(ترجمه)

از ابن عباس رضی الله عنهما روايت است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود:

«مَا مِنْ أَيَّامٍ اَلْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيْهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ مِنْ هَذِهِ الأَيَّامِ» يَعْنِيْ: أَيَّامَ الْعَشْر، قَالُوْا: يَا رَسُوْلَ اللَّهِ وَلَا اْلجِهَادُ فِيْ سَبِيلِ اللَّهِ؟ قَالَ: «وَلَا اْلجِهَادُ فِيْ سَبِيْلِ اللَّهِ، إِلاَّ رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ، وَمَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ مِنْ ذَلِكَ بِشَيْءٍ» (رواه البخاری فی کتاب كتاب الجمعة)

ترجمه: هر عمل صالح که در این ده روز اول از ماه ذِی الحِجَّه انجام داده می‏شود، نزد الله متعال محبوب‏تر است، از غیر آن، گفتند: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم و حتی جهاد فی سبيل الله؟ فرمود: حتی جهاد فی سبيل الله، مگر مردی‌که با جان و مالش به جهاد برود و هيچ چيزی از آن را باز نگرداند (به سنگر شتافته و شهيد شود).

شرح حدیث

در این حدیث از فضیلت عشر ذِی الحِجَّه (ده روز اول از ماه دوازدهم قمری) خبر می‏دهد که انجام دادن هرنوع عمل صالح در این روزها نزد الله متعال بسیار محبوب و دوست داشتنی است، اما یک مطلب دیگری‌که در ضمن این حدیث فهمیده می‏شود، همانا فضیلت و مقام جهاد فی سبیل الله است، زیرا صحابه رضی الله عنهم می‏دانستند که پاداش هیچ عمل صالحی به جهاد فی سبیل الله برابری کرده نمی‌تواند.

چنانچه در صحیح البخاری از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که مردی گفت: ای رسول الله! مرا به کاری رهنمائی کن که پاداش آن با جهاد فی سبیل الله برابر باشد؟ او صلی الله علیه وسلم فرمود: «چنین چیزی نمی‏یابم»! سپس فرمود:

«هلْ تَسْتَطِيْعُ إِذَا خَرَجَ الْمُجَاهِدُ أَنْ تَدْخُلَ مَسْجِدَكَ فَتَقُوْمَ وَلَا تَفْتُر، وَتَصُوْمَ وَلَا تُفْطِر؟»

ترجمه: آيا می‌توانی وقتی مجاهد از خانه به قصد جهاد بيرون رفت، داخل مسجد شوی و به نماز ایستاده شوی و در حالت نماز بمانی و روی نگردانی و روزه هم داشته باشی و افطار نکنی تا آن که مجاهد از سنگر جهاد باز گردد؟ گفت: هرگز نه؟!

از این جهت نزد صحابه رضی الله عنهم این سوال پیدا شد که آیا پاداش عمل صالح در عشر ذِی الحِجَّه از جهاد فی سبیل الله نیز بالاتر است؟ فرمود: بلی؛ حتی از جهاد فی سبیل الله، مگر آن مجاهدی‌که با جان و مالش به جهاد برود وهيچ چيزی از آن را باز نگرداند (به سنگر شتافته وشهيد شود).

پس واضح شد که در ماه ذی الحجه با انجام دادن اعمال صالح انسان می‏تواند رضایت الله متعال را بیشتر کسب نماید و اعمال صالح را علماء بعد از کلمه شهادت این چنین شمرده‏اند:

الف) ادای فرائض، واجبات، نوافل...

ب) اذکار صبح و شام و بعد از فرائض...

ج) نیکی به مخلوقات الله متعال...

اگر دقت نمائیم یکی از مهم‌ترین فرائض احیای دوباره خلافت است، زیرا ادای فرائض به صورت درست بدون حکومت (خلافت اسلامی) ناممکن است، از این جهت تأسيس خلافت نزد علماء از اهم الواجبات (از مهم‌ترین فرائض) محسوب می‏شود؛ طوری‌که ابن عابدین شامی گفته:

«ونصبه أهم الواجبات فلذا قدموه على دفن صاحب المعجزات» (الدر المختار شرح تنوير الأبصار "باب الامامة " (1/548)

ترجمه: انتخاب يا نصب(خليفه) چون از مهم‌ترين واجبات (فرائض) است، لذا صحابه کرام رضی الله عنهم دفن صاحب المعجزات [پيامبر صلی الله علیه وسلم] را به تأخير انداخته و به انتخاب خليفه مصروف شدند.

پس برای دعوت گران مخلص این یک فُرصت خوبی است که در این ده روز اول ذی الحجه وقت گران‏بهای خویش را در امور مهم و قضایای سرنوشت‌ساز سپری نمایند تا در نتیجه رضایت الله سبحانه وتعالی را بیشتر از اوقات گذشته کسب نمایند. چنان‌چه گفته شده: وقت طلائی را در کار طلائی مصرف کنید تا نتیجه طلائی بدست آورید.

یا لله ! امت اسلامی را با تأسیس دوباره خلافت اسلامی عزت و سربلندی نصیب گردان!

(ترجمه)

به تاریخ ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۹م، تاجران در سراسر پاکسان بر خلاف پالیسی جدید مالیات حکومت اعتصاب نموده، دکاکین و بازار‌های خود را بسته نمودند. هیچ جای شکی نیست که هر شهروند پاکستانی پریشان است و بخاطر مالیات سنگینی‌که به دستور صندوق بین‌المللی پول(IMF) توسط رژیم بجوا-عمران بالای آنان تحمیل می‌شود، نگران هستند. مردم فقیر پاکستان بخاطر مالیات سنگین و افزایش بهای منابع طبیعی نگران هستند؛ زیرا این امر باعث شده تا بهای اجناس مصرفی روزانه مردم بلند رفته و بعضی اجناس حتی دور از دسترس‌شان قرار بگیرد. طبقه معاش‌گیر/دستمزدگیر جامعه تشویش می‌کنند؛ بخاطری‌که حکومت پول ماهانه آنان را قبل از این‌که به دسترس‌شان قرار گیرد، در مالیات‌دهی به فنا می‌برد و آنان ماه را به بسیار مشکل سپری می‌کنند. تاجران نیز نگران هستند، زیرا از یک سو تجارت‌شان به بدترین شکل توسط پایین آمدن روپیه کلدار در مقابل دالر و کاهش مشتری برای خرید کالاهای تجارتی‌شان متأثر شده و از سوی دیگر قوانین جدید مالیاتی‌که توسط رژیم بجواه-عمران اعلان شد، بالای فعالیت‌های اقتصادی مردم نیز تاثیر منفی گذاشته است. 

این حکومت رنج و مشقتی‌که مردم پاکستان با آن مقابل هستند را کاملاً نادیده می‌گیرد؛ زیرا به تامین هدف اقتصادی تلاش می‌ورزد که از سوی صندوق بین‌المللی پول تعیین شده است. ‏به رژیم هیچ فرقی نمی‌کند که با پیروی از چنین پالیسی‌های غربی نرخ بیکاری به اوج خود خواهید رسید و مردم توان خرید مواد غذایی را نخواهند داشت. رفتار این حکومت طبق نظریه جدید نظام اقتصادی سرمایه‌داری است. ‏نظام اقتصادی سرمایه‌داری مشکلات اقتصادی را به عنوان مشکلات اقتصادی انسان‌ها نمی‌بیند، بلکه مشکلات اقتصادی را صرفاً از نقطه نظر مادی یا اقتصادی می‌بیند و توجه بر رسیدن بعضی اهداف فنی می‌کند. در نظام اقتصادی سرمایه‌داری، یک اقتصاد درست آن‌ست که "تولید ناخالص ملی(GBP)" بلند باشد و نیز در حال رشد باشد و هیچ بحرانی تعادل پرداخت(قروض) و بودجه وجود نداشته باشد. بناً اگر این شاخص‌های فنی خوب هستند، پس باید اقتصاد کشور در نظر گرفته شود که در مسیر صحیح و پیشرف قرار دارد صرف نظر از این واقعیت که مردم این کشور روز به روز فقیر می‌شوند و بی‌عدالتی افزایش می‌یابد. ‏فلهذا در این هیچ جای شکی نیست که اجرای پالیسی‌های فاسد سرمایه‌داری نمی‌تواند مشکلات اقتصادی مردم پاکستان را حل بکند و نه حتی اگر تیم حکومت هدفی‌ را که برای خود با استفاده از ابزار سرکوب‌گرانه‌ توسط جمع‌آوری مالیات سنگین تعیین کرده بوده را هم بدست بیاورند، بازهم مشکلات مردم حل نخواهد شد؛ بلکه بیشتر خواهد شد!

 ‏در مقایسه با نظام اقتصادی سرمایه‌داری، اسلام تنظیم امور اقتصاد رعیت را به عنوان یک مشکل انسانی می‌بیند و حاکمیت اقتصادی اسلام مشکلات انسان‌ها را من‌حیث هدف شرعی دیده و به راه‌حل انسانی آن می‌پردازد، نه این‌که به مسائل فنی بر اساس شاخص‌های اقتصادی بپردازد. از نظر اسلام، نیازمندی‌های اساسی هر شخص و رعیت باید برآورده شود و هم‌چنین هر زن و مرد باید مجال دست یافتن به زندگی تجملی را به‌طور مساوی داشته باشند. طبق نظر اسلام، مسئله واقعی این نیست که تا بیشتر ثروت جمع‌آوری شود و میزان "تولید ناخالص ملی(GDP)" بلند برود؛ بلکه هدف اسلام اینست که ثروت و منابع به تمام رعیت در جامعه توزیع شود.

بنابر این، اگر مردم مجبور شوند که با شکم گرسنه بخوابند و هیچ پناه‌گاهی بر سر خود نداشتن باشند، پس از دید اسلام دولت در مدیریت اقتصاد امور رعیت‌اش ناکام مانده است؛ هرچند اگر پول دولت در مقابل ارز خارجی بلند باشد و میزان "تولید ناخالص ملی(GDP)" کشور بلند باشد. اسلام اصرار بر بُعد/جنبه انسانی می‌کند؛ حال‌آن‌که مدیریت اقتصاد به همین خاطر به جمع‌آوری درآمد توسط دولت با ثروت هریک شخص در عوض مصرف آن فرد ارتباط دارد. بناً پالیسی مالیات اسلام بر اساس توانائی مالی هریک شخص استوار است(یعنی هرکی مالک نصاب بیشتر بود تحت قوانین مالی اسلام باید مالیات بیشتر بپردازد و برعکس همین امر).

تعریف بحران اقتصادی اسلام کاملاً متفاوت‌تر از تعریف نظام سرمایه‌داری است. بر اساس تعریف اسلام، یک اقتصاد زمانی در بحران قرار می‌گیرد ‌که نیاز‌های اساسی هریک و هر فرد در جامعه تامین نشود و یا دولت خواه به علت کم‌بود منابع و یا به هر علتی‌که باشد، نتواند زمه شرعی‌که همانا مراقبت از امور رعیت محسوب می‌شود را نداشته باشد. ‏مگر امروز نظام سرمایه‌داری اعلان نموده است که پاکستان در یک بحران اقتصادی قرار دارد و توانایی پرداخت دوباره سود‌های قروض‌اش را ندارد.

ای مسلمانان پاکستان! شما در وضعیت بحرانی و بدبختی بخاطری قرار دارید که نظام سرمایه‌داری غیرانسانی و بی‌رحم بالای شما تطبیق می‌شود. ‏شما باید نه تنها مالیات ظالمانه را رد کنید؛ بلکه شما به‌طور وسیع در تمام امور زنده‌گی‌تان این نظام سرمایه‌داری دموکرتیک کفری را و تمامی نخبگان سیاسی که به آن ارتباط دارند را رد نموده و به آن کفر بورزید و شما باید هرچه زودتر تقاضای تأسیس خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت را بکنید که شما را از ظلم و ستم اقتصادی توسط اجرای نظام اقتصادی اسلام آزاد نموده و این نظام اسلام به موفقیت اقتصادی شما اطمینان می‌بخشد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

مترجم: زکریا وهاج

(‏ترجمه)

به تاریخ ۳-۴ جولای ۲۰۱۹م، شهر بیشکک پایتخت قرغیزستان میزبان سیمیناری در رابطه به "موضوع  افراط‌گرایی در آسیای‌میانه" بود. در ماه فوریه سال جاری، "نقش مطبوعات در ترویج و پیشبرد سیاست‌های عامه در حوزه مذهبی" هم‌چنین در بیشکک مورد بحث قرار گرفت. در ماه مارس، یک جلسه‌ی در بیشکک با ابتکار کمیتۀ مذهبی قرغیزستان به هدف "برقراری یک همگرایی یا تقارب بین گرایش‌های مذهبی(اسلام، عیسوی وغیره)" برگزار شد. در ماه آوریل، یک نشست عمومی بر پروژه "گفت‌و‌گو‌های رهبران سیاسی در رابطه به مبارزه علیه تروریزم در آسیای‌میانه" تنظیم شد. در ۱۴ ژوئن، اجلاس "سازمان همکاری‌ شانگهای(SCO)" هم‌چنین در بیشکک برگزار شد. در نشست مذکور،  شی‌جین‌پینگ رییس جمهور چین گفت: «ما باهم علیه ۳ قدرت شیطانی: ۱. تجزیه‌طلبی، ۲. تروریزم و ۳. افراطی‌گرایی مبارزه می‌کنیم.» و سورنبای جینبکف، رییس جمهور قرغیزستان از تلاش‌های شی‌جین پینگ حمایت نموده و گفت: «قرغیزستان همراه چین در یک صف در مبارزه علیه تجزیه‌طلبی، تروریزم و افراطی‌گرایی ایستاده می‌شود.»

ولی در این روزها، جلسات در رابطه به "موضوع افراطی‌گرایی در آسیای میانه" هم‌چنان در بیشکک برگزار می‌شود. سمینار یاد شده مصادف به همان روزی بود که الماس‌بیگ آتامبایف در تظاهرات شعار می‌داد: "سورنبای جینبکف کرسی قدرت را رها کن".  فلهذا افراطی‌گرایی به زبان آن‌ها عبارت از "کوشش فردی یا جمعی برای حصول قدرت با زور و قوت" است.

به تاریخ ۳ جولای، یک تظاهرات/راهپیمایی وسیع تحت شعار "رییس جمهور از قدرت دست بردار" برگزار شد. تظاهرات مذکور توسط الماس‌بیگ آتامبایف، رییس جمهور اسبق کشور تامین مالی شد؛ کسی‌که چندی قبل اعلان به عدم بر رسمیت شناختن دولت جدید قرغیزی را کرد و نیز از تحقیق/جلب محکمه امتناع ورزید؛ حال‌آن‌که پرونده کیفری علیه او باز شده است. ‏آتامبایف در سخنرانی‌اش روی مسئله تظاهراتی‌که "نخبگان سیاسی فعلی باید از قدرت دست‌بردار شوند و به غیر از خودشان دیگران از اطرافیان‌شان در صحنه قدرت بیایند"، تاکید نمود.

در واقع، افراط‌گرایی کلمه‌ و یا اصطلاحی‌ست که تنها علیه مسلمانان و اسلام استفاده می‌شود. ‏آموربیک تککا بایف، باوجودی‌که در روسیه بود؛ ولی عسکر آقایف را از صحنه قدرت عزل نموده و کرسی‌اش را گرفت و بعداً چنین اظهار نمود: «ما قدرت را به طریقه غلط "توسط افراط‌گرایی" حاصل کردیم.» ‏هرچند سیاست‌های بین‌الملی آن‌ها را من‌حیث یک دولت به رسمیت شناختند. آن‌ها همان‌گونه که نیاکان‌شان توسط کسانی‌که بعد از آن‌ها جدیداً به همان طریقه غلط در قدرت آمدند، از صحنه سیاسی و قدرت عزل شدند و این روند ادامه دارد.

اصطلاح "افراط‌گرایی" تنها بر مسلمانان توصیف شده است و بخاطر تعداد کثیر سمینارها و کانفرانس‌هایی‌که روی موضوع "افراط‌گرایی" دایر شد، دولت قرغیزی با این عمل‌اش چنان وانمود کرد که گویا توسط گروه‌های اسلامی مورد اشغال قرار گرفته است. ‏سیاسیون بین‌الملی و یا مقامات قرغیزی خواهان ایجاد چنین دید(از افراط‌گرایی) در اذهان جامعه‌های جهان یعنی مردم جهان هستند. در هر صورت، کلمه "افراط‌گرایی" تنها برای اسلام و مظاهر اسلامی استفاده می‌شود. فلهذا آنانی‌که با اسلام هیچ سروکاری ندارند و اسلام از گزند آنان محفوظ است؛ ولی اگر همین اشخاص تصمیم بر نیش زدن بر مفاهیم اسلام بگیرند، در این صورت اصطلاح "افراط‌گرایی" بر آنان استفاده نمی‌شود، گویا این امر مستلزم بقای دموکرتیک و حقوق آن‌ها شمرده می‌شود، البته به زور و تندروی. 

 ‏بنابرین، به این نتیجه مطلوب می‌رسیم که هر نظام جهانی حکومت‌داری یک ساختاری دارد که در کشمکش با دیگر نظام‌ها است. مثلاً اصطلاح "افراط‌گرایی و تروریزم" یک مکانیزم دموکراسی است که بر بنیاد نظام سرمایه‌داری استوار بوده تا علیه نظام اسلام مبارزه کند. ادعا‌هایی‌که این اصطلاحات به هدف حفظ منافع بشریت و برضد بعضی جرایم خونین می‌باشد، در واقع یک دروغ بزرگ است. ‏در عوض این اصطلاحات تنها برای اهداف مزایای مادی و یا برای جلوگیری از بازگشت اسلام من‌حیث یک نظام حکومتی در سرتاسر جهان است.

بنابرین، برای مسلمانان جایز نیست که چنین اصلاحات را استفاده و یکدیگر را به آن خطاب کنند. ‏ما باید از انتشار چنین اصلاحات در جامعه خود جلوگیری نموده و هرگز کوشش نکنیم که در زنده‌گی روزمره مان از چنین اصلاحات بکار گیریم، بدانید که مقام و منزلت مسلمانان من‌حیث یک دعوت‌گر برای اسلام و مسلمانان است! برادران و خواهران گرامی! بیاید برای اسلام و مسلمانان در هر جنبه سیاسی فعالیت کنید تا اسلام دوباره قدرت سیاسی‌اش را حاصل نموده و اسلام در کره زمین تطبیق شود.

عبدالرزاق مومن

عضو دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-قرغزستان

مترجم: زکریا وهاج