حقیقت روابط بین کشورها، شیوۀ برخوردهای سیاسی، معاهده‏ ها، مشارکت‏ها، همکاری‌های نظامی و سیاسی و اتحادیه‌های متعاقب و مرتبط به آن، در واقع مبتنی بر مبدأ این کشورهاست.

اندیشه و مبدأ، ماهیتِ روابط، مشارکت‏ها و پیمان‏ها را تعیین می‏کند. بناءً در دولت اسلامی احکام شرعی، ماهیت روابط، معاهدات، تاکتیک‏های سیاسی و دیگر شیوه‏های برخورد با ممالک را تعیین می‏کند. به عنوان مثال؛ دولت اسلامی برای این‌که به یک کشور کفری حمله کند، با یک کشور کفری دیگر وارد معاهده نمی‏شود؛ حتی اگر باعث پیروزی شود، بازهم از لحاظ شرعی حرام است. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده است: «لا تستضیئوا بنار المشرکین؛ با آتش مشرکین روشنی ایجاد نکنید.» امام نسایی در سنن خود آن را تخریج نموده است و آتش کنایه از قدرت و قتال در جنگ‏هاست.

اما در مورد کشورهای سرمایه‌داری قضیه از این لحاظ کاملاً متفاوت است؛ زیرا مبدأ‏شان را جدایی دین از زندگی بر مبنای آزادی در فکر و احکام تشکیل می‏دهد که بدون درنظر گرفتن اسلوب و وسایل، زندگی و روابط‏شان را به سوی منفعت و سودجویی سوق می‏دهد. گاهی بخاطر منافع و مصالح، دست به کارهایی می‏زنند که حتی حیوانات درنده چنین کاری انجام نمی‏‏دهند؛ مانند کاری‌که آمریکا در جنگ جهانی دوم با جاپان انجام داد؛ چنانچه جاپان را از نفت تحریم کرد و آن‏را فریفت که به بندرِ هاربر در سال 1941م حمله کند؛ اما آمریکا ناوهای هواپیمابر خود را پیشتر از جاپان خارج نمود، که باعث شد جاپان فریب خورده، به آن حمله کند و هزاران سرباز آمریکایی را بکشد. بناءً "روزولت" توانست مستقیماً مجوز کنگره را برای ورود به جنگ بگیرد، درحالی‌که قبل از آن کنگره این اجازه را نمی‌داد، همانطورکه برای اشغال عراق و افغانستان بهانه‏هایی مانند حادثه برج‏ها و دیگر حوادث ارائه گردید.

در واقع مصلحتی‌که اقدامات دیپلوماسی بر اساس آن صورت می‏گیرد، قابل افزایش است؛ زیرا ثابت نبوده و مبتنی بر افکار ثابتی نیست. بناءً هر دولتی‌که با یک کشور مانند آمریکا معاهده یا پیمان می‏بندد، ممکن است علیه خودش منقلب شود؛ در صورتی‌که کشور دیگری برای امریکا منفعت بیشتری داشته باشد. به عنوان مثال؛ پیمان‏ها و معاهدات زیادی در بین کشورهای بزرگ صورت گرفته که سرنوشت آن شکست فجیع بوده و متحدین بخاطر منافع بیشتر در مقابل یکدیگر قرار گرفته‏اند؛ چنانچه کشورهای غربی بعد از جنگ جهانی علیه پیمان ورشو و اتحاد جماهیر شوروی با آمریکا وارد پیمان آتلانتیک شدند، اما این دیپلوماسی با فریب از جانب آمریکا مواجه گردید و از کشورهای اروپایی بهره‌برداری سیاسی و اقتصادی نمود. بنابراین، از طریق سیاست آشتی در سال 1961م با اتحاد شوروی تفاهماتی برگزار گردید، که توسط دو رئیس جمهور، خرشوف و کِندی به امضا رسید و آمریکا توانست با این سیاست حوزه‏های نفوذ خود را در جهان تقسیم کند و نفوذ خود را در خاورمیانه، آفریقا، جنوب شرق آسیا، آسیا و حتی در خود اروپا نسبت به اروپا افزایش داد. بناءً اتحاد، یک فریب آمریکایی برای زیربال گرفتن اروپا و استثمار اقتصادی آن و افزایش نواحی نفوذ آمریکا در جهان نسبت به دیگر کشورهایی است که وارد این پیمان‏ها می‌شوند.

آمریکا در ابتدای قرن بیست‌ویکم، یک اتحادیه از چند دولت مختلف علیه عراق تشکیل داد و با سیاست دروغ و فریب توانست جمعیت بزرگی از کشورها را تشکیل دهد. این پیمان نظامی از طریق بازرسی، ایجاد مناطق خلع صلاح شده و پرواز ممنوع، سال‏ها ادامه یافت تا این‌که در نتیجۀ آشکار شدن سیاست‏ها و دروغ‏های آمریکا، آهسته آهسته پارچه‌پارچه شدن راه باز کرد، اما آمریکا یک جنگ جدید و یک بهانه دیگر، یعنی مبارزه با تروریزم را ایجاد نمود؛ با این تفاوت که این اتحادیه مانند قبل نبود؛ چنانچه دولت‏های متحد، این دیپلوماسی را تحت ذره‏بین سیاست مبادلۀ منافع قرار دادند. مثال اخیر موضوع تحریم اقتصادی علیه ایران است که آمریکا چند دروغ جدید از قبیل: تهدید چاه‌های نفت و مناطق تقدسی/دینی در حرمین شریفین، تهدید امنیت رژیم یهود و غیره را اختراع کرد که این کار برای آسیب وارد نمودن به سیاست برخی از کشورها و باج‏گیری از کشورهای دیگر و تبدیل کردن ایران به مصدر تهدید برای کشورهای اطراف خلیج فارس صورت گرفت. این پیمان سال‏ها با انواع اقدامات فریب‏کارانه، گاهی با تشدید تحریم‏ها و گاهی با کاهش آن، برای این‌که اروپا را از با بستن قراردادهای تجاری همراه ایران به دام اندازد و دوباره با برعکس کردن وضعیت و تشدید تحریم‌ها باعث شود که کشورهای اروپایی چندین میلیارد دلار ضرر کنند و زیر سلطه آمریکا باقی بمانند، ادامه پیدا کرد.

آری، این آمریکاست که امروزه در رابطه با ایران یک سیاست جدید در پیش گرفته است. اوضاع را برای برداشتن تحریم‏ها از طریق یک راه‌حل سیاسی فریبنده هموار می‏کند که هدف آن وارد کردن ایران به نظام سیاسی منطقه و برقراری روابط بین آن و کشورهای منطقه از جمله، رژیم صهیونیستی می‏باشد و این به عنوان یک مقدمه برای برداشتن نهایی تحریم‏ها است.

همه این کارها برای تأمین منافع آمریکا در جنگ اوکراین و هم‌چنین ایجاد یک پیمان مشترک است که از نظر نظامی به سیاست‌های آمریکا در منطقه خدمت کند؛ مانند پیمان ناتو و پیمان‏های دیگر، از قبیل پیمان "اوکس" و "کواد" و ایجاد یک سیاست دراز مدت جدید در خاورمیانه.

پس از بررسی اصل سیاست غربی و دیپلوماسی، که بر مبنای اندیشه عمل‏گرایانه و اصلاح طلبانه است، به ویژه دیپلوماسی آمریکا، به یک نکته دیگر دست می‏یابیم که: پیمان‏های جدید علیه روسیه تا کجا ادامه خواهد یافت؟ و آیا غرب بالآخره می‌تواند با آمریا مصالحه نماید؟ در پاسخ به این پرسش می‌گوییم: دیپلوماسی آمریکا در پیمان‏هایش علیه روسیه بر اساس اهداف ذیل است:

اول: تهدید هر دولتی‌که بخواهد از سیاست‏های آمریکا خارج شود.

دوم: رساندن یک پیام محکم به چین، که اگر مانند روسیه کدام حرکتی انجام دهد، چنین عاقبتی خواهد داشت.

سوم: ماندن کشورهای اروپایی در محور خدمت به سیاست‌های آمریکا؛ به ویژه فرانسه، آلمان و بریتانیا و زیر بال نگهداشتن این کشورها، ضمن سیاست باج‏گیری سیاسی، اقتصادی و نظامی مداوم.

چهارم: حفظ سلطه جهانی آمریکا و برنامه‏ریزی برای آینده برای جلوگیری از هر حرکتی‌که بخواهد علیه آن اقدام نماید.

امور مختلفی وجود دارد که ممکن است در این سیاست‏ها با آمریکا و متحدان آن مؤثر واقع شده و باعث شود برخی از کشورها از این پیمان‏ها کناره‏گیری کنند: مانند طولانی شدن جنگ با روسیه و متحمل شدن خسارت‌های سنگین بر اثر آن. انجام برخی اقدامات دیپلوماتیک از جانب روسیه که باعث می‏شود در نظر منفعت‏گرایانه دولت‌های اروپایی ترجیح داده شود؛ مانند کاهش نرخ بنزین/تیل و گاز در برابر اخاذی‏های آمریکا و گرانی. هم‌چنین روسیه می‏تواند دست به تهدید و تشویق‏های اقتصادی بزند؛ به ویژه این‌که از لحاظ مواد سوختی، خوراکه و جنبه‏های تجاری، صادرات و واردات، از ظرفیت بالایی برخوردار است.

در پایان می‏گوییم که این کشورها متکی بر سیاست‏های پست، سرچشمه گرفته از مفکوره منحَط و مصلحت‏گرایانه هستند؛ حتی علیه دوستان و ملت خودشان. تنها سیاستی‌که می‏تواند امور جهان را با عدل و انصاف اداره کند و امنیت، عدالت و استقامت را در چهار گوشه زمین گسترش دهد که از نظام الهی؛ یعنی دین اسلام سرچشمه گرفته باشد. این کارها خواستار طرح برنامه‌های مفصل در برابر بشریت است تا به این مشکلات خاتمه دهد و نظام ربانی هدایت‏گر را دنبال کند. هم‌چنین در عین زمان از امت اسلامی می‏خواهد که ارزش و ثبات دین خود را بشناسد؛ به ویژه این‌که دیگر سیاست‏ها را تحریف شده می‏خواند... این دلیلی برای بازگشت امت اسلامی و شکست نظام خبیث سرمایه‏داری است. همه این‏ها دلایلی بر بازگشت دولت اسلامی و شکست نظام خبیث سرمایه‌داری و برپایی نظام اسلام بر مبنای اندیشه اسلامی زیر سایه دولتی است که آن را تطبیق نموده و این رسالت خیر را به سراسر زمین و تمام مردم مظلوم آن برساند.

نویسنده: استاد حمد طیب

مترجم: طه خالد

منبع: جريده الرايه شماره (۴۰۸)

خبر:
کمیسیون تعیین شده توسط دولت دنمارک در ۲۵ اگست/اوت حضور دختران محجبه را در مکاتب ابتدایی سراسر این کشور ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت بر بنیاد بی‌اساس و تبعیض‌آمیز بنا شده‌است، این‌که خانواده‌های مسلمان دختران‌شان را مجبور به پوشیدن حجاب می‌کنند. این قانون در تمام مدارس/ مکاتب اعم از دولتی، خصوصی و مکاتب/مدارس ابتدایی رایگان تطبیق خواهد شد. این کمیسیون مدعی است که پوشیدن حجاب دختران مسلمان را از دیگر دختران دنمارکی متفاوت می‌کند، با وصف این‌که پوشش مشخصی برای مکاتب در دنمارک وجود ندارد و شاگردان می‌توانند هرطوری‌که می‌خواهند لباس بپوشند. این کمیسیون هم‌چنان توصیه کرد که باید مدیریت سخت‌گیرانه‌ای را بالای مکاتب/مدارس مستقل مسلمانان روی دست گرفت و اذعان داشت که کودکان دورۀ آمادگی باید از تمام جمعیت نمایندگی کند و برای والدین اقلیت‌های منتخب دوره‌های تربیت اطفال به روش دنمارکی برگزار شود. اهداف اعلام شدۀ کمیسیون مذکور این است که توصیه کند: «که چطور مطمئن شوند زنان کم‌سابقه می‌توانند از عین حقوق و آزادی‌ها به مثل دیگر زنان دنمارکی بهرمند شوند." این‌که زنان مسلمان را از تربیۀ اطفال‌شان‌ طبق عقیدۀ دین خودشان باز می‌دارند خنده‌آور است.
تبصره:
این طرح پیشنهادی یکی از جدید‌ترین اقدامات برای برنامۀ حیلۀ اسلام‌‌هراسانه، نژادپرستانه و متجاوزگرانه‌ای است که در دنمارک تطبیق می‌شود و مستقیماً مسلمانان و سایر اقلیت‌ها را هدف قرار می‌دهد و به حاشیه می‌راند. به‌طور مثال «قانون ناحیۀ مسکونی شدیداً آسیب‌پذیر» مهاجرین را به دو طیف غربی و غیرغربی جدا می‌کند و باعث اخراج اجباری مهاجرین مسلمان و خانواده‌های اقلیت‌های دیگر می‌شود. سخن‌رانی‌های اسلام‌‌هراسانه و سخنان نفرت‌انگیز علیه مسلمانان توسط سیاست‌مداران و احزاب سیاسی به یک موضوع عادی تبدیل شده‌است و بحث‌ها در زمان انتخابات به خاطر جلب حمایت قشر بیگانه‌هراس جامعه بالا می‌گیرد. شکی نیست که دولت سوسیال دموکرات دنمارک و احزاب حامی‌اش در پشت طرح ممنوعیت حجاب دست داشته‌باشد چون آنان طبق یک نظر سنجی در آستانه‌ای باختن انتخابات پیش‌روی دنمارک اند. نور اولوان، مدیر ارشد رسانه‌های این سازمان، ناظر حقوق بشر یورو – مد، گفت: «هر زمانی‌که انتخابات فرا می‌رسد گرایش‌های فزاینده‌ و خطرناکی را در دنمارک و سراسر اروپا مشاهده می‌کنیم. مسلمانان و دیگر اقلیت‌ها تبدیل به کیسۀ بوکس، قربانی و یا طعمه‌ای می‌شوند که احزاب سیاسی از آن برای جلب حمایت استفاده می‌کند.»
حامیان ممنوعیت حجاب در مکاتب به دروغ ادعا می‌کنند که لباس اسلامی یک نوع محدودیت اجتماعی برای دختران جوان است. در واقعیت امر، پوشیدن لباس طبق عقیدۀ مذهبی‌ دختران مسلمان است که مظهری از یکه‌تازی اجتماعی و به الفاظ ساده‌تر شعله‌ور کردن دیوسان‌سازی و بدنام کردن اسلام،‌ محرومیت اجتماعی و تعصب و خصومت با زنان مسلمان می‌باشد. طبق این کمیسیون اروپایی یک تحقیق به این نتیجه رسیده‌است که حجاب ممکن است مانع استخدام زنان در دنمارک شود. در تحقیق سال ۲۰۲۰ پوهنتون/دانشگاه استندفورد آمده‌است که ممنوعیت حجاب در مکاتب دولتی فرانسه مانع تکمیل شدن تحصیل متوسطۀ دختران مسلمان و خط سیرشان در بازار کار شده‌است.
در مجموع، این همه حاکی از ماهیت غیرقابل پیش‌بینی و خطرناک سیاست و نظام سکولر است. تحت نظامی‌که به نژادپرستی و حمله بر اقلیت‌ها به چشم ابزار مشروعی برای برنده‌شدن در انتخابات دیده می‌شود و حقوق جمعیت‌های دینی دست‌خوش تعصبات و هوس‌های آنانی‌که در رأس قدرت اند قرار می‌گیرد. این با تطبیق قانون منع حجاب و نقاب در سرزمین‌های تحت سیطرۀ دولت‌های سکولر در اروپا، از قبیل فرانسه، بلجیم و هلند به وضوح دیده می‌شود. این نشان می‌دهد که هیچ تفاوتی بین قانون سکولر و فاشیزم نیست. تحت قانون سکولر ارزش‌های آن‌هایی‌که نسبت به اکثریت جمعیت خارجی دیده‌ می‌شوند من‌حیث شهروند درجه دو و قشر منفور جامعه برخورد می‌شود و با مُشت آهنین قانون وادار می‌شوند تا به عقاید و سبک زندگی نظم سکولر گردن نهند. و این باید برای تمام مسلمانان یک هشدار باشد که تحت نظم بشری سکولر و یا چنین دولتی حقوق و عقاید اسلامی‌شان هرگز محفوظ نه خواهد بود.
واضح است که نظم سکولر قادر به حفظ توازن و هماهنگی بین تمام جمعیت‌ها نیست و نمی‌تواند فضایی را تأمین کند تا اهل تمام عقاید احساس امن و حرمت داشته باشند. هر نظامی که تلاش کند حساسیت‌های عمیق شهروند‌ان‌اش را تطبیق دهد، دیدگاه مبدئی‌اش را با استبداد به خورد مردمی ‌دهد که باور متفاوتی دارند ویا از حقوق اقلیت‌های مذهبی به‌خاطر کسانی‌که در قدرت اند چشم‌پوشی شود؛ یقیناً که نمونه‌ای سالم و با ثبات حکومت‌داری نیست.
ممنوعیت حجاب در مکاتب فقط بخشی از برنامه‌های فراوانی است که توسط دولت‌های سکولر در غرب برای غیر اسلامی‌سازی جوانان مسلمان تطبیق می‌شود. چنین ممنوعیت‌ها برای دختران مسلمان یک پیام دارد و آن این‌که آن‌ها حق ندارند با هویت اسلامی‌شان شناخت داشته باشند و والدین مسلمان حق ندارند تا از آوان جوانی اطفال‌شان را با عقیده و سنت‌های اسلامی تثقیف کنند. مهم است تا به حیث مسلمانانی که در غرب زندگی می‌کنیم صدای‌مان را بالا کنیم و علیه هر تلاشی که هویت اسلامی‌مان را کم‌رنگ می‌کند و جوانان و جامعه‌مان را از عقاید اسلامی بیگانه می‌کند ایستاد شویم. ما مسئولیت داریم تا به اطفال‌مان فهم عمیق، افتخار و عزت دین را آموزش دهیم تا بتوانند به مکلفیت‌های‌شان با افتخار پابند باشند و با قوت و حکمت از آن‌ها در مباحث دفاع کنند. ضرورت است تا اسلام را من‌حیث بدیل نظم سکولر به جامعه اکثریت غیرمسلمان ارایه کنیم تا امور بشر را به‌طور عادلانه و موافق فطرت تنظیم کند. حاکمیت نظام اسلامی تضمین می‌کند تا اقلیت‌های دینی به‌طور قانونی عقاید دینی‌شان را تمثیل کنند و به دیوسان‌سازی و نقض حقوق دینی‌شان‌ اجازه نمی‌دهد. این نتیجۀ نظامی‌ است که خالق عادل و خبیر یعنی الله سبحانه و تعالی برای بشر فرستاده است نه مغز‌های بی‌ثبات و متعفن انسان‌ها. الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ❊ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾
[احقاف: ۱۴]
ترجمه: کسانی‌که گفتند: «پروردگار ما اللّه (سبحانه و تعالی) است»، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین می‌شوند.آن‌ها اهل بهشت اند و جاودانه در آن می‌مانند؛ این پاداش اعمالی است که انجام می‌دادند.

داکتر نسرین نواز
رئیس بخش زنان دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب‌التحریر