ارایه پیامی از مسجد توسط محمد عفیف شدید

سرزمین مبارک (فلسطین)

جمعه، 03 جمادی الثانی 1440هـ.ق / 08 فبروری 2019م

                                                                                                                   (ترجمه)  

در 27 دسمبر 2018م، حکومت یک قرارداد واگذاری را با یک کمپنی فیلیپینی در خصوص اداره‌ی بندر جنوبیِ سودان برای یک دوره‌ی 20 ساله در قبال 530 میلیون یورو امضاء کرد. در نخست کمپنی مبلغ 410 میلیون یورو را در 3 جنوری 2019م می‌پردازد و بعد از ده روز بندر را تسلیم می‌شود. برخلاف این درونما،‌ یک بحران شدید از میان دولت و کارگرانی‌که بی‌جا خواهند شد، برخاسته است؛ کارگرانی‌که برای جلوگیری از گرفتن بندر توسط کمپنی، بسیج‌ شده اند و‌ کارگران دروازه‌های بندر را با گذاشتن کانتینرها در پشت آن‌، مسدود کرده اند.

ما در حزب‌التحریر-ولایه‌ی سودان می‌خواهیم این‌چنین حقایق را درباره‌ی خصوصی‌سازیِ بندر جنوبیِ سودان روشن کنیم. ازبین‌رفتن اعتماد و بی‌جاشدن کارگران،‌ قسمی‌که ما در اعلامیه‌ی خود در 10 اگست سال 2017م تذکر دادیم، درست زمانی‌که پیشنهاد خصوصی‌سازی بندر ارایه شده بود.

نخست: بندر جنوبیِ سودان یک تأسیسات سودآور است که ثروت زیادی را به خزانه‌ی دولت جمع می‌کند. از بندر سودان بیشترین در‌آمد در میان تمام بنادری‌که در حدود 2 تریلیون پوند سودان در سال تخمین شده‌است، به‌دست می‌آید. بنابر تخمین متخصصان، 530 میلیون یورویی‌که توسط این کمپنی در 20 سال پرداخت می‌گردد، فقط معادل با 40 درصد درآمد پیش‌بینی شده از بندر است، که این به معنای خیانت به ثروت عامه و ضیاع آن به نفع کمپنی‌های سرمایه‌دار می‌باشد؛‌ قسمی‌که دولت در بخش مخابرات تلیفونی انجام داد.

دوم: این کمپنیِ فیلیپینی مدت 5 سال مدیریت بندر را در دست داشته؛ ولی هیچ‌کاری برای توسعه و مدرن‌کردن آن انجام نداده است؛ قسمی‌که توسط مزدورانِ سیاسی و به‌کارگماشته‌گانِ سرمایه‌دار این کمپنی ادعا می‌شود. این کمپنی با مدیریت بندر، به سودآوریی آن پی‌برده است؛ بناءً تمایل شدیدی برای کنترول بندر دارد و توسط سیاسیون فاسدی‌که فقط به منافع خود فکر می‌کنند و توسط بحران پولیِ خارج، که توسط دولت با مانع‌شدن تولیدات و اطاعت کامل آن از صندوق بین‌المللی پول و هدایات وقیح آن خلق شده است، کمک می‌شود. بناءً کمپنی اندیشیده و دانسته است که بندر را با یک قراراداد واگذاری جدید و برای یک دوره‌ی طولانی‌تر 20 ساله آن ‌را به‌دست آورد!

سوم: تأثیر مستقیم این قراردادِ اشتباه با دادن دروازه‌‌ی کشور به این کمپنی‌های چندملیتی، که هدف‌شان فقط کسب منفعت می‌باشد، تخریب امنیت کشور است. در آن هنگام، بی‌جاکردن 1800 کارگرِ بندر یک جنایت دیگر است که به جنایات این دولت ناکام افزون می‌گردد. بیانیه‌ی مدیر بندر مبنی بر این‌که کمپنی با حضور یک‌هزار کارگر موافقت کرده، جدی نیست؛ به‌خاطری‌که کمپنی با شرایط قرارداد محدود شده و این یکی از آن شرایط نیست! جذب شماری از کارگران و بی‌جاکردن دیگر آن‌ها، یک راه کینه‌جویانه برای تقسیم آن‌ها و تضعیف موضع‌شان است. پس تقاضا باید ابطال قرارداد باشد‌ و دولت باید وظیفه‌ی خود را با مراقبت از امور مردم بر مبنای اساسات اسلام انجام دهد.‌

چهارم: بندر جنوبی، منحیث تنها بندر حمل و نقل کانتینری در سودان، از جمله‌ی تسهیلات جامعه در نظرگرفته شده که الزامی هم به نظر می‌رسد. با این توصیف، بندر باید جزء ثروت عمومی باشد. بنابر این، دولت و هم‌چنان افراد و کمپنی‌ها از تصاحب آن منع شده است. بندر باید جزء ثروت عمومی باقی بماند، از عواید آن باید تمام شهروندان دولت مستفید شوند و بندر باید در راستای منافع جامعه توسط دولت مدیریت شود.

ای مردم ما در سودان! این دولت هیچ احترامی به قوانین شریعت ندارد، کشور را ویران کرده، آن ‌را تقسیم نموده، مردم را بی‌جا ساخته، مسبب مصیبت، مشقت و وضعیت خشن زنده‌گی برای مردم شده است. این دولت با ارتکاب جنایات به جلو حرکت می‌کند. این بی‌عدالتی و ضایع‌کردن، جز با قانون اسلام متوقف نخواهد شد؛ قانونی‌که توسط دولت خلافت راشده بر منهج و طریقۀ نبوت اجراء خواهد شد؛ پس در فعالیت برای تأسیس آن بپیوندید.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ﴾

 [انفال: 24]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، چون الله(سبحانه وتعالی) و پیامبرش(صلی الله علیه وسلم) شما را به چیزی فراخوانند که زنده‌گیِ تان می‌بخشد، دعوت‌شان را اجابت کنید!

حزب‌التحریر-ولایه سودان

(ترجمه)

خبر:

در یک تحقیقی‌که مجلۀ اتلانتیک آن را نشر نمود، آمده است: «چین نزدیک به یک میلیون مسلمان را در بازداشتگاه‌ها در منطقۀ سینگیانگ(ترکستان شرقی) حبس نموده است.» این تحقیق به نقل از کارشناسان سازمان ملل گفته است: «هدف از ایجاد این اردوگاه‌ها انجام عملیات شستوشوی مغزی مسلمانان ایغور بخاطر دست کشیدن آن‌ها از اسلام می‌باشد.» معلوم‌دار است که چین از جمله سرسخت‌ترین کشورها در دشمنی آشکار با اسلام می‌باشد. هم‌چنان، مجلۀ اینتلیجنس این اعلان چین را که: «قطعاً اسلام یک بیماری واگیر و مسری بوده و معالجۀ آن از هر راه ممکن؛ حتی توسط شکنجه و قتل لازم می‌باشد.» به نشر سپرده است.

تبصره:

این همه ظلم و شکنجه با برادران مسلمان ما در ترکستان شرقی صورت می‌گیرد و هیچ‌کس برای رهایی آن‌ها از این حالت حرکت نمی‌کند و حتی شاهد کوچک‌ترین محکومیتی‌که حکام مسلمین کاری به جز همین را انجام داده نمی‌توانند، در این مورد نیستیم. گویا این‌که برادران ایغور ما اصلاً مسلمانان درمانده و بیچاره‌ای نیستند و قطعاً یاری آنان بالای امت و حاکمان آن واجب است! آیا الله سبحانه وتعالی نفرموده است:

‏﴿وَمَا لَكُم لَا تُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلمُستَضعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلوِلدَٰنِ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخرِجنَا مِن هَٰذِهِ ٱلقَريَةِ ٱلظَّالِمِ أَهلُهَا وَٱجعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيّٗا وَٱجعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا﴾ ‏

[نساء: ۷۵]

‏ترجمه: ‏چرا باید در راه الله(سبحانه وتعالی) و(نجات) مردان و زنان و کودکان درمانده و بیچاره‌ای نجنگید که(فریاد برمی‌آورند و) می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر و دیاری‌که ساکنان آن ستمکارند(و بر ما بیچارگان ستم روا می‌دارند) خارج ساز و از جانب خود سرپرست و حمایت‌گری برای ما پدید آور و از سوی خود یاوری برای‌مان قرار بده(تا ما را یاری کند و از دست ظالمان برهاند).‏

قطعاً ترکستان شرقی یکی از بخش‌های اصلی قلمرو دولت اسلامی در گذشته بوده و چین هیچ وقت جرئت یکجا ساختن آن را در قلمرو خودش ننموده بود، مگر بعد از آن که خلافت اسلامی سقوط داده شد و سرزمین های اسلامی از هم پاشیدند؛ ولی حکام مسلمین که وظیفۀشان یاری رساندن به این برادران مسلمان ما می‌باشد، بعضی از آن‌ها شتاب‌زده به چین می‌روند تا دوستی آن را جلب نمایند؛ مانند عمر البشیر رئیس جمهور سودان که در رأس یک هیئت بلندپایه به زعم این‌که بخاطر اشتراک در نشست انجمن همکاری‌های چین و افریقا، که میزبانی آن را پایتخت چین داشت، شتاب‌زده خود را به چین رساند. در متن اخبار گفته شده است که رئیس جمهور البشیر با رئیس جمهور چین دیدار خواهد کرد؛ نه بخاطر این‌که در مورد مسلمانان ستمدیده در چین با او صحبت نماید؛ بلکه بخاطر تجدید نظر در مورد همکاری دوجانبه در چارچوب توافق مشارکت استراتیژیکی‌که در جریان دیدار اخیر البشیر از چین به امضاء رسید. چه بد کاری‌که این حکام انجام می‌دهند.

هیچ‌کسی به جز دولت خلافت راشده بر منهاج نبوت، که عنقریب به خواست الله سبحانه وتعالی برپا خواهد شد، برادران مستضعف ما را در ترکستان شرقی یاری رسانده نمی‌تواند و در آن روز مؤمنان از نصرت پروردگارشان خوشنود خواهند شد.

نویسنده: ابراهیم عثمان(ابوخلیل)

سخنگوی رسمی حزب التحریر-ولایه سودان

(ترجمه)

خبر:

طبق گزارش‌های رسیده، پولیس چین در چارچوب هجوم پیاپی بر مسلمانان، لباس‌های دراز زنان مسلمان را در منطقۀ سینکیانگ، که در شمال غرب چین موقعیت دارد و دارای اکثریت مسلمان است، قیچی و کوتاه می‌نمایند.

به بهانۀ "مبارزه با افراط‌گرائی" مقامات چینی در منطقۀ سینکیانگ زنان را از پوشیدن دامن‌های دراز و نقاب منع نموده و روزه گرفتن ماه رمضان را بر باشندگان آن منطقه ممنوع قرار داده اند؛ این در حالی‌ست که صدها هزار و شاید حتی حدود یک میلیون تن را خارج از چارچوب قانون به دلیل قانون‌شکنی به "مراکز بازآموزی" فرستاده اند. ماندن ریش، تماس گرفتن با اقارب در خارج از چین و گاه سائر اعمال عادی را بدون دلیل، قانون‌شکنی عنوان می‌نمایند. هم‌چنان مجلۀ بزنس انسایدر گزارشی‌ را با  ضمیمۀ تصویرهایی از شبکه‌های اجتماعی به نشر رسانده است که در آن نیروهای پولیس ظاهر شده، زنان را در میان سرک ایستاد نموده و دامن‌ها و لباس‌های درازشان را قیچی می‌نمایند. نیروهای امنیتی چین در پروسۀ قیچی نمودن لباس‌های زنان، حتی با لباس‌های شخصی نیز اشتراک می‌‌ورزند.

مجلۀ بزنس انسایدر در گزارش خود گفته است که زنان و مردان مسلمانان اویغور در اطراف سینکیانگ تحت مراقبت و کنترول جدی مقامامت امنیتی چین قرار دارند و مقامات مبایل‌های باشندگان این منطقه را با برنامه‌های تعقیب کننده وصل نموده و به ثبت اطلاعات دی ان ای، اثر انگشت، شبکیۀ چشم و گروپ خون مسلمانان اویغور، که 12 ساله الی 65 ساله بودند، آغاز کرده اند. علاوه بر این، برای شناخت هویت کسانی‌که با مبایل‌هایی‌که تحت تعقیب دستگاه امنیتی چین قرار دارند، صحبت می‌کنند، شبکه‌های صوتی را فعال ساخته اند. در این گزارش نیز بیان شده است که 40 هزار عدد کمره برای شناسایی چهره به منظور تحت تعقیب قرار دادن مسلمانان اویغور و محدود کردن رفت و آمدشان، نصب گردیده است.

خبرگزاری فرانس پرس در گزارش خود به نصب کمره‌های امنیتی در 967 مسجد در یک منطقۀ وسیع سینکیانگ برای تثبیت پابندی ائمۀ مساجد به  متنِ خطبه‌ها و موعظه‌های تنظیم شده از سوی حکومت، اشاره نموده است.

 تبصره:

دردآور این است که این اقدامات وحشیانۀ چین علیه مسلمانان اویغور در برابر چشم و گوش میلیون‌ها مسلمان در سراسر جهان بدون این‌که هیچ‌گونه مؤثریتی در جلوگیری از این اقدامات وحشیانه داشته باشند، اتفاق می‌افتد! دلیل آن اینست که این میلیون‌ها مسلمان به صورت پراگنده زندگی نموده و دولت واحدی ندارند که آنان را کنار هم جمع نموده و به آنان انسجام و وحدت بخشد. دولت واحد اسلامی موسوم به دولت خلافت راشده که سال‌هاست مسلمانان آن را از دست داده و اینک تقاص نبودش را پس می‌دهند؛ دولتی‌که بر هر مسلمان واجب است تا در حد توانش برای تأسیس مجدد آن سعی و تلاش ورزد تا باشد که پس از تأسیس چنین دولتی، خلیفه یا امام مسلمانان در رأس آن قرار گرفته و امور مسلمانان را چنان‌که باید سر و سامان دهد  و مسلمانان سراسر جهان به دستور او صف واحدی را شکل داده و با دشمنان خونخوار اسلام به جنگ و مبارزه بپردازند و در هنگام خطر-مثل خطری‌که در حال حاضر مسلمانان ترکستان شرقی را تهدید می‌کند- به این خلیفه و امام پناه برده و از وی درخواست کمک نمایند. چنانچه در صحیح بخاری به نقل از حضرت ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«وَإِنَّمَا الإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»

ترجمه: امام(خلیفه) هم‌چون سپری است که مسلمانان به فرمان او به جنگ و مبارزه پرداخته و به او پناه می‌برند.

و آنگاه است که چین و امثال آن هرگز جرئت نخواهد کرد که حتی یک فرد مسلمان را مورد آزار و اذیت قرار دهد؛ زیرا می‌دانند که بهای هرگستاخی در حق مسلمانان را باید دو برابر بپردازند. بدون شک الله سبحانه وتعالی از همه نیرومندتر و تواناتر است. (منبع: گرفته شده از پاسخ به پرسش تجاوز وحشیانۀ چین بالای ترکستان شرقی) الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (8)‏‏ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ (9)‏ ‏ إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ﴾

[البروج: 8 - 10]

‏ترجمه: ‏شکنجه‌گران هیچ ایرادی و عیبی و جرمی بر مؤمنان نمی‌دیدند؛ جز این‌که ایشان به الله(سبحانه وتعالی) قادر و چیره و شایستۀ هرگونه ستایشی، ایمان داشتند؛ ذاتی‌که سلطنت و سرزمین آسمان‌ها و زمین از آن او است و بر هرچیزی حاضر و ناظر است. بی‌گمان کسانی‌که مردان مؤمن و زنان مؤمن را شکنجه می‌دهند تا از دین الهی برگردند و سپس توبه نمی‌کنند و از کردۀ خویش پشیمان نمی‌شوند، قطعاً عذاب دوزخ دامنگیر ایشان خواهد شد و هم‌چنین عذاب آتش سوزان بهرۀ آنان خواهد بود.

نویسنده: محمد عبد المالک

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر