حالا روشن شد که در آگست 2019، رهبری پاکستان با همکاری واشنگتن الحاق اجباری کشمیر توسط مودی را تسهیل نمود. روایت‌های اقتصاد ضعیف و فقدان آمادگی نظامی بهانه‌ای بود برای خیانت به کشمیر و بس. پس، رهبری نظامی و سیاسی پاکستان کشمیر را به دستور ترامپ به دامان مودی انداخت. فقط طی چند ماه، رهبری پاکستان آتش‌بس در خط کنترول را در یک قاب به مودی هدیه داد. پس از آن، هنگامی‌که دولت هندو در درگیری با چین غرق شد، رهبری پاکستان به مودی اطمینان داد که نیروهای مسلح پاکستان را به سمت خط کنترول و مرز اعزام نخواهد کرد. حال سوال این است که، آیا سیاست رهبری فعلی صرفاً ادامه اصول خائنانه خویشتن‌داری باجوا در مقابل هند است؟

هرچند که اقتصاد پاکستان ضعیف باشد و هر چند که مردم پاکستان فرومانده و مستأصل باشند، کشمیر مثل خون در رگ‌های ما جاری است. مردم پاکستان برای دهه‌ها جهاد کشمیر را با جان و مال خود سیراب نموده‌اند. امروز هم اگر رهبری برای آزادی کشمیر اعلام جهاد نماید، مردم خانه‌های خود را به یاد جنگ تبوک خالی خواهند کرد. خواه 100 میلیارد هزینه داشته باشد یا 1000 هزار میلیارد، اما مردم داشته‌های خود را در ظرف چند روز به خزانۀ دولت خالی خواهند نمود. در حال حاضر پاکستان حدود 20 فیصد نفت مورد نیاز خود را از تولیدات داخلی خود تأمین می‌کند که برای نیازهای زمان جنگ کافیست، البته این جدا از ذخایر استراتژیک نفت پاکستان می‌باشد.

آمادگی نظامی پاکستان به خوبی قابل درک است. شواهد و مدارک واضحاً حاکی از عملیات نظامی نیروی هوایی پاکستان در کشمیر اشغال شده طی چند ساعت بعد از دریافت دستور سرنگونی دو طیاره جنگی و دستگیری خلبان هند "آبهیندان" وجود دارد. تا آن‌جایی‌که موضوع تهدید جنگ هسته‌ای در میان است، از جنگ روسیه و اوکراین مشخص است که جنگ‌های متعارف را می‌توان تحت فشار هسته‌ای انجام داد. قبل از این، کشمکش کارگیل تحت فشار هسته‌ای بدون هیچ عنوان یا اعتراضی انجام شد. زمانی‌که نابودی حتمی هر دو جناح وجود داشته باشد بعید است که از سلاح‌های هسته‌ای استفاده گردد. با آن‌هم، امتیاز آن برای کسی خواهد بود که قصد استفاده آن را داشته است، نه برای کسی که بزدلانه در رسانه‌های ملی فرار از جنگ را اعلام می‌نماید.

حزب‌التحریر ولایه پاکستان تصریح می‌نماید که اگر رهبری فعلی مخالف سیاست خائنانه باجوا است، باید آتش‌بس را در خط کنترول پایان داده و نیروهای مسلح را به سمت سرینگار اعزام نماید. هر اقدام کم‌تر از این روشن می‌سازد که فقط چهره‌ها تغییر کرده‌اند، اما غلامی به واشنگتن و پروسۀ تسهیل‌سازی به مودی همچنان پا برجاست. سفر بلاول بوتو، وزیر امور خارجه به کشور هندو در نشست سازمان هم‌کاری شانگ‌های پیش روی جهت اشتباه را نشان می‌دهد. اکنون برای اقدام در مورد موضوع کشمیر خیلی دیر است، زمان آن است تا یک اصلاح فوری صورت گیرد.

ای نیروهای مسلح پاکستان! شما بخاطر شغل، معاش، مقام و موقف به اردو/ارتش نپیوستید. این امتیازات نباید چشمان تان را کور کند و شما را فریب دهد، این‌ها مقررات محدودی در این دنیای مؤقتی هستند. شما باید در حین راه‌پیمایی، هر معاهدۀ خیانت را زیر پا بگذارید. این وظیفۀ شما است که رهبری خیانت کار را که شما را از سلطۀ جهاد و دین تان باز می‌دارد، ریشه کن نمایید. همین حالا برای تأسیس مجدد خلافت به حزب‌التحریر نصرت دهید. آن زمان است که خلیفۀ ما نیروهای مسلح را در دعوت و جهاد رهبری خواهد کرد، نه در خویشتن داری، تسلیمی و معاملۀ خائنانه. آن زمان است که اسلام بر ادیان دیگر غالب خواهد شد. آن زمان است که خلافت بر منهج نبوت نظم جهانی موجود را ریشه کن ساخته و به دسیسه‌های صلیبیون پایان خواهد داد. پس دیگر چه چیزی نیاز دارید تا اقدام نمایید؟ الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿فَذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُمُ الْحَـقُّۚ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَـقِّ إِلَّا الضَّلالُ فَأَنّٰى تُصْرَفُونَ﴾

[یونس – 32]

(پس آن، الله (یگانه) پروردگار حقیقی شما است، و بعد از حقیقت جز گمراهی چیست؟ پس چگونه از حق بازگرداننده میشوید؟)

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر ولایه – پاکستان

 مترجم عبدالرحمن قاطع

(ترجمه)

در کتاب نووی، شرح صحیح المسلم در باب "خیار الائمة و شرارهم" با اندکی تصرف چنین آمده است.

از عوف بن مالک روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«خیار ائمتکم الذین تحبونهم ویحبونکم ویصلون علیکم وتصلون علیهم، وشرار ائمتکم الذین تبغضونهم ویبغضونکم وتلعنونهم ویلعنونکم، قیل یا رسول الله صلی الله علیه وسلم افلاننابذهم بالسیف فقال لا ما اقامو فیکم الصلاة، و اذارأیتم من ولاتکم شیئا تکرهونه فاکرهوا عمله ولا تنزعوا یدا من طاعة»

ترجمه: بهترین امامان(حاکمان) شما کسانی هستند که دوست‌شان دارید و آن‌ها نیز شما را دوست دارند و برای شان دعاء می‎کنید و آن‌ها هم برای شما دعاء می‎کنند و بد ترین امامان(حاکمان) شما کسانی هستند که از آن‌ها بیزار هستید و آن‌ها نیز از شما بیزار هستند و شما آن‌ها را لعنت می‎کنید و آن‌ها شما را لعنت می‎کنند. گفتیم: ای رسول الله با ایشان نجنگیم؟ فرمود: نخیر تا زمانی‌که نماز را برپا می‎دارند، و زمانی‎که از امامان خود دیدید که عمل بدی را انجام می‎دهد، از عملش بیزاری جویید و از اطاعتش سرباز نزنید.

در این فرمودۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم "خیار ائمتکم الذین تحبونهم ویحبونکم ویصلون علیکم وتصلون علیهم" لفظ "یصلون" به معنی دعا کردن است.

انسان از آنچه که می‌بیند و می‌شنود، دچار سردرگمی خواهد شد که چه وضعیتی در شرق و غرب سرزمین‌های اسلامی جریان دارد. حکام تن به مزدوری و خیانت دادند، علیه امت ایستاد شدند، فرزندان شان را به قتل ‏رساندند، به بزرگان‌شان بی‌احترامی نمودند، به زنان‌شان تجاوز کردند، حرمت‌شان را زیر پا کردند، صله رحم را در بین شان قطع نمودند، اموال شان را به غارت بردند و این لیست ذلت و خواری بسیار طولانی است که به این زودی تمام نمی‎شود و هم‌چنان در زندگی مسلمانان وجود دارد. اما سؤال این است که تا به کی؟ این خواری و این ذلت تا چه زمانی برای امت ادامه خواهد داشت؟ فرزندان مان بعد از بیست سال و یا بیشتر از آن، چگونه این تاریخ ننگین را خواهند خواند؟ از این رو حکام مستحق لعنتی هستند که در حدیث در مذمت آنان ذکر شده است.

پروردگارا، خودت بشار اسد همراه با  لشکر عظیم سگ‌صفتش و تمام حکام خائن سرزمین‌های اسلامی را به زانو درآور و امت را از شر آنان راحت بنما! زیرا آن‌ها ابلیس‌های این زمان هستند. پروردگارا، تو شاهد باش که ما از آن‌ها بیزاریم و در راه دور کردن‌شان از سرزمین‌های اسلامی توسط کشتن و از بین بردن‌شان تلاش می‌نماییم! پروردگارا، ما را به قصرهای‌شان وارد  کن و دست ما را به حلقوم‌های‌شان برسان و ما را از جمله نصرت دهندگان فرزندان ضعیف و ناتوان این امت قرار بده!  آن فرزندانی‌که حکام آن‌ها را در طول این سال‌ها تک و تنها نمودند تا با کشتن این حکام پست و فرومایه یک دوران جدیدی را با خط عزت و سر بلندی رسم نماییم؛ یعنی خلافت بر منهاج نبوت را تأسیس کنیم؛ همان خلافتی‌که پیامبر مهربان ما به ما بشارت داده و پروردگار ما در کتاب عزیز خود وعده نموده است!

پس ای مسلمانان فریب زندگی دنیا را نخورید و همراه با کسانی‌که در راه بازگشت خلافت بر منهاج نبوت کار می‌کنند، هم‌رکاب شوید و این خیر بزرگ را از خود بجای گذارید!

(ترجمه)

در صحیح امام مسلم در شرح نووی با اندکی تصرف در باب  «لایموتن أحدکم إلا وهو یحسن بالله الظن» چنین آمده است: جابر بن عبد الله می‌گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم سه روز قبل از رحلتش شنیدم که می‌فرمود:

 «لایموتن أحدکم إلا وهو یحسن بالله الظن» (رواه مسلم)

ترجمه: هیچ یک از شما نباید بمیرد، مگر این‌که به الله حسن ظن داشته باشد.

دربارۀ این فرمودۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم (لایموتن أحدکم إلا وهو یحسن بالله الظن) و در روایت دیگر (إلا وهو یحسن الظن بالله تعالی) علماء چنین گفته اند: که انسان در هنگام مرگ نباید از رحمت الله سبحانه وتعالی ناامید باشد؛ بلکه باید به رحمتش امیدوار باشد.

علماء معنی گمان نیک به الله سبحانه وتعالی را چنین تعریف نموده‌اند:«این‌که بنده گمان کند که الله سبحانه وتعالی برایش رحم نموده و او را مورد عفو خود قرار خواهد داد». هم‌چنین علماء گفته‌اند:«در وقت صحتمندی انسان باید به طور مساوی در بین خوف و رجاء (ترس و امید) باشد». گفته شده است که باید خوف نسبت به رجاء ترجیح داده شود؛ زیرا در پدیدار شدن علامت‌های مرگ و یا در وقت پیری رجاء بر خوف چیره می‌شود و منظور از خوف، دوری نمودن از گناه‌هان و بدی‌ها و شوق و علاقه به عبادات و اعمال صالح است؛ اما اواخر عمر انسان ناتوان شده و برایش سخت و دشوار است که این کارها را انجام دهد؛ پس در حالت مریضی سزاوار است که انسان به ضعف خود اعتراف کرده و به الله سبحانه و تعالی گمان نیک داشته باشد.

ما باید در تمام امور زندگی به الله سبحانه وتعالی گمان نیک داشته باشیم. پس گمان نیک از جمله عبادات است. ابن مسعود می‌گوید:«قسم به ذاتی‌که هیچ معبودی جز او نیست، برای بندۀ مؤمن هیچ چیزی بهتر از حسن ظن (گمان نیک) به الله سبحانه وتعالی داده نشده است! قسم به ذاتی‌که هیچ معبودی جز او نیست، هر گمان نیکی که بنده به الله سبحانه وتعالی داشته باشد، الله متعال همان چیز را برایش عطاء می‌کند؛ زیرا که خیر در ید بلاکیف الله سبحانه وتعالی است».

چنانچه در حدیث ذکر شده، انسان در هنگام مرگ باید به الله سبحانه وتعالی گمان نیک داشته باشد. هم‌چنین در هنگام سختی‌ها، مشکلات زندگی، قرض‌داری و در وقت دعاء کردن برای انسان ضرور است که به الله سبحانه وتعالی گمان نیک کند؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید:«هنگامی‌که الله را می‌خوانید، یقین داشته باشید که دعای‌تان را اجابت می‌کند.» پس هنگامی‌که به نزد الله سبحانه و تعالی دعاء می‌کنید، به او سبحانه وتعالی حسن ظن داشته باشید تا دعای تان اجابت شود. من، به الله متعال بهترین گمان را دارم؛ چرا که او چاره‌ساز است.

ما در هنگام توبه چقدر نیاز داریم که به الله سبحانه وتعالی حسن نظر داشته باشیم؟

ابو هریره از رسول الله صلی الله علیه و سلم روایت می‌کند که آ نحضرت صلی الله علیه وسلم فرمودند که الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

«أذنب عبد ذنبا، فقال: اللهم اغفر لی ذنبی، فقال تبارک وتعالی: أذنب عبدی ذنبا فعلم أن له ربا یغفرالذنب ویأخذ بالذنب. ثم عاد فأذنب، فقال: أی رب اغفر لی ذنبی. فقال تبارک وتعالی: عبدی أذنب ذنبا فعلم أن له ربا یغفرالذنب ویأخذ بالذنب. ثم عاد فأذنب، فقال: أی رب اغفر لی ذنبی. فقال تبارک وتعالی: عبدی أذنب ذنبا فعلم أن له ربا یغفرالذنب ویأخذ بالذنب.أعمل ماشئت فقدغفرت لک» (رواه مسلم)

ترجمه: بنده‌ای گناه کرد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخش! الله متعال فرمود: بندۀ من گناهی کرد و دانست ربی دارد که گناهان را می‌بخشد، سپس دوباره مرتکب گناه شد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخش! الله متعال فرمود: بندۀ من گناهی کرد و دانست ربی دارد که گناهان را می‌بخشد، سپس دوباره مرتکب گناه شد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخش! الله متعال فرمود: بندۀ من گناهی کرد و دانست ربی دارد که گناهان را می‌بخشد، هرچه می‌خواهی انجام بده که من تو را بخشیدم.

گمان بد به الله سبحانه وتعالی در تضاد با گمان نیک قرار دارد و این بسیار خطرناک است. پس کسی‌که به الله سبحانه وتعالی گمان بد کند، کار حرامی را انجام داده است، گویا با این گمان بد خود از الله سبحانه وتعالی شکایت می‌کند و با این زبان می‌گوید: پروردگار من به من ظلم نموده و چیزی را که مستحقش هستم به من نداده است.

کسی‌که گمان می‌کند که الله سبحانه وتعالی او را نصرت نمی‌دهد و گمان می‌کند که الله متعال امت را از این حالت فجیع  بیرون نمی‌آورد، از نیکی خودش را دور می‌کند و به چیزی‌که اسلام منع نموده، داخل شده است. الله سبحانه وتعالی انبیاء خود را نصرت داد؛ در حالی‌که آن‌ها در سخت‌ترین حالت بسر می‌بردند. این یکی از سنت‌های جهان می‌باشد که نصرت و خیر برای این امت بعد از سختی، دشواری و رنج می‌آید؛ نه این‌که به آسانی بدست آید. ما به الله متعال ایمان آوردیم، بر او توکل نمودیم و بر او گمان نیک داریم؛ پس یقین داریم که نصرت ثابت و نزدیک است و باور داریم که خلیفه از آسمان بر روی بال‌های ملائکه به زمین فرود نخواهد آمد که ما منتظر آن بمانیم؛ بلکه ما باید وارد میدان عمل شویم؛ زیرا الله سبحانه وتعالی حال هیچ امتی را تغییر نمی‌دهد تا خودشان بر خود تغییری نیاورند.

گمانی‌که ما به الله سبحانه وتعالی داریم اینست که الله متعال نتیجۀ کار کردن در راه نصرت دین را محقق می‌سازد و واقعیت زندگی بشر نشان می‌دهد که آن زمان نزدیک است. پس چگونه نزدیک نباشد؛ در حالی‌که هجوم بر سر مسلمانان هر روز، هر ساعت و هر دقیقه زیاد می‌شود؟ چگونه نزدیک نباشد؛ در حالی‌که مسلمانان هم‌رکاب کسانی شدند که در راه بازگشت خلافت کار می‌کنند؟ چگونه نزدیک نباشد؛ در حالی‌که امت در شام و دیگر سرزمین‌ها بیرق توحید را بر افراشتند و خواهان حاکمیت قرآن هستند؟ تمام این علامت‌ها و نشانه‌ها امت را به سوی طریقه واقعی سوق می‌دهد که تغییر واقعی را از راه بازگشت خلافت به زود ترین فرصت برای مسلمانان مهیا کند.

پروردگارا به تو ایمان آوردیم، به تو توکل کردیم و به تو حسن نظر داریم! پروردگارا وعدۀ خود را به سر رسان!

پروردگارا، به زود ترین فرصت ما را به خلافت راشده بر منهاج نبوت برسان تا درد مسلمانان را درمان نموده و ظلم و ستم را از سر شان بر دارد! پروردگارا این زمین را با نور وجه کریمت منور بگردان!

(ترجمه)

در کتاب نووی، شرح صحیح مسلم با اندکی تصرف در باب "فإن تابوا وأقاموا الصلاة وآتوالزکواة فخلوا سبیلهم" چنین آمده است. از عبدالله بن عمر روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«أمرت أن أقاتل الناس حتی یشهدوا أن لا إله إلا الله و أن محمدا رسول الله ویقیموا الصلاة ویؤتوا الزکاة فإذا فعلوا ذالک عصموا منی دماءهم وأموالهم إلا بحق الإسلام وحسابهم علی الله»

ترجمه: به من دستور داده شد تا با مردم بجنگم تا بگویند: لا إله إلا الله و أن محمدا رسول الله،  نماز را بر پا بدارند و زکات را بپردازند! پس هرکس این کار را انجام داد، جان و مالش محفوظ خواهد بود، مگر به حق اسلام و حسابش با الله است.

هم‌چنان رسول الله صلی الله علیه وسلم به صورت واضح برای ما بیان نموده است؛ "به من دستور داده شد تا با مردم بجنگم تا بگویند لا اله الا الله محمد رسول الله"! پس کفار را یاری نکن و با ایشان به صورت مشترک زندگی مکن! نه به طریقۀ دموکراسی، نه به شکل کلیسا، نه به مفکورۀ قومیت و نه هم به رابطۀ وطنی، نه در ساختار دولت-ملت و نه به شکل دولت تئوکراسی و نه هم به هیچ طریقۀ دیگری!

آری، به الله قسم درد ما اینست که کفر را مشاهده می‎کنیم که لباس خود را عوض کرده، در بین مسلمانان پخش شدند و به تمام جزئیات در زندگی مسلمانان دخالت می‎کنند. در خانواده‌ها، بازارها، جاده‌ها، عادات و رسوم، مناسبات، پوشیدنی‌ها، خوردنی‌ها، نوشیدنی‌ها، نشستن، برخاستن، رفتن، سخن گفتن، سکوت کردن، دیدن، اندیشیدن، مجالس و حتی در مساجد ما نیز دخالت می‌کنند. در تمام امور زندگی ما دست درازی می‎کنند و از پشت هر انجمن و توطئه‌ای علیه ما ظاهر می‌شوند!

بلی، درد ما اینست که این کفار فاسق با لباس خودی در بین ما آشکار می‎شوند، با زبان خود ما از  قرآن حرف می‎زنند؛ در حالی‌که همواره علیه قرآن می‎جنگند! درد ما اینست که آن‌ها را در داخل مجلسی که آن را مجلس نمایندگان می‌نامند، می‌بینیم که صحبت می‌کنند و علیه امت برنامه‌ریزی می‌‎نمایند؛ نه به نفع امت! به الله قسم درد ما اینست که آن‌ها طبق معیارهای سایکس-پیکو مانند راهزنان می‌ایستند و در هر نقطه‌ای بر سر راه ما کمین می‎گیرند.

ما امروز از خود مان می‌پرسیم، آیا کسی است که با صدای بلند و رسا فریاد بزند:«به من دستور داده شد تا با مردم بجنگم تا بگویند لا اله الا الله محمد رسول الله»؟ و آیا امروزه مفاهیم و ارزش‌ها تغییر کرده است که کفر با تمام فسق و فجور خود جایگزین اسلام گردیده است؟

ای مسلمانان! بعد از این‌که مسلمانان عزت، برتری، سیادت، نصرت، قدر و منزلت و مجد و عظمت خود را از دست داده اند، بخاطر کارهایی که حکام‌شان انجام داده‌اند، مسلمانان دین خود را پنهان نموده و از آن خجالت می‎کشند؛ پس الله برای ما کافی است و او بهترین کار ساز است. بعد از این‌که مسلمانان تکلیف خود را که همانا رساندن دین برای جهانیان است، از یاد بردند، با حالتی روبرو شدند که نمی‎دانند چگونه از دین خویش محافظت کنند! پس ای خلیفۀ مسلمین! چی وقت می‌آیی تا با سربلندی، تمام جهان را مخاطب قرار دهی و بگویی؛ اسلام بیاور تا سالم بمانی! از پروردگار بزرگ و صاحب عرش عظیم می‌طلبیم که آن روز به زودترین فرصت فرا برسد.

پروردگارا، به زودترین فرصت ما را به خلافت راشده بر منهاج نبوت برسان تا درد مسلمانان را درمان نموده و ظلم و ستم را از سرشان بردارد! پروردگارا این زمین را با نور وجه کریمت منور بگردان! آمین آمین!