تبریکی دوکتور نسرین نواز رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر به مناسبت ماه مبارک رمضان 1440 هـ.ق

دوشنبه، 01 رمضان مبارک 1440 هـ.ق/ 06 می 2019م

(ترجمه)

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «الصِّيَامُ جُنَّةٌ، فَلاَ يَرْفُثْ، وَلاَ يَجْهَلْ، وَإِنِ امْرُؤٌ قَاتَلَهُ، أَوْ شَاتَمَهُ، فَلْيَقُلْ: إِنِّي صَائِمٌ مَرَّتَيْنِ، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ المِسْكِ، يَتْرُكُ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ وَشَهْوَتَهُ مِنْ أَجْلِي الصِّيَامُ لِي، وَأَنَا أَجْزِي بِهِ، وَالحَسَنَةُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا»

(رواه بخاری، باب فضیلت روزه)

ترجمه: از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: روزه در برابر آتش دورخ سپر است. روزه‌دار نبايد ناسزا بگويد و عمل جاهلانه انجام دهد؛ اگر كسی با او درگير شود و يا به وی ناسزا گويد، در جوابش بگويد: من روزه‌دار هستم، من روزه‌دار هستم و افزود: سوگند به ذاتی‌كه جانم در دست اوست، بوی دهان روزه‌دار، نزد الله متعال از بوی مُشك خوشبوتر است. الله متعال می‌فرمايد: روزه‌دار، خوردن، آشاميدن و ارضای تمايلات جنسی خود را بخاطر من ترك می‌كند. روزه از آنِ من است و من خود پاداش آن را می‌دهم و هر نيكی، ده برابر پاداش دارد.

شرح حدیث

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را خبر می‌دهد که روزه سپر است؛ به این معنی که برای ما وقایه و حجت و برهان در روز قیامت است؛ ما را امر نموده که روزه را بدون کلام بیهوده و جهالت همراهی نمائیم؛ لفظی یا فعلی از ما صادر نشود که معصیت و مخالف واجبات روزه باشد و قصداً از گناهان دوری نمائیم. پس تمام تلاش و حرص مان مبنی بر طریقه‌ای باشد که الله سبحانه وتعالی ما را به آن امر نموده؛ نه آنچه که مطابق خواست و هوای نفس ما باشد.

باید سلوک و روش مسلمان در این ماه طوری باشد، اگر کسی از لحاظ فعل و یا سخنی می‌خواهد ما را تحریک به عمل ناشایسته نماید، در پاسخ چیزی بگوئیم که کلام بیهوده و جهالت نباشد(من روزه دار هستم)؛ به این معنی که من پابند به عمل بزرگی هستم که مرا به خالقم نزدیک می‌نماید و من از خوردن، نوشیدن و از گناه نمودن درین وقت منع گردیده‌ام. در این حدیث از ما خواسته شده که این سخن را طور تأکید دو بار بگوئیم تا پابندی ما در این عمل جهت رضایت الله سبحانه وتعالی ثابت گردد و این‌که شخص متعدی از عمل خود باز ایستد.

هم‌چنان در این حدیث شریف اشاره به چیزی می‌نماید که آن را روزه‌دار می‌داند و از آن شکایت نیز می‌نماید که آن بوی دهن در وقت روزه داشتن است؛ پس درین مورد رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را خبر می‌دهد: اگر چه آن بوی اذیت کننده هم است؛ اما آن به نزد الله سبحانه وتعالی خوشبو و پاکیزه‌تر از بوی مشک می‌باشد. این حالت دریافت صبر و عدم شکایت از دیگران می‌باشد؛ زیرا اصل برای یک مسلمان این است: هر آنچه را که الله سبحانه وتعالی دوست می‌دارد، آن را دوست بدارد و از آنچه اوتعالی ناخوشنود می‌شود، بد ببیند.

الله سبحانه وتعالی پاداش هر عمل را مبنی بر اخلاص، جهد و تلاش بنده می‌دهد، چنانچه پاداش هر حسنه را تا ده برابر بالا می‌برد که این همه لطف و کرم و محبت الله سبحانه وتعالی برای بندگان صالحش می‌باشد.

(ترجمه)

عن أَبي هُريرة رضيَ اللَّه عَنْه، عن النبيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: «لا يتَقَدَّمَنَّ أَحَدُكمْ رَمَضَانَ بِصَومِ يومٍ أَوْ يومَيْن، إِلاَّ أَن يَكونَ رَجُلٌ كَانَ يصُومُ صَوْمَه، فَلْيَصُمْ ذلكَ اليوْمَ»

(متفقٌ عليه)

ترجمه: از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: هيچ کدام شما يک روز يا دو روز پيش از رمضان را روزه نگيرد؛ مگر این‌که به روزه گرفتن در آن روز عادت داشته باشد(مانند کسی‌که روزهای دوشنبه و پنجشنبه یا دیگر روزها را عادتاً روزه می‌گیرد) پس برای چنین شخص اشکالی ندارد که طبق عادتش آن روز را روزه بگيرد.

شرح حدیث

بعضی از مسلمانان هستند که یک یا دو روز قبل از ماه رمضان را از جهت احتیاط، که روزۀشان کاملاً بدون نقصان باشد یا بخاطر تمرین نفس خود روزه می‌گیرند؛ این در حالی است که روزه گرفتن یک یا دو روز پیش از رمضان را شریعت نهی کرده و این کار یک عمل مقبول شرعی نیست؛ زیرا یکی از سبب‌هایی‌که روزه گرفتن یک یا دو روز پیش از رمضان را منع کرده، همین حدیث فوق است و نیز این‌که عبادات توقیفی است(وحی آن را تعیین کرده و انسان در تغییر و زیاد و کم کردن آن صلاحیت ندارد)؛ از جهت این‌که انسان در بدعت و گناه واقع نشود و علماء هم در این اتفاق نظر دارند؛ لیکن با آن هم بعضی از مردم این چنین عادت دارند. این وظیفۀ حکام و دولت‌هاست که رعیت یا مطبوعین خود را بفهمانند تا در هر عمل، حکم شرعی(ارکان، شروط و مسایل مربوطه‌اش) مراعات شود؛ اما برعکس حکام و دولت‌های این زمانه، که دست‌نشانده‌های غرب اند، مردم را به فحشاء و فساد تربیت و آموزش می‌دهند؛ اگر دقت نمائیم، تمام چیزها را برما فاسد کرده‌اند؛ حتی نماز و روزه را.

اما کسانی‌که یک یا دو روز پیش از رمضان را روزه می‌گیرند، به نیت این‌که توسط این عبادت نفس خود را تحت فشار و تکلیف قرار دهند، این‌ها مستحق اجر نمی‌شوند؛ زیرا عبادت تکلیف جسمی نیست؛ بلکه این عبادتی است خالص برای الله متعال، که ماده با روح مزج می‌شود، میکانیزم آن را الله متعال تعیین کرده و ما تنها آن را اجرا می‌کنیم. لیکن افرادی‌که این روزها(یک یا دو روز قبل از رمضان) به روزهای عادت‌شان برابر شود که روزه می‌گرفتند، برای آن‌ها اشکالی ندارد که روزه بگیرند.

دلیل دیگری‌که ممنوعیت این عمل را تأیید می‌کند، اینست که روزۀ این روزها، عمل تنهایی یا تکروی است؛ به اصطلاح دیگر، خلاف جماعت عمل می‌شود که از زاویۀ مفاهیم سیاسی و نصوص شرعی تحسین نمی‌شود؛ چنانچه در حدیثی‌که ترمذی به درجۀ حسن روایت کرده و البانی نیز صحیح دانسته، آمده است:

«الصَّوْمُ يَوْمَ تَصُومُونَ وَالْفِطْرُ يَوْمَ تُفْطِرُونَ وَالْأَضْحَى يَوْمَ تُضَحُّونَ»

ترجمه: روزه زمانی است که(همۀ مسلمانان) روزه می‌گيريد و افطار زمانی است که همگی افطار می‌کنيد و قربانی زمانی است که همه قربانی می‌کنيد.

اين حدیث و دلایل امثال آن، دال بر این است که عبادت‌های بزرگ، بدون جماعت و التزام به رأی امام یا خلیفۀ مسلمین صحيح نيست. تکروی و جدا شدن در هرکدام در حقيقت خروج از جماعت و باعث گناه است. بنابر اين، کسی‌که با وجود توان برای شرکت در نماز جماعت تنها نماز بخواند، نمازش صحيح نيست و کسی‌که زکات خود را به دور از امام موجود بپردازد، زکاتش مقبول نيست و کسی‌که در روزه گرفتن تکروی کند(تاهنوز همه مسلمانان روزه نگرفته اند او) به تنهايی روزه بگيرد و افطار کند، در حقيقت تکروی نموده و گناهکار است. کسی‌که به تنهايی حج کند و جدا از مردم روزی را برای وقوف به عرفه برای خود در نظر بگيرد، حج وی درست نیست. پس واضح گردید که عبادات بزرگ مانند روزه، حج وغیره به طور دسته‌جمعی و در قالب جماعتی باید ادا شوند، که در رأس آن جماعت امیری باشد تا مردم پیرامون اجرای عبادات وغیره از فرمان وی اطاعت کنند...

خلاصۀ حدیث

از حدیث فوق چند مطلب واضح می‌گردد:

1. روزه گرفتن یک یا دو روز پیش از رمضان ممنوع است؛ اما کسانی‌که طبق عادت در این روزها برابر شود، اشکالی ندارد که روزه بگیرند.

2. برای انجام دادن فرایض یا عبادات بزرگ مانند نماز، روزه، حج، جهاد وغیره جماعت مسلمانان(موجودیت دولت اسلامی، که همه امور را مطابق احکام شرعی تنظیم کند) لازم است.

3. زمان روزه گرفتن، زمان افطاری، ایام عیدین و قربانی، از همه مسلمانانِ روی زمین باید یکی باشد که برای تنظیم این امور مطابق احکام شرعی یک دولت صددرصد  اسلامی لازم است.