Bangladeş, seçimler öncesi kritik bir evreye girerken, Bangladeş’in eski Başbakanı Halide Ziya’nın oğlu ve Bangladeş Milliyetçi Partisi (BNP) Başkan Vekili Tarık Rahman’ın ülkeye dönüşünün duyurulması, beklendiği üzere bu şahıs etrafında yoğun bir gürültü kopardı. Partisi tarafından güçlü bir şekilde propagandası yapılan ve onu Ümmetin karşı karşıya olduğu meydan okumaların yegâne çözümü olarak tasvir eden bu anlatı; bugünün gücünün ve nizamının temel gerçeklerini tehlikeli bir şekilde çarpıtan derin bir siyasi yanılsama olarak görülmelidir.

“Bireysel Kurtarıcı” Efsanesinin Başarısızlığı: Gerek dünya tarihinde gerek Bangladeş tarihinde, “gönderilmiş kurtarıcı lider” efsanesinin bir hayalden ibaret olduğu defalarca ispatlanmıştır. Arap Baharı’na bakın; liderler düştü ama Batı destekli güçlü yapılar oldukları gibi kaldı. Kendi tarihimizde de Dr. Yunus’un tek başına öncülük ettiği sanılan değişim, gerçekte ordu, sivil toplum ve yabancı çıkarlar tarafından desteklenmiştir. Bu durum herhangi bir liderin kendi başına hareket etmediğini göstermiştir. Bu nedenle Rahman’ın “kurtarıcı” olarak parlatılması da tehlikeli bir yanılsamadır. Zira gerçek değişim tek bir adamdan değil, mevcut rejimi ayakta tutan güç merkezlerinin sadakatini kazanabilecek geniş çaplı bir hareketten gelecektir.

Hükmeden sistemdir, şahıslar değil. Rahman’ın şahsiyetine odaklanmak, temsil ettiği nizamdan dikkati kasten başka yöne çekmek anlamına gelir. Endonezya’da Suharto’nun, Filipinler’de Marcos’un düşüşü; kahramanca bir şahıs değişimi değil, sistemik baskıların, iç bölünmelerin ve küresel dengelerdeki değişimlerin sonucuydu. Dünya Bankası ve IMF gibi yeni sömürgeci finansal kurumların mekanizması ve diplomasi, herhangi bir bireyden çok daha belirleyici bir faktördür. Bir şahsın parlatılması, Batı destekli siyasî ve iktisadî sistemin değişmez doğasını gizlemek için kullanılan bir taktiktir. İktidara gelmek isteyen her büyük parti –Bangladeş Milliyetçi Partisi dâhil– bu sistemle uzlaşmak zorunda kalmaktadır.

Küresel gücün kaçınılmaz mühendisliği, Bangladeş’e önemli bir stratejik ve ekonomik değer kazandırmaktadır. Bu sebeple ülkede gerçekleşecek herhangi bir siyasî geçiş, başta ABD ve İngiltere olmak üzere büyük güçlerle bir tür mutabakat olmaksızın mümkün değildir. Rahman’ın ya da herhangi bir muhalif figürün bu gerçekliğin dışında yükselebileceği varsayımı safdilliktir. Eğer bugün Rahman abartılı biçimde öne çıkarılıyorsa, bu onun bağımsız dönüştürücü gücünden değil, dış çıkarlarla örtüşen bir rol üstlenmesinden kaynaklanmaktadır.

Siyasî İflası Örtme Çabası. Bu dönüş etrafında koparılan gürültü ve oluşturulan yapay gündem, esasen tek bir amaca hizmet etmektedir: Bangladeş Milliyetçi Partisi’nin derin siyasî iflasını örtbas etmek. Ayrıca bu, şu can alıcı soruyu da gündeme getirmektedir: Partinin ikna edici vizyonu nerede? Halk tabanlı örgütlenmesi nerede? Somut siyasî alternatifleri nerede? Halk, seçkinler (elitler) arasında sadece dönemsel bir değiş tokuş ve aynı sistem içindeki bir grup oyuncunun yer değiştirmesini görmektedir. Aynı oyun tekrar edilmektedir. “Efsanenin Dönüşü” tiyatrovari bir hiledir ve insanların enerjisini gerçek değişim talebinden saptırmaktan başka bir şey değildir.

Ey insanlar! Bangladeş için gerçek ve kalıcı değişim asla Londra’dan gelen bir uçakla gelmeyecektir. Değişim, şahısları yüceltmekle değil; Bangladeş’te statükoyu tahkim eden Batı destekli sistemin sütunlarını kökten söküp atmakla gerçekleşecektir. Bir şahsiyete tutunmak, şu anda tehlikeli bir oyalama tuzağına düşmek demektir.

Hizb-ut Tahrir’in samimi liderliği, iflas etmiş laik-kapitalist sistemin maskesini değiştirmek için değil, bizzat sistemi kökten değiştirmek için çalışmaktadır. Nübüvvet metodu üzere Raşidi Hilafet için tabandan tavana giden gerçek bir güç inşa etmenin zor ve gösterişsiz çalışması, değişime giden tek gerçek yol olarak kalmaya devam etmektedir. Bu nedenle, özelde muhlis siyasetçileri, genelde ise tüm halkı, Batı’nın siyasi sirkine parça olmaktan veya ona seyirci kalmaktan ziyade; nizamı değiştirmek için Hizb-ut Tahrir etrafında kenetlenmeye davet ediyoruz.

إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ“Şüphesiz ki, bir kavim kendi durumunu değiştirmedikçe Allah onların durumunu değiştirmez.” ^{[Rad 11]}