آید.

حدیث شریف مطلب بسیار مهمی را افزود و آن این‌كه الله درهای جهنم را در این ماه می بندد. پس هرکس ماه رمضان را روزه بگیرد، قیام کند و در هر كاری به اوامر و نواهی الله پایبند باشد، وارد جهنم نخواهد شد.

در انتهای حدیث شریف بیان شده که الله متعال شیاطین را در این ماه مبارک با زنجیر بسته است. بنابراین، برای کسی‌که تنبلی می‌کند و می‌گوید شیطان بر او چیره شده و نفسش ضعیف است، بهانه‌ای نمی‌ماند؛ پس هرکس باید در نفس و عمل خود با الله صادق باشد و نافرمانی الله متعال را نکند؛ مگر این‌که از روی لغزش و خطا باشد؛ زیرا شیطانی نیست که او را وسوسه و گمراه کند. هرکه به گناه عادت دارد، باید در این ماه که ماه قبولی توبه و مغفرت است، به سوی الله بازگردد و به درگاه الله توبه نماید! اما کسی‌که عمداً و پیگیرانه از الله متعال نافرمانی کند، این ماه همه منافقانی‌که گمان می‌کنند، مردم از او خبر ندارند، رسوا می‌کند؛ زیرا الله متعال آگاه است و اعمال و کردارش را آشکار خواهد ساخت.

باید یقین داشته باشیم که الله نسبت به بندگانش آگاه و مهربان است و توبه کسانی‌که متوجه اشتباه خود شده و توبه می‌کنند، می‌پذیرد و حتی بعد از این ماه مبارک در امورشان کمک خواهد کرد تا به پیمودن صراط المستقیم ادامه دهند.

فقط از الله می‌خواهیم که گناهان ما را بیامرزد، نیکی‌های ما را چند برابر کند، اعمال ما را بپذیرد و برای خود خالص قرار دهد! هر منافقی‌ را که در میان ما وجود دارد، افشا نموده و تمام گمراهان را هدایت نماید! اللهم آمین!

نویسنده: د. ماهر صالح (رحمه الله)

مترجم: خالد یوسفی

(ترجمه)

اسلام دینی است که الله سبحانه وتعالی بر پیامبرش محمد صلی الله علیه سلم نازل کرد تا رابطۀ انسان را با خودش، دیگران و خالقش تنظیم کند. از لحاظ سلامت عقیده، کمال قانون‌گذاری و خصوصیت نشر و گسترش به روش قابل قناعت و جذاب عبارت از طرز زندگی معین و متفاوت از تمام نظام‌های زندگی است که بشریت بدون بی‌عدالتی یا طمع به مال دیگران؛ بلکه برای بیرون آوردن مردم از تاریکی‌ها به سوی نور و از ظلم ادیان به عدالت اسلام و از تنگنای دنیا به فراخی دنیا و آخرت شناخته و تجربه کرده است. اسلام محاسنی دارد که با وجود و گسترش آن همراه است و آرمان‌هایی‌که اهل آن باید به آن پایبند بوده و آن را محکم بگیرند و همواره در یافتن آن در واقعیت زندگی کوشش کنند. هم‌چنان دشمنانش آرزوهایی دارند که از همان روز اولی که اسلام در مکه پیدا شد، آشکار گردید و تا امروز به اشکال مختلف ادامه دارد و اسلام به دلیل اختلاف آرمان‌های دو طرف با دشمنان خود در تضاد باقی خواهد ماند تا الله سبحانه وتعالی در مورد آنچه که انجام شدنی است، حکم و فیصله نماید. آن زمانی است که حق بر باطل پیروز می‌گردد، عدل بر ظلم غلبه می‌یابد، اسلام در هر خانه‌ای از گِل و موی وارد می‌شود و سرزمین امت مسلمه به مشرق و مغرب زمین با عزت عزیز یا خواری ذلیل خواهد رسید؛ عزتی‌که الله سبحانه وتعالی اسلام و اهل آن را با آن عزیز ساخته و ذلتی‌که الله سبحانه وتعالی با آن شرک را ذلیل می‌کند.

محاسن اسلام را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

1-      ایجاد عقیدۀ صحیح در مورد جهان، انسان و زندگی و ارتباط آن با آنچه قبل و بعد از آن است؛

2-      تطبیق نظام نشأت یافته از عقیده‌اش را به صورت جامع و کامل در داخل؛

3-      حمل دعوت اسلام با جهاد فی سبیل الله به تمام دنیا.

آرمان‌های مسلمانان عبارتند از:

1-      داخل کردن گروه گروه مردم را به دین الله سبحانه وتعالی بدون اجبار؛

2-      گسترش اقتدار اسلام به تمام جهان؛

3-      کسب رضای الله سبحانه و تعالی.

اما آرمان‌های دشمنان اسلام و مسلمین چیزی کاملاً متفاوت و کاملاً در تضاد با آرمان مسلمانان است. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْیهُودُ وَلاَ النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ﴾ [بقره: 120]

ترجمه: یهود و نصاری هرگز از تو خوشنود نخواهند شد، مگر این‌كه از آئین ایشان پیروی كنی.

هم‌چنان الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَلَئِنْ أَتَیتَ الَّذِینَ أُوْتُواْ الْكِتَابَ بِكُلِّ آیةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ﴾ [بقره: 145]

ترجمه: و اگر هر نوع برهان و حجّتی برای آنانی‌كه كتاب بدیشان داده شده است (یعنی یهود و نصاری) بیاوری،  از قبلۀ تو پیروی نمی‌نمایند و تو (نیز كه در پرتو وحی، قبلۀ راستین ابراهیم را باز شناخته‌ای، دیگر) از قبله ایشان پیروی نخواهی كرد.

هم‌چنان الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَدَّ كَثِیرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ یرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِیمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَداً مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَینَ لَهُمُ الْحَقُّ﴾

 [بقره: 109]

ترجمه: بسیاری از اهل كتاب، از روی رشك و حسدی‌كه در وجودشان ریشه دوانده است، آرزو دارند اگر بشود شما را بعد از پذیرش ایمان بازگردانند (به جانب كفر و به حال سابقی كه داشتید!) با این كه حقّانیت (اسلام و درستی راهی كه برگزیده‌اید، از روی خود كتاب‌های آسمانی شان) برایشان كاملاً روشن گشته است.

این آرزوها در گذشته از زمان طلوع اسلام به شکلی آشکار تجسم یافت و در دوره‌های متوالی مسلمانان ادامه یافته است و تا زمانی‌که کفار توانستند حکومت خلفای عثمانی را نزدیک به یک قرن پیش از بین ببرند، فروکش نکردند. پس از آن که مسلمانان به طور جدی در برنامۀ برای احیای امت خود و بازگرداندن شکوه و عظمت آن کار جدی را آغاز کردند و برای تأسیس دوبارۀ دولت خلافت  راشدۀ شان بر منهج نبوت، به شکلی آشکار و صریح اقدام نمودند، دشمنی دشمنان نیز به شکل آشکار و پنهان تجدید یافت.

این نمونه‌ها از گذشته و حال مؤید آن است که آرمان دشمنان اسلام، همراه با ترسی است که از اسلام دارند و محکوم به طبیعت خباثت‌آمیزشان در مبارزه با آن و خشم شدیدشان نسبت به ظهور آن است.

در گذشته با هر وسیله‌ای سعی می‌کردند تا پیامبر صلی الله علیه و سلم را از ابلاغ پیام اسلام بازدارند و هم‌چون سدی غیر قابل نفوذ در برابر آن حضرت می‌ایستادند تا دعوتش با هیچ قدرتی در اطراف مکه یا حتی در هر یک از مناطق شبه جزیرۀ عرب در هم آمیخته نشود. ابتدا تلاش کردند تا پیشنهادهای وسوسه‌انگیزی به او بدهند تا از دعوت دست بردارد؛ چنان‌که در سیرۀ ابن هشام از محمد بن کعب قرظی آمده که وی گفت: برای من چنین بازگو کرده‌اند که روزی عُتبه‌بن ربیعه -که رئیس طایفۀ خویش و از سران قریش بود- در انجمن قریشیان، در حالی‌که رسول‌الله صلى الله علیه وسلم در مسجدالحرام تنها نشسته بودند، ندا داد: ای جماعت قریش، موافقید که من برخیزم و بسوی محمد بروم و با او گفتگو کنم و مسائلی را با او در میان بگذارم، شاید بعضی از آن‌ها را بپذیرد و هریک از آن پیشنهادهای ما را که پذیرفت، برای او انجام بدهیم و او نیز دست از سر ما بردارد؟ این قضیه زمانی روی داد که حمزه رضی الله عنه اسلام آورده بود و مشرکان می‌دیدند که یاران رسول‌ الله صلى الله علیه وسلم به طور روزافزون بیشتر و بیشتر می‌شوند. همگی گفتند: چرا، ای اباالولید؛ برخیز و بسوی او برو و با او گفتگو کن! عتبه آهنگ آن حضرت کرد. نزد ایشان رفت و در برابر ایشان نشست و گفت: ای برادرزادۀ من، همانطور که خود شما می‌دانید، شما در خاندان قریش، از منزلت والایی برخوردارید و از نظر اصل و نسب مکانت بلندی دارید؛ امّا شما مسئلۀ عجیبی را مطرح کرده‌اید و در میان جمع قریشیان تفرقه افکنده‌اید، افکار و عقایدشان را سفیهانه قلمداد کرده‌اید، خدایان دین و آئینشان را ناسزا گفته‌اید و پدران و نیاکان پیشین آنان را کافر دانسته‌اید! حال، به من گوش فرا دهید، مسائلی را با شما در میان بگذارم؛ شما در این پشنهادها تأملّی بکنید؛ شاید بعضی از پیشنهادهای ما برای شما قابل قبول بوده باشد. گوید: رسول‌الله صلى الله علیه وسلم فرمودند:

«قل یا اباالولید، اسمع»

ترجمه: بگو ای اباالولید، می‌شنوم!

عتبه گفت: ای برادرزادۀ من، اگر شما با این کاروباری ‌که پیشه کرده‌اید، به دنبال ثروت و دارایی هستید، ما جملگی از دارایی‌های خودمان آنقدر به شما می‌‌دهیم و بر ثروت شما می‌افزاییم که شما ثروتمندترین ما بشوید؛ اگر به دنبال کسب جاه و مقام و پایگاه اجتماعی هستید، ما همگی شما را سید و سالار خویش می‌گردانیم؛ به گونه‌ای که هیچ‌کاری را جز به رأی و فرمان شما انجام ندهیم؛ اگر جویای فرمانروایی هستید، ما شما را پادشاه خودمان قرار می‌دهیم؛ اگر آنچه به سراغ شما می‌آید، از نوع خواب‌های آشفته‌ای است که نمی‌توانید آن‌ها را از خودتان دور کنید، برای شما بهترین طبیب را می‌آوریم و از دارایی خودمان هرقدر که لازم باشد، برای درمان شما هزینه می‌کنیم تا شما از این بیماری بهبود یابید. بسیار می‌شود که شخص جن‌زده می‌شود، و تحت‌تأثیر آن جنّی مزاحم می‌ماند تا وقتی‌که مداوا شود و از دست او رها گردد! یا این‌که عبارات دیگری را خطاب به ایشان در اینجا گفت.

وقتی‌که عتبه سخنانش پایان پذیرفت، رسول الله صلى الله علیه وسلم که تا آن هنگام به دقت گوش فرا داده بودند، گفتند:

«اقد فرغت یا ابا الولید»

ترجمه: آیا سخنانت پایان پذیرفت، ای اباالولید!

گفت: بلی. فرمودند:

«فاسمع مِنّی»

ترجمه: تو نیز گوش فراده تا من بگویم!

گفت: چنین می‌کنم!

پیامبر اکرم صلى الله علیه وسلم گفتند:

‏﴿حم(1) تَنزِیلٌ مِّنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ (2) كِتَابٌ فُصِّلَتْ آیاتُهُ قُرْآناً عَرَبِیاً لِّقَوْمٍ یعْلَمُونَ(3) بَشِیراً وَنَذِیراً فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا یسْمَعُونَ(4) وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَكِنَّةٍ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَیهِ وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِن بَینِنَا وَبَینِكَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ﴾ [فصلت: 1-5]

ترجمه: حا، میم، (این كتابی است كه) از طرف الله بخشایشگر مهرورز نازل شده است.‏ كتابی است كه آیات آن تفصیل و تبیین شده است (و واضح و روشن گشته است، یعنی) قرآن كه به زبان عربی است، برای قومی (فهم معانی آن آسان) است كه اهل دانش باشند، قرآن بشارت دهنده (مؤمنان به نعمت‌های فراوان و جاویدان) و ترساننده (كافران به عذاب دردناك و سرمدی یزدان) است؛ ولی (تشویق و تهدید قرآن در دل متعصّبان لجوج بی‌اثر است و) اكثر آنان (از حق و حقیقت) رویگردانند و این است كه (روح شنوائی و پذیرائی حقایق را از دست داده‌اند و گوئی كه كرند و) هیچ نمی‌شنوند.‏ می‌گویند: دل‌هایمان در برابر چیزی‌كه ما را بدان می‌خوانی (كه یگانه‌پرستی است) در میان پوشش‌های قرار گرفته است (و آنچه می‌گوئی بدان نمی‌رسد) و در گوش‌هایمان سنگینی است (و كلام تو را نمی‌شنود) و میان ما و تو پرده ستبر و مانع بزرگی است (كه نمی‌گذارد ما با تو در یكجا گرد آئیم)؛ پس تو (برابر آئین خود) عمل كن و ما هم (برابر آئین خود) عمل می‌كنیم.‏

رسول‌ اکرم صلى الله علیه وسلم به تلاوت آیات سورۀ فصّلت ادامه دادند تا به موضع سجده در آن سوره رسیدند. عتبه در اثنای تلاوت آن حضرت، کاملاً گوش فرا داده بود و دست‌هایش را پشت سر روی زمین گذاشته، تکیه‌گاه خویش قرار داده بود و به قرآن خواندن پیامبراکرم صلى الله علیه وسلم گوش فرا می‌داد. وقتی آن حضرت به آیۀ سجده رسیدند، سجده کردند، آنگاه گفتند:

«قد سمعت یا ابا الولید ما سمعت، فانت و ذاک»

ترجمه: ای اباالولید، شنیدی آنچه را که شنیدی، تمام مطلب همین بود؛ خود دانی!

عتبه نزد یارانش بازگشت. با یکدیگر گفتند: به خداوند سوگند یاد می‌کنیم که سیمای ابوالولید با آن سیمایی‌که وی وقت رفتن داشت، متفاوت شده است! وقتی نزد آنان نشست، گفتند: چه خبر اباالولید؟! گفت: خبر این است که من سخنی را شنیدم که تاکنون همانند آن را نشنیده بودم! بخدا، نه شعر است و نه سحر و نه کهانت! ای جماعت قریش، با من همراه شوید و مزاحم این مرد نشوید و بگذارید به کارش ادامه بدهد و فقط از او کناره گیرید! زیرا به خدا سوگند، این کلامی‌که من از وی شنیدم، داستان بزرگی را سامان خواهد داد؛ اگر قوم عرب کار او را یکسره کردند، شما بدون آنکه درگیر شوید، از شرّ او آسوده شده‌اید؛ اگر وی بر قوم عرب پیروز گردد، پادشاهی او پادشاهی شماست و عزّت و شکوه او شکوه و عزّت شما است و شما در پرتو فرمانروایی او از همه مردم خوشبخت‌تر خواهید بود. گفتند: بخدا، با زبانش جادویت کرده است، اباالولید! گفت: این رأی من بود دربارۀ وی؛ خود دانید؛ هر کاری‌که می‌خواهید بکنید!

در زمان حاضر سخنان، اظهارات اربابان کفر در آمریکا و روسیه و اقدامات آنان در مناطق شان و کشورهای مسلمان علیه هر اقدامی برای اقامۀ دین، پدیده‌ای غیر قابل انکار است و مهم‌ترین آن‌ها بیانیۀ وسلی کلارک، فرمانده نیروهای ناتو در آسیا و اروپا، هنگامی‌که راز پنهان جنگ علیه اسلام را که بوش در سال 2001 میلادی علیه افغانستان اعلام کرد، فاش نمود: «هر کس فکر می‌کند که ما به تلافی حوادث 11 سپتامبر به افغانستان رفتیم، اشتباهش را تصحیح کند؛ بلکه ما برای یک موضوع جدی‌تر بیرون شده بودیم که آن اسلام است. ما نمی‌خواهیم اسلام به عنوان یک برنامۀ آزاد باقی بماند که در آن مسلمانان تصمیم بگیرند که اسلام چیست؛ بلکه ما هستیم که چگونگی و چیستی اسلام را برای آن‌ها تصمیم می‌گیریم.»

نمونۀ دیگری‌که اخیراً در غفلت مسلمانان رخ داد، این بود که مکرون انحلال شورای مذاهب اسلامی فرانسه را اعلام کرد و نهاد جدیدی به نام مجمع اسلام فرانسوی را جایگزین آن کرد. در کنفرانسی‌که پس از آن برگزار شد، مکرون به دستاوردهای خود در سال‌های اخیر علیه اسلام مباهات کرد و از جمله 28 هزار یورش به منازل مسلمانان، تعطیلی قطعی یا موقت 906 مؤسسه دینی (مساجد + انجمن‌ها)، مصادرۀ 52 میلیون یورو از پول مسلمانان و درصد بالای تبلیغات غیر مسلمانان علیه مسلمانان، پایان دادن به آموزش زبان عربی، حذف تحصیل در منزل یا تحصیل خارج از چارچوب دولت و اکتفا به آموزش زبان‌های خارجی تحت نظارت دولت اشاره کرد! و خیلی چیزهای ناگوار دیگر را ذکر کرد که هم‌چون قتل عام و محاکم تفتیش مدرن عقاید می‌ماند.

در خاتمه، اسلام در میان محاسن خود و آرمان‌های دشمنانش، با قدرت به سوی تأسیس دولت موعود از جانب الله سبحانه وتعالی و بشارت داده شده از سوی رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم به کوری چشم دشمنان و فریبکاران با وجود بی‌توجهی کسانی‌که نسبت به شایسته‌گی‌های اسلام و آرزوهای دشمنان آن غافلند، به پیش می‌رود. تنها همین مانده که الله سبحانه وتعالی برای دعوت‌گران به سوی اعزاز این دین به برپایی دوبارۀ دولت خلافت راشده بر منهج نبوت به زمانی نزدیک اجازۀ نصرت دهد؛ دولتی‌که بر خلاف ماهیت زلزله‌های ویرانگر، زلزله آبادگری خواهد بود؛ آن یک دولت بزرگ خواهد بود؛ بلکه اولین و تنها دولت در جهان  است که بشریت را به سوی نیکی، عدالت و محبت سوق دهد؛ پس از این‌که جهان از ظلم و بی‌عدالتی در سایۀ نظام‌های وضعی سرمایه‌داری، سوسیالیزم و ​​دیگران پر شد.

﴿وَلَینصُرَنَّ اللَّهُ مَن ینصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِی عَزِیزٌ﴾ ‏[حج: 40]

ترجمه: و به طور حتمی الله (سبحانه وتعالی) یاری می‌دهد كسانی را كه (با دفاع از دین و معابد) او را یاری دهند. الله سبحانه وتعالی نیرومند و چیره است (و با قدرت نامحدودی‌كه دارد، یاران خود را پیروز می‌گرداند و چیزی نمی‌تواند او را درمانده كند و از تحقّق وعده‌هایش جلوگیری نماید).‏

نویسنده: شیخ عصام عمیره

مترجم: احمد صادق امین

(ترجمه)

الله سبحانه وتعالی روزه ماه رمضان را بر مسلمانان فرض گردانیده و هدف نهایی آن را تقوا قرار داده است. تقوا یعنی امتثال به اوامر الهی و اجتناب از نواهی‌اش بوده. وقتی مسلمان إحسان را در روزه خود مراعات کند، متقی خواهد شد؛ چنانکه وی سبحانه وتعالی فرموده:

﴿يَٰأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّیَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ﴾ [بقره : 183]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده اید! بر شما روزه واجب شده است؛ همانگونه که بر کسانی‌که پیش از شما بوده اند، واجب بوده است تا باشد پرهیزگار شوید.

مفسران درباره تقوا اقوال زیادی گفته و نگاشته اند؛ اما من در این مقاله به اقوال حضرت علی کرم الله وجهه در مورد تقوا می‌پردازم: «تقوا یعنی ترس از الله جلیل، عمل به تنزیل، قناعت به قلیل و آماده‌گی به روز رحیل می‌باشد.» من درینجا، روی این جمله تمرکز می‌کنم: «و عمل به تنزیل».

تنزیل یعنی کتاب الله و سنت نبی‌اش ﷺ. اگر مروری به واقعیت امت در صدر اسلام و قرون اولیه داشته باشیم، خواهیم دید که امت به تنزیل عمل می‌کرد؛ یعنی اسلام را در تمام امور زندگی خود: عبادی، اخلاقی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی حاکمیت بخشیده بود. رمضان نزد مسلمانان ماه تقویه صله‌ی شان به الله بود و التزام شان به تقوا سدی برای انحرافات اخلاقی بود که ممکن از یک مسلمان در طول روزهای سال بروز کند. بنابر این، سعی می‌کردند تا در رمضان تقوای کامل و همه‌جانبه را کسب کنند.

اما واقعیت امروزی ما مسلمانان بعد از آن‌که دولت خلافت نابود گردید، احکام اسلام برچیده و حال مسلمانان متغییر گشت. اسلام نزد مسلمانان منحصر به احکام تعبدی گردیده و در امور زنده‌گی شان از احکام سیاسی، اقتصادی و دیگر نظام‌های اسلامی خبری نیست! حکم بماأنزل الله رخت بسته و به جایش حاکمیت جدائی دین از دنیا که کافر استعمارگر با خود آورده جایگزین شده! دست اسلام را از صحنه سیاسی کوتاه کرده و حکام سرزمین‌های اسلامی برای راضی نگهداشتن اربابان امریکایی، انگلیسی و امثالهم تلاش نموده، حتی اگر به قیمت غضب الهی تمام شود! خواهشات و هوای نفس استعمارگر حکم قوانین را به خود گرفته و او کسی است که نظام‌های دولتی و سیاسی را حد و مرز بخشیده، بلکه حاکم واقعی بوده و حکام دیگر، عروسک‌های بیش نیستند که استعمارگر هرگونه بخواهد آنان را می‌رقصاند. اکثریت مردم این حقیقت را دانسته، اما هم‌چنان دست زیر الاشه گذاشته و هیچ نمی‌کنند؛ این درحالی‌ست که کتاب الله در بین شان بوده و این قول الله سبحانه وتعالی را در آن می‌خوانند:

﴿وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنکًا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ أَعْمَىٰ﴾ [طه: 124]

ترجمه: و هرکس از یاد من روی گرداند، بی­گمان برای او زندگی (سخت و) تنگی خواهد بود و ما او را در قیامت نابینا محشور می­کنیم.

بلی، امروزه ما مسلمانان در تنگنا و سختی بسر می‌بریم؛ زیرا منهج الله و شریعت وی را رها نموده و به قوانین کفری متمسک شده، جهاد فی سبیل الله را که تنها راه رساندن اسلام برای کفار است ترک نموده ایم و از دولت و خلیفه‌ای که اسلام را در داخل تطبیق و رسالت هدایت و نور را برای جهانیان در خارج حمل کند محروم هستیم؛ با وجود آنکه این حدیث رسول الله ﷺ می‌خوانیم:

«وَالجِهَادُ مَاضٍ مُنذُ بَعَثَنِی اللهُ إلیَ أن یُقاتِلُ آخِرُ أمتِی الدَجَّالَ، لَا یُبطِلُهُ جَورُ جَائِرٍ، وَ لَا عَدلُ عَادلٍ... الدیلمی عن أنس.»

ترجمه: جهاد همیشه باقی است، از زمانی‌که الله مرا به پیامبری مبعوث کرد تا آن‌که آخرین امت من با دجال می‌جنگند، ظلم ظالمی و عدالت عادلی آن را از بین برده نمی‌تواند.

اما چگونه با کسی جهاد کنیم که ضلالت‌های آن را در حاکمیت خود گرفته ایم! به عبارت دیگر؛ خفته خفته را کی کند بیدار؟!

اما در عرصه اقتصاد، أحکام اسلام اقتصاد ما را جهت‌دهی نکرده؛ بلکه نظام سرمایه‌داری و بانک‌های سودی مثل بانک پولی جهان و دیگر بانک‌های بین المللی آن را رهبری و جهت دهی می‌کند؛ اما در عرصه اجتماعی یعنی پیوند مرد با زن و احکام خانواده؛ غرب کافر استعمارگر می‌خواهد تا مسلمانان أحکام توافق‌نامه سیداو را جایگزین احکام اسلام کنند؛ احکامی‌که بین مرد و زن به سوی مساوات کامل دعوت کرده و می‌خواهد تا قیمومیت مرد و احکام ازدواج و طلاق و امثالهم را لغو کند! در نهایت قصد دارد اسلام را که مسیر زندگی امت را هموار می‌سازد، از صحنه زندگی ناپدید سازد. بلی، از صحنه زنده‌گی امتی‌که الله برایش بزرگ‌ترین و با شرف‌ترین وظیفه را داده و آن این‌که باید وظیفه انبیاء را با حمل رسالتش به پیش ببرند. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ﴾ [آل عمران: 110]

ترجمه: شما (ای مؤمنان) بهترین امتی هستید که به سود مردم آفریده شده اید (مادامی‌که) امر به معروف و نهی از منکر می­نمائید و به الله ایمان دارید.

ماه رمضان، فرصتی است برای بازنگری در حساب‌ها و بررسی و مراجعه به مواضع مان و هم‌چنان، فرصتی است برای بازگشت به کتاب پروردگار و سنت پیامبرمان تا آن را در واقعیت زنده‌گی خود بسان صحابه بزرگوار و تابعین تطبیق کنیم. پس چگونه بازگردیم؟ و چگونه اسلام را تطبیق کنیم تا به تقوا نایل شده و در حالی با رمضان وداع گوییم که این هدف بزرگ تحقق یافته باشد؟ کسی‌که به احکام اسلام نظر بیندازد، خواهد دید که احکام فردی مثل نماز، زکات و حج و امثالهم وجود داشته که مردم با آن‌ها کدام مشکلی ندارند! اکثریت مسلمانان، روزه می‌گیرند، نماز می‌خوانند، حج می‌کنند و زکات می‌دهند، اما احکام دیگری نیز وجود دارد که تطبیق آن در توان افراد نیست؛ مثل: قطع دست دزد و تازیانه زدن زناکار مجرد که مردم و افراد توان تطبیق آن را ندارند و هرج و مرج بوجود می‌آید. بنابر این، باید مرجعی وجود داشته باشد که چنین احکامی را تطبیق کند و رسول اللهﷺ که فرستاده الله بودند، هم‌چنان حاکم و رهبر مردم نیز بودند که امور مسلمانان را تنظیم و احکام اسلام را بالای شان تطبیق می‌کردند.

سپس رسول الله ﷺ بعد از خود کسی را به عنوان خلیفه خود برگزیدند که به امور مردم و تطبیق احکام اسلام رسیده‌گی کند، در عوض شان حاکمیت را به پیش ببرد و وی نماینده امت در تطبیق اسلام می‌باشد و این همان چیزی است که امت از آن محروم است. بلی، خلیفه‌ای که آن احکامی را تطبیق می‌کند که افراد توانایی تطبیق آن را نداشته و وی در تطبیق این احکام از امت نماینده‌گی می‌کند، در موجودیت چنین کسی با چنین شرایطی ما می‌توانیم که به تنزیل کاملاً عمل کنیم و برای مان تقوا حاصل شود. پس وظیفه امروزی امت برای کسب رضایت پروردگارش اینست که احکام الله را در تمام عرصه‌های زنده‌گی خود تطبیق و در یک بخش منحصر نکند و این زمانی عملی خواهد شد که با یک خلیفه بیعت شود.

این وظیفه و مکلفیت ماست که دوباره دولت اسلامی را روی کار آوریم؛ دولتی‌که کافر استعمارگر آن را نابود کرد و احکام کفری دیموکراسی، لیبرالیزم و امثالهم جایگزینش شد! پس بر همه ما لازم است تا همرای حاملان دعوت و فعالیت کننده‌گان برای تأسیس دولت خلافت بر منهج نبوت کار کنیم. از الله سبحانه وتعالی می‌طلبیم که رمضان امسال نگذرد؛ مگر این‌که وی سبحانه وتعالی ما را با خلافت راشده بر منهج نبوت کرامت بخشد! همانا او ولی این کار بوده و بر آن قادر است!

برگرفته از شماره 438 جریده الرایه

نویسنده: إبراهیم عثمان (أبوخلیل)

سخنگوی رسمی حزب التحریر-ولایه سودان

مترجم: محمد مزمل