(ترجمه)

هم‌زمان با ادامهٔ جنگ نسل‌کُشی در غزه که دو سال است جریان دارد، رئیس‌جمهور امریکا، دونالد ترامپ، روز دوشنبه (۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵م) در نشست خبری مشترک با جنایت‌کار منفور، بنیامین نتانیاهو، در قصر سفید طرح مفصلی را اعلام کرد که هدف آن پایان دادن به جنگِ نوار غزه و برقراری «صلح پایدار» در خاورمیانه خوانده شد. او گفت: «امروز ما روی یک راه‌حل جامع برای قضیهٔ فلسطین کار می‌کنیم، نه فقط برای غزه».

از جمله مهم‌ترین مواد طرح او، ایجاد یک «هیئت بین‌المللی نظارتی تازه بر نوار غزه» به نام «شورای صلح» است. ترامپ افزود: «من شخصاً این شورا را در غزه ریاست خواهم کرد، با مشارکت تونی بلیر». وی هم‌چنان تأکید کرد: «شریکان عرب و مسلمان ما آمادهٔ پذیرفتن مسئولیت‌های خود در برابر غزه هستند. تأمین منابع مالی برای دست‌آوردهای آینده در غزه ضروری است و ما آینده‌ای امن‌تر برای همه خواهیم ساخت».

روز پیش از آن، وزرای خارجهٔ قطر، اردن، امارات، اندونیزیا، پاکستان، ترکیه، عربستان سعودی و مصر بیانیهٔ مشترکی صادر کردند که در آن از «تلاش‌های صادقانهٔ ترامپ برای پایان دادن به جنگ در غزه» استقبال شده بود. آن‌ها اعلام کردند که آماده‌اند با امریکا و طرف‌های ذی‌ربط برای تکمیل توافق و تضمین اجرای آن همکاری مثبت و سازنده داشته باشند و اعتماد خود را به توانایی ترامپ در یافتن راهی برای صلح ابراز داشتند.

اما این نقشهٔ ترامپ چیزی جز یک پروژهٔ استعماری تازه نیست؛ همانند تمام پروژه‌های قبلی غرب استعمارگر برای «حل قضیهٔ فلسطین» که هدف اصلی آن تحکیم موجودیت رژیم یهود در منطقه و از بین بردن قضیهٔ فلسطین است. تنها تفاوت این است که در گذر دهه‌ها، رژیم یهود گسترده‌تر شده و تجاوزاتش با کشتار، ویرانی و کوچاندن مردم فلسطین ادامه یافته است. به موازات آن، خیانت حکام و تداوم سخن از «راه‌حل دو دولت» جز به معنای رسمیت‌شناسی به موجودیت یهود و تضمین امنیت و ثبات او نبوده است. سخن از «دولت فلسطینی» نیز امروز چیزی بیش از یک خودمختاری ناقص و تحریف‌شده نیست.

اما حکام مسلمانان، به‌ویژه آنانی که با ترامپ دیدار کرده و بابت همکاری‌شان ستوده شدند، جز خواری و خیانت چیزی در کارنامهٔ خود ندارند. آن‌ها کسانی‌اند که مردم غزه را تنها گذاشته، از یاری‌شان دست کشیده‌اند، و خود را با امریکا و رژیم یهود هم‌سو کرده‌اند. آنان سرزمین‌ها، ملت‌ها و ارتش‌های‌شان را در خدمت سرسخت‌ترین دشمنان امت به‌کار گرفته‌اند.

جلسهٔ پادشاه با رؤسای وزرای پیشین پس از بازگشتش از دیدار با ترامپ به منظور دفع خطری که اردن را تهدید می‌کرد نبود؛ این نشست مشورت و شفافیت نبود، بلکه تحمیلی بود بر آنان تا مطابق آنچه او گفته، یعنی ادعای توافق وسیع بر طرح ترامپ گام بردارند. این امر بازتاب هراس از موضع واقعی مردم اردن است که راه‌حل‌های تسلیم‌گرایانهٔ امریکا را رد می‌کنند و این مخالفت را در خیابان با تظاهرات و عملیات قهرمانانه نشان می‌دهند.

نگاه آگاهانه به آنچه امت اسلامی در دولت‌های کوچک ملّی تجربه کرده است نشان می‌دهد که آن‌چه این دولت‌ها به امر غرب مستعمر کافر بودند، جز اشغال، کشتار، بی‌جا‌سازی، غارت و خواری نبوده است و بر همهٔ این‌ها طرد حاکمیت اسلام و عصیان در برابر الله سبحانه وتعالی افزوده شده است. علت اصلی این وضع فقدان دولت اسلامی است؛ دولتی که خلیفه‌اش سپر و پشتیبان امت می‌شود. این همان مسئلهٔ حیاتی است که مسلمانان باید آن را قضیهٔ محوری و سرنوشت‌ساز خود سازند تا عزت، کرامت و سیطرهٔ خود بر سرزمین‌ها و اراده‌شان را بازپس گیرند.

راه‌حل‌هایی که امریکا برای آن‌چه «خاورمیانه» خوانده می‌شود پیشنهاد می‌کند. به طور کلی و جُمله مردود است، زیرا هدف شان تسلط بر فلسطین و همهٔ بلاد مسلمانان است و این در حالی است که حرمت آن سرزمین‌ها قطعی است. ادعای خوارشدگان و رام‌شدگان که می‌گویند «ما در برابر امریکا و ابزارش، یعنی رژیم یهود، توان نداریم» اساس درستی ندارد.

﴿أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ﴾ [الزمر: 36]

ترجمه: آیا الله برای بندهٔ خود کافی نیست؟ و آنان تو را به کسانی غیر از او می‌ترسانند و هر که را الله گمراه سازد، پس او را هادیی نیست.

امریکا و یهود در برابر غزه که تنها می‌جنگد دچار ناتوانی شدند؛ واقعیتی که باید بر آن آگاه بود این است که راه‌حل در کنار زدن و ریشه‌کنی حکام مزدور و وابسته و برپایی یک دولت اسلامی واحد بر خرابه‌های تاج و تخت‌های آنان است. غیر از این، چیزی جز بازی و دورشدن از حل شرعی و طولانی‌تر ساختن رنج امت اسلامی نیست. این مسأله، مسألهٔ مرکزی و کلید پیروزی و استیلایی است که الله سبحانه و تعالی وعدهٔ تحققش را داده است.

﴿الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَاناً وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ﴾ [آل‌عمران: 173]

ترجمه: (مؤمنان واقعی) آنانی اند که مردم به آنان گفتند: همانا مردم (ستم‌گران) برای جنگ شما گرد آمده‌اند، از آنان بترسید؛ اما این گفتار ایمان شان را افزون ساخت و گفتند: کافی‌ست ما را الله و او بهترین پناهگاه و کارگزار است.

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایۀ اردن