Geçtiğimiz hafta Avrupa Birliği (AB) Parlamentosu, Tanzanya’ya çeşitli adımlar atması çağrısında bulundu. AB, muhalefet liderine yönelik “siyasi” bir davanın çözülmesini, siyasi özgürlüklerin artırılmasını, seçim yasalarının yeniden düzenlenmesini ve tüm siyasi partilerin seçimlere özgürce katılabilmesini istedi.

AB ayrıca, Tanzanya’nın muhalefet liderlerini, insan hakları savunucularını, LGBTQ+ aktivistlerini, gazetecileri ve sivil toplumu hedef alan baskıları sonlandırması çağrısında bulundu.

Avrupa Birliği’nin almış olduğu bu kararlar üzerine, Hizb-ut Tahrir / Tanzanya olarak biz şu hususları beyan ediyoruz:

1- Avrupa Birliği’nin bu kararları, Avrupa ülkelerinin Tanzanya gibi gelişmekte olan ülkelere yönelik ‘yeni sömürgecilik’ anlayışını sürdürdüklerini gözler önüne seriyor. Geçmişte sömürgecilikle derin yaralar açan bazı Avrupa ülkeleri, şimdi de gelişmekte olan ülkelerin iç işlerine burnunu sokmayı sürdürüyorlar. Gelişmekte olan ülkelerle ilgili meseleleri kendi toplantılarında gündem yapmakta ve bu ülkelere talimatlar vermektedirler. Peki, gelişmekte olan ülkelerin parlamentoları ne zaman toplanıp Avrupa ülkelerine kararlar ve direktifler dayattılar?

2- Avrupa Birliği’nin ‘siyasi özgürlükler, serbest seçimler, seçim reformları ve muhalefete yönelik baskıların sona erdirilmesi’ çağrısına gelince; Hizb-ut Tahrir / Tanzanya, demokrasiyi bâtıl ve yoz bir sistem olarak kabul etmekle birlikte, siyasetçi ya da sıradan bir vatandaş olsun insani gerekçelerle hiçbir vatandaşa baskı yapılmasını kabul etmez. Ancak Avrupa Birliği şunu açıkça bilmelidir ki; muhalefete baskı, aldatma, hile, zulüm ve benzeri uygulamalar, Avrupa Birliği’nin hem ortağı hem de savunucusu olduğu demokratik sistemin doğasında vardır. Bu sistemi gelişmekte olan ülkelere dayatmak ve empoze etmek ise çelişkili ve ikiyüzlü bir tavırdır. Çıkarlar üzerine kurulmuş bir sistemde nasıl adalet, eşitlik ya da haklardan söz edilebilir? Bu sistem sadece menfaati ölçü alır.

3- Eşcinsellik ve lezbiyenliğin savunulması yönündeki talepleri, demokratik paradigmalarının iki yönden iflas ettiğinin bir göstergesidir: Birincisi: Bu talepleri insan fıtratına aykırıdır. İkincisi: Beşerî ahlakî bir denek konumuna indirgemektedir. Geçmişte bu fiilleri “ahlak dışı” ilan edenler, bugün bu sapkınlıkları destekler hâle gelmiştir. Ayrıca, LGBTQ+ meselesinin Afrika’da ve dünyanın çeşitli bölgelerinde tepkiyle karşılanması, bu yaşam tarzını teşvik eden demokratik sistemin kabul görmediğinin açık bir göstergesidir. Çünkü bu sistemin temel taşlarından olan ‘bireysel özgürlük’ anlayışı, doğamıza aykırı bu tür davranışları teşvik etmektedir.

4- Avrupa Birliği’ne sormak istiyoruz: Tanzanya’nın iç işlerine dair gösterdiğiniz hassasiyet, Gazze’de cereyan eden aleni soykırımdan daha mı önemlidir? Avrupa’nın, işgalci Yahudi varlığına her düzeyde -ekonomik, siyasî, askerî- destek verdiğini herkes biliyor. Avrupa Birliği’nin bu tutumu hangi insanlığa sığar? Eğer bu bir insanlık değilse, o hâlde bunun adı sadece ikiyüzlülük ve çifte standarttır.

Son olarak şunun iyi anlaşılması gerekir: Avrupa Birliği’nin temel ideolojisi kapitalizmdir; sömürüye ve emperyalizme dayalı bir sistemdir. Demokrasi diye pazarladıkları siyasi sistem ise aslında büyük bir aldatmacadan ve ihanetten ibarettir. Bu yalanın arkasına sığınarak, kendi çıkarlarını koruyan herkesle iş birliği yaparlar. Onlar için ne insanlık ne adalet ne de insan hakları gerçekte bir ölçü değildir, tek ölçü çıkardır.

Artık yeter! Aklı başında her insanın, din, ırk veya coğrafi konum gözetmeksizin herkes için adaleti ve hakkaniyeti sağlayan İslami sisteme yönelmesinin zamanı gelmiştir.