- مطابق
سد النهضه جنایتی جدید است که ناتوانی و خیانت نظام مصر را افشا می‌کند
(ترجمه)
شبکه العربیه در وب‌سایت خود روز پنج‌شنبه ۳/۷/۲۰۲۵ م، تحت عنوان «مصر به اتیوپی: افتتاح سد النهضه غیرقانونی و مخالف حقوق بین‌الملل است»، خبری منتشر کرد که در آن آمده است: هانی سویلم، وزیر منابع آب مصر، تأکید کرد که قاهره سیاست تحمیل واقعیت با اقدامات یکجانبه بدون توافق الزام‌آور که منافع مصر و سودان را لحاظ کند، رد می‌کند و اتیوپی را به نبود اراده سیاسی و فریب‌کاری برای ترویج تصویری مثبت با وجود شکست مذاکرات طی ۱۳ سال گذشته متهم ساخت. از سوی دیگر، نخست‌وزیر اتیوپی ادعا کرد که سد، به ذخایر آب مصر یا سودان آسیبی نرسانده است، درحالی‌که مصر تأکید کرد که این پرونده، موضوعی حیاتی است و اجازه نخواهد داد که سلطه آبی بر آن تحمیل شود.
آبی احمد، نخست‌وزیر اتیوپی، تکمیل ساخت سد النهضه و افتتاح رسمی آن را در سپتامبر آینده اعلام کرد. این اعلام چالش‌برانگیز، پس از روند مذاکره‌ای بیش از ۱۳ سال و شمار زیادی نشست و بیانیه و اظهارنظر صورت گرفت که همه آن‌ها با شکست کامل پایان یافت. درحالی‌که اتیوپی برای تحمیل سلطه خود بر آب‌های نیل شتاب می‌کند، وزیر منابع آب مصر این اقدام را «غیرقانونی» و «مخالف حقوق بین‌الملل» توصیف کرد و تأکید نمود که مصر تهدید حقوق آبی خود را نخواهد پذیرفت؛ اما ورای این بیانیه‌های ناتوان، حقیقتی بزرگ‌تر نهفته است و آن اینکه نیرویی پشت اتیوپی ایستاده و برایش سکوت و تبانی نظام مصر را تضمین می‌کند و آن را به‌سوی پروژه‌هایی سوق می‌دهد که به ابزار فشار استراتژیک و سلاحی علیه مصر و مردمش تبدیل خواهد شد. این پیشروی اتیوپی بدون مزدوری نظام مصر نسبت به حامیان اتیوپی و نبود دولتی که اسلام را اجرا کند و مقدرات امت را حفظ نماید، ممکن نبود.
از آغاز بحران، نظام‌های حاکم در سرزمین‌های مسلمانان کوشیدند مسئله را به چارچوب مذاکرات فنی و مباحثات حقوقی و ضمانت‌های بین‌المللی محدود سازند. مسئله‌ای که زندگی بیش از صد میلیون مسلمان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به اختلاف درباره جزئیات پر کردن و راه‌اندازی و سرعت ذخیره‌سازی آب تقلیل داده شد. اصل موضوع که آب نیل، ملک عمومی امت است و تعرض به آن تجاوزی آشکار است که باید بازداشته شود، نه اینکه انتظار کشیده شود یا به نهادهای غربی متوسل شوند، به فراموشی سپرده شد.
آب نیل صرفاً منبع طبیعی نیست که درباره آن در اتاق‌های بسته مذاکره شود، بلکه از اموال عمومی است که اسلام دولت را ملزم به حفظ آن نموده است. رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم فرمودند: «مسلمانان در سه چیز شریک‌اند: در آب، علف و آتش».
آنچه جرات تحمیل این واقعیت را یافته، نظام‌های تکه‌تکه‌شده سایکس‌پیکو هستند که اراده‌ای مستقل ندارند، بلکه پژواکی از منافع قدرت‌های بزرگ‌اند. وقتی دولت واحدِ گردآورنده مسلمانان وجود نداشته باشد، سرزمین‌ها و رزق و روزی‌شان طمع و سلطه را هدف قرار می‌دهد و این در کشورهای ما که تحت سیطره غرب هستند، آشکار است.
در سال‌های گذشته، نظام‌های حاکم مصر و سودان مدام از حقوق بین‌الملل، پیمان‌های الزام‌آور و اعلامیه سه‌جانبه سال ۲۰۱۵ سخن گفته‌اند؛ اما حقیقت تلخ آن است که همین حقوق بین‌الملل را قدرت‌های بزرگ برای حفاظت از منافع خود ساخته‌اند، نه برای حفاظت از حق مسلمانان بر آب و ثروت‌های‌شان. بلکه خود اعلامیه سه‌جانبه اولین امتیاز رسمی بود که به اتیوپی مشروعیت سیاسی برای پروژه‌اش داد، هنگامی‌که حق توسعه را برای او تثبیت کرد بدون هیچ الزام مشخصی که جلوی پرکردن یکجانبه یا تضمین توزیع عادلانه آب را بگیرد.
مشغول‌شدن به تکرار بیانیه‌های محکومیت و رجوع به محافل غربی همدست، حتی یک قطره آب نصیب مصر نخواهد کرد. اسلام اجازه نمی‌دهد حقوق امت بر سر میز مذاکرات بخشیده شود و تجاوز به امری واقع تبدیل شود که با ناتوانی و سهل‌انگاری تثبیت گردد.
نگاه به مسئله سد النهضه باید بر پایه اصل قطعی صیانت از مقدرات امت و جلوگیری از زیان به آن‌ها باشد. الله سبحانه‌و‌تعالی فرمودند: «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُمْ مُّؤْمِنِينَ» «و سست نشوید و غمگین نباشید و شما برترید اگر مؤمن باشید» و فرمود: «فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ» «پس هر کس به شما تجاوز کرد، همان‌گونه که به شما تجاوز کرده به او تجاوز کنید». روشن است که هر عملی که زندگی و معاش مردم را تهدید کند، تجاوزی است که باید بازداشته شود، نه اینکه با آن سازش شود. شریعت الله سبحانه‌و‌تعالی، تحمل سیزده سال انتظار بر سر میز مذاکره را نمی‌پذیرد و قبول ندارد که سرنوشت امت به تصمیمات شوراهایی وابسته به سلطه استعمار گره زده شود.
وزیر آب مصر در اظهارنظر اخیر خود فاش ساخت که اتیوپی همواره بر سر مکر و فریب و تحریف تصویر ذهنی نزد جهانیان پافشاری کرده و هیچ اراده سیاسی برای رسیدن به توافق ندارد؛ اما پرسش مهم‌تر آن است که چرا نظام مصر، با وجود آگاهی از این واقعیات، همچنان بر استمداد از اتیوپی اصرار می‌ورزد؟ چرا ارتش‌هایی که ملت میلیاردها برای آن‌ها هزینه می‌کند و اگر اراده‌ای راستین وجود داشته باشد، می‌توانند شریان حیات را حفظ کنند، به حرکت در نمی‌آیند؟
در واقع، بحران‌های امت، چه در نیل، چه در فلسطین و چه در هر نقطه‌ای، یک علت اصلی دارد و آن غیبت حاکمیت اسلام است. اگر امت دولتی داشت که شریعت را اجرا می‌کرد، هرگز اتیوپی یا غیر آن جرئت تعرض به مقدراتش را پیدا نمی‌کرد.
ای اهل کنانه (مصر): فریب سخن از حقوق بین‌الملل و بیانیه‌های رد سیاست تحمیل واقعیت را نخورید. مشکل، در لجاجت اتیوپی نیست، بلکه در ناتوانی و همدستی نظام‌هاست؛ آن‌ها به مذاکره بی‌حاصل رضایت داده و به متجاوز مشروعیت بخشیدند و سد النهضه آینه‌ای روشن است که مزدوری نظام را عیان می‌کند. ما یقین داریم که امت از غفلت خود بیدار خواهد شد و برای بازگرداندن سلطه خویش، با اقامه خلافت راشده بر منهج نبوت، قیام خواهد کرد تا عزت خود را بازستاند و هرکس به حقوقش چشم طمع بدوزد را بازدارد.
ای سربازان کنانه: حفاظت از امت و آب و ثروت‌هایش امانتی بر گردن شماست، پس همان‌گونه باشید که الله سبحانه‌و‌تعالی از شما خواسته: یاوران الله سبحانه‌و‌تعالی و دین و رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم. بدانید که شما تواناترین بر ایجاد تغییر هستید و نظام و پشتیبانانش نیز این را می‌دانند و با اعطای امتیازات و پول‌ها، می‌کوشند وفاداری شما را به بهای رشوه بخرند و به الله سبحانه‌و‌تعالی قسم این متاع زودگذر دنیاست. پس دنیای حاکمان را وانهاده و به جای آن، به بهشتی روی‌آورید که پهنایش آسمان‌ها و زمین است؛ که با بریدن رشته‌ی ولای خود از نظام ستم و پیوند آن با الله سبحانه‌و‌تعالی و دادن نصرت به حزب‌التحریر برای اقامه خلافت راشده دوم بر منهج نبوت، به آن دست خواهید یافت و چه سعادت و عزتی خواهید یافت، در دنیا و آخرت.
برگرفته از شماره ۵۵۶ جریده الرایه