(ترجمه)

سپاس و ستایش از آنِ الله سبحانه‌وتعالی است که پیروزی را نصیب ما کرد؛ پیروزی طوفان الاقصی و پیروزی دیگری که با سقوط طاغوت شام رقم خورد. این دو رویداد مفاهیم بسیاری را در ذهن مردم – چه مسلمان و چه غیرمسلمان – دگرگون ساخت.

جهان با چشمان خود دید که چگونه گروهی اندک از مسلمانانِ محاصره‌شده در نقطه‌ای کوچک، که از یک‌سو در محاصره‌ی رژیم یهود و از سوی دیگر در تنگنای کیان‌های عربی و غیرعربی همجوار بودند، با طرح‌ریزی نبردی بزرگ، جهانیان را متوجه دروغ بودن افسانه‌ی "ارتش شکست‌ناپذیر" کردند. این نبرد، بار دیگر اعتماد را به دل‌های مسلمانان بازگرداند و پس از آن نیز خیزش شام، نظام جنایت‌کار را به شکلی ناباورانه سرنگون ساخت.

این پیروزی‌ها، پیام روشنی برای ما دارند: زمان آن رسیده آستین‌ها را بالا بزنیم، عزم‌ها را جزم کنیم و مسیر این دستاوردها را با بازگرداندن حاکمیت شرع الله سبحانه‌وتعالی و رهایی سرزمین‌ها از چنگال استعمار، به سرانجام برسانیم.

این را باید، برای الله سبحانه وتعالی، برای تاریخ و برای حافظه‌ی جمعی‌مان به‌روشنی اعلام کنیم؛ حقیقتی که هیچ مغرض یا انکارکننده‌ای نمی‌تواند فروغ آن را بپوشاند: آنچه در غزه تحقق یافت، نخست به فضل و عنایت الله سبحانه‌وتعالی بود، و سپس مرهون اراده‌ی برخاسته از سرزمین مبارک و مردمانی استوار آن. این پیروزی هرگز حاصل حمایت هیچ‌یک از حکام یا نظام‌هایی نبود که امروز یا در سکوت فرو رفته‌اند یا با اشغال‌گران همدستی می‌کنند.

غزه؛ گوهر فلسطین و نماد پیروزی:

غزه، این سرزمینِ آغشته به خون شهیدانش، این خاکی که پژواک قهرمانی‌ها از آن برخاسته، همواره در برابر ستم ایستاده و خیانت را به‌روشنی طرد کرده است. امروز نیز برای ما الگویی زنده است؛ الگویی از اینکه چگونه ملتی در محاصره‌ی کامل، با دستانی تهی اما با سلاح سبک و اراده‌ای استوار، می‌تواند در برابر ماشین جهنمی جنگی یهود و امریکا پایداری کند.

غزه پیروز شد؛ با وجود همه‌چیز. با وجود محاصره‌ی سنگین، با وجود سکوت و سستی حکومت‌های عربی و اسلامی و با وجود خیانت‌های سیاسی‌ای که زخم امت را در ژرف‌ترین نقطه‌اش نشانه رفت.

رژیم اشغال‌گری که سال‌ها مدعی برتری نظامی بود، امروز در جایگاهی قرار گرفته که هیچ حسادتی برنمی‌انگیزد. سالیان طولانیِ اشغال و سرکوب، در برابر اراده‌ی مقاومتی فروپاشید که از صبری سترگ و عزمی شکست‌ناپذیر ساخته شده است.

غزه پیروز شد. کیان یهود شکست خورد و افسانه‌ی دروغین «ارتش شکست‌ناپذیر» فرو ریخت.

پیروزی غزه؛ پیامی به امت اسلامی:

امروز غزه، نماد پایداری، پیروزی و کرامت است. این سرزمین ثابت کرد که اراده و شجاعت مرزی نمی‌شناسند، و اشغال، هرچقدر هم که به درازا کشد، جایی در سرزمین مقدس نخواهد داشت. نسل‌های آینده خواهند دانست که این سرزمین همواره امید بوده و خواهد ماند، و پیروزی آن بدون تردید فرا خواهد رسید.

آنچه غزه در نبرد اخیر خود به دست آورد، در هیچ چارچوبی جز «پیامی به امت اسلامی» قابل تفسیر نیست. پیامی سرشار از چالش و اراده؛ پیامی خطاب به مسلمانان در سراسر جهان که بدانند پیروزی، نه در شعارها و وعده‌های توخالی، بلکه در گرو صبر، ایثار و فداکاری است. این پیام همچنین یادآوری می‌کند که تلاش برای تغییر باید بی‌وقفه ادامه یابد، و اشغال هرچند طولانی باشد، در فلسطین محکوم به زوال است.

نقش غزه در رویارویی با اشغال‌گر، نقشی است که با هر قطره خون ریخته‌شده، با هر جان فداشده در راه الله سبحانه‌وتعالی و با هر عزم شکست‌ناپذیری رقم خورد. غزه‌ای که روزگاری در محاصره بود و فرزندانش قتل‌عام می‌شدند، امروز به نمادی از پیروزی بدل شده تا بارقه‌ای از امید را دوباره در دل امت اسلامی روشن کند، امتی که در سایه‌ی حکومت‌هایی فاسد، برای دهه‌ها از مسائل اصلی خود دور نگهداشته شد.

میان غزه و حکومت‌های فاسد

اما در کنار این پیروزی عظیم، نمی‌توان از نقش مخرب حکومت‌هایی چشم پوشید که ملت‌های خود را از یاری‌رساندن به برادرانشان در غزه بازداشتند؛ در حالی که الله سبحانه‌وتعالی فرموده است:

﴿وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ﴾ [انفال: 72]

ترجمه: و اگر در  دین (خود) از شما یاری طلبند، بر شماست که آن‌ها را یاری کنید.

اما این‌ها همان حکومت‌هایی هستند که دیوارهایی میان امت و قضیه‌ای بزرگ آن کشیده‌اند؛ حکومت‌هایی که ملت‌ها را در زنجیر نظام‌های سکولار گرفتار کرده و آنان را از ریشه‌ی شان، یعنی اسلام، جدا ساخته‌اند.

همین حکام بودند که ثروت‌های امت را چپاول کردند، ملت‌هایشان را از جهاد فی سبیل الله بازداشتند و هدف آفرینش انسان را از یاد بردند. آنان، امت اسلامی را خوار کردند تا جایی که برای لقمه‌ای نان به بیگانگان چشم دوخت، در حالی‌که سرمایه‌هایش به دست دشمنان به تاراج رفته است. این‌ها همان حکام هستند که امروز سد راه حمایت واقعی از غزه و بازگشت به سوی برپایی دولت اسلامی شده‌اند.

تحریف اندیشه‌ی امت، وابستگی به غرب و خیانت پنهانی به فلسطین و واگذاری آن به اشغال‌گران یهود، همه از دل این حکومت‌ها برآمده است. آنان همان کسانی‌اند که مانع تحقق آرمان‌های امت می‌شوند و راه را بر بازگشت امت به مسیر حقیقی و تلاش برای برپایی خلافتی که رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را به آن بشارت داده، بسته‌اند.

اسلام، تنها راه نجات است

سال‌هاست که حکومت‌های سکولار، زمام امور سرزمین‌های ما را در دست گرفته‌اند و قوانینی را بر ما تحمیل می‌کنند که هیچ نسبتی با باورها و احکام اسلامی ندارند. قانون اساسی‌ای که بر اساس آن ما را اداره می‌کنند، اسلامی نیست، بلکه برگرفته از نظام‌های سکولاری است که هرگز هدف‌شان گسترش ارزش‌های اسلامی نبوده است.

و به کسانی که –چه از میان سکولارها و چه از دیگران– مدعی‌اند اسلام در اداره‌ی حکومت شکست خورده است، می‌گوییم: خیر آقایان! این اسلام نیست که شکست خورده؛ این سکولاریسم است که در تمام زمینه‌ها ناکام مانده است. این سکولاریسم بود که امت اسلامی را در بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی سرگردان ساخت. این همان تفکر است که ما را به فقر پایدار، ستم مزمن و بحران‌های پی‌درپی کشاند.

تا آنجا که امروز، برخی از همین حکام سکولار با وقاحت از «نظارت بر وضعیت غزه» سخن می‌گویند! اما سؤال اینجاست: کجا بودند این حکام وقتی که فلسطین زیر تیغ قتل‌عام بود؟ کجا بودند وقتی غزه در آتش نسل‌کشی می‌سوخت؟

در همان زمانی که دم از مخالفت با اشغال‌گران می‌زدند، در پنهان و آشکار، با رژیم یهود روابط برقرار می‌کردند. آنان شریک جنایات علیه ملت‌ها بودند و هنوز هم مانع بازگشت واقعی اسلام به صحنه‌ی سیاسی جهان اسلام‌اند.

این را همه بدانند: بازگشت اسلام حتمی است، به اراده‌ی الله سبحانه‌وتعالی، گرچه موانع بسیار باشد. پیروزی نزدیک است، به وعده‌ی الله سبحانه‌وتعالی. چنان‌که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مرکز ثبات مؤمنان، شام است».

دولت اسلام در راه است. خلافتی که پیامبر صلی الله علیه وسلم نوید آن را داده، بازخواهد گشت. این همان دولتی است که شریعت اسلام را بر پایه‌ی سنت نبوی اجرا خواهد کرد؛ دولتی که فلسطین را آزاد خواهد ساخت و قدس را به عنوان پایتخت خود برخواهد گزید.

آری، روزها در بطن خود حامل شگفتی‌ها هستند؛ و پیش از تولد هر حقیقتی، درد زایش ناگزیر است. چنان‌که الله سبحانه‌وتعالی در کتاب خود فرموده است:

﴿إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا﴾

ترجمه: همانا همراه هر سختی آسانی است.

نوزاد در راه است و خلافت، به خواست الله سبحانه وتعالی نزدیک‌تر از آن است که گمان می‌رود.

این امت، برای زندگی در خواری و ذلت حکومت‌های ستم‌گر آفریده نشده است. این امت، امتِ حق و عدالت است. امتی که الله سبحانه‌وتعالی بر آن فرض کرده که به کتاب الله سبحانه وتعالی و سنت رسولش صلی الله علیه وسلم حکم براند.

پس خود را برای آن روز آماده کنیم

اکنون وقت آن رسیده که آستین همت را بالا بزنیم، عزت از دست‌رفته‌ی خود را بازیابیم و شریعت الله سبحانه‌وتعالی را در تمام عرصه‌های زندگی‌مان –از سیاست و اقتصاد گرفته تا فرهنگ و جامعه– به کار ببندیم. همگی باید در مسیر آزادسازی سرزمین‌های‌مان از چنگال استعمار و خیانت و برای برپایی دولتی تلاش کنیم که اسلام را در درون سرزمین‌های اسلامی تطبیق کرده و در خارج از آن، از راه دعوت و جهاد گسترش دهد؛ همان‌گونه که رسول الله صلی الله علیه وسلم بشارت داده‌اند:

«ثم تکون خلافة علی منهاج النبوة...»

ترجمه: سپس خلافتی بر منهاج نبوت خواهد بود...

همان‌گونه که الله سبحانه‌وتعالی در کتاب محکم خود چنین وعده داده است:

﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا ۚ وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ﴾ [نور: 55]

ترجمه: الله به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آن‌ها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آن‌چنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت، و کسانی که پس از آن کافر شوند، آن‌ها فاسقانند.

بارالها، گشایش‌ات را نزدیک گردان و ما را از زمره‌ی کسانی قرار ده که شایسته‌ی تمکین در زمین‌اند!

برگرفته از شمار 465 مجله الوعی چاپ شوال 1446ه.ق.

نویسنده: عبدالمحمود عامری یمن

مترجم: محمد علی مطمئن