Gazze İçin Ne Yapabilirim?

Birçok kişinin şöyle dedikleri doğrudur: Ben tek başıma Gazze için ne yapabilirim? Orada açlıktan ölenler için nasıl bir çaba gösterebilirim?

Evet, birçok kişi bu soruyu tekrarlıyorlar, acı çekiyorlar, iç çekiyorlar, Gazze'deki açlık ve katliamların fotoğrafları karşısında ağlıyorlar, sonra da “ama benim hiçbir şeyim yok... Ben tek bir bireyim!” ifadesiyle bitiriyorlar.

Bu soruyu soran kişiye şöyle diyebiliriz; o, canlı ve hisseden bir kalbi olan ve genel olarak ümmetin başına gelenlerden dolayı, özel olarak da Gazze'deki kardeşlerimizin başına gelenlerden dolayı acı çeken bir insandır. Yine o kişiye diyoruz ki; gayretin ve acından dolayı Allah seni hayırla mükafatlandırsın; zira bu, kalbin canlı olduğunun bir kanıtıdır.

İşte gerçek cevap burada:

Sen aciz biri değilsin, aksine yanlış bir yola yönlendirilmişsin.

Gazze için kalpten attığın her çığlık, şerî ve disiplinli siyasi bir eyleme dönüşmelidir; çünkü Gazze'nin çektiği acı, yardımların azlığından dolayı değildir, aksine bilincin yokluğundan, devletin yokluğundan, arkasında savaşılacak ve kendisiyle korunulacak kalkan olan bir İmamın yokluğundan dolayıdır.

Arapçılık için yalvarmak mı? Bir kayıp.

İnsani çağrıda bulunmak mı? Bir serap.

Küresel vicdana seslenmek mi? Beyhude.

Bunların hepsi batıl bağlar olup tek bir askeri bile harekete geçirmedi, geçirmeyecek, bir geçidi bile açtırmayacak ve tek bir füzeyi bile ateşlemeyecektir.

Orduları harekete geçirecek ve ümmeti birleştirecek olan tek bağ, İslam akidesi bağıdır; çünkü insanları bir araya getiren ve onları kardeş yapan sadece İslam akidesidir.

Bugün meydana gelen katliamlar ve açlık, bağışların azlığı sebebiyle değildir, aksine Gazze'yi kuşatıp orduların Gazze'yi Yahudilerden kurtarmak için harekete geçmesini engelleyen ajan rejimler nedeniyledir.

Senin yapabileceğin ve yapman gereken şeylere gelince:

1- Yamalı çözümleri reddetmen ve bunlara bağlı kalanların başarısızlığını ifşa etmendir.

2- Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafet Devleti’ni kurmak için ciddi bir şekilde çalışmak; zira ordulara liderlik edecek, sınırları yıkacak, toprakları kurtaracak ve mazlumlara yardım edecek olan sadece Hilafet olduğu gibi Müslümanların başına gelenler de Hilafetin yıkılmasından sonra gerçekleşmiştir.

3- Destek olmayı engelleyen yöneticilerin ihanetini ifşa etmek, ümmete karşı komplolarını ortaya çıkarmak, hakkı söyleyen bir dil olmak, bilinçli bir akıl olmak, davetin taşınmasına yardımcı olmak ve acizlik duygularının yankılanmaması.

Gazze'nin duygulara değil, bir devlete ihtiyacı vardır ve senin rolün bu devlet projesinin bir parçası olmaktır.

4- İnsanlar arasında, çözümün rejimlere tevessül etmek ve yardımlara bağlanmakta değil, Allah'ın şeriatıyla hükmetmekte olduğu şeklindeki şerî siyasi bilinci yaymak. Benim gücüm yetmez deme, aksine yönümü değiştireceğim ve gerçek değişim yönünde adım atmaya başlayacağım de.

5- Sebeplere bağlanıp Hilafeti kurmak için çalışanlarla birlikte çalıştıktan sonra, Gazze'deki ve her yerdeki kardeşlerimizin başına gelenlerin sona ermesi için ellerimizi kaldırarak Allah'a dua edip yakarışta bulunmalıyız. Zira Bedir Savaşı'nda Allah'ın Rasulü'nde bizim için güzel bir örnek vardır; zira savaş alanında safları düzene koyduktan sonra ellerini kaldırıp Allah'a yakarışta bulunmuştur.

Müslüman kardeşim, acıman yeterli değildir; bu zaman, safları ve senin hangi safta olduğunu belirme zamanıdır?

Bugün her bir Müslümana, Gazze haberleri ulaşmış ve çocukların gözlerindeki açlığı, yıkılmış evlerin sokaklarındaki akan kanları, ihlal edilen namusları görmüş olup artık bulunduğu yeri net bir şekilde belirmesi gerekir; dine yardım etmek için çalışanların safında mı olacak? Yoksa sessiz ve yüzüstü bırakanların safında mı olacak?

Gazze'de yaşananlar bizim için bir imtihandır:

- Peki Rabbimizin kıskançlık duyduğu kıskançlığı duyacak mıyız?

- Bizi emrettiği gibi harekete geçecek miyiz?

- Bize farz kılındığı gibi gerçek yardımı yapacak mıyız?

Allah, şu anda boyunlarımıza, hiç kimsenin mazur göremeyeceği üç farz yüklemiştir:

1- Toprakları kurtarmak ve saldırıyı püskürtmek için cihat etmek, Farz-ı Ayn’dır.

2- Ümmete şerî bir liderlik olması için Hilafeti kurmak.

3- Yahudilerin sınırlarına bekçilik yapan, Gazze'yi boğan ve orduların harekete geçmesini engelleyen ajan rejimleri devirmek.

Bu aşamada Allah'ın izzetli kıldığı kişi, bu farzları omuzlarında taşıyan ve bunlar için gece gündüz çalışan kişidir. Allah'ın hor gördüğü kişi ise, dua etmenin tek başına yeterli olduğuna, yardımların devletin kurulmasından daha önemli olduğuna veya mevcut rejimlerin bir gün ıslah olacağına kendini ikna etmiş kişidir! Bakın işte binlerce kamyon Gazze'nin kapılarında duruyor; onları engelleyen ise lojistik yetersizlik ya da finansman eksikliği değildir, aksine Yahudiler ile başlarında hevası ve sadakatiyle bir Siyonist olan Sisi olmak üzere Allah'a ve Rasulü'ne ihanet eden yöneticiler arasındaki suçlu ittifaktır.

Sisi rejimi ve diğer zararlı yöneticilerin gözetiminde bu kuşatmanın devam etmesi, bu yöneticilerin harici düşmandan daha tehlikeli bir iç düşman olduğunu hiçbir şüpheye yer bırakmayacak şekilde ortaya koymaktadır.

Bu nedenle çözüm, geçitlerin geçici olarak açılması ya da kuşatma altındaki bölgelere yardımların gönderilmesi değildir. Aksine belanın kökünü kazımak, Yahudileri koruyan ve Gazze'yi kuşatma altına alan rejimleri devirmek ve Sykes-Picot sınırlarını korumak için değil, Müslümanlara yardım etmek için orduları harekete geçirmektir. Bugün Gazze'de akan her bir damla kanın, her bir çocuğun çığlığının ve her bir yaslı annenin arkasında sadece işgalci düşman değil, aksine ona koruma sağlayan ve kapıları kapatanlar da vardır; zira Sisi ve onun gibi yöneticiler sınırları ve egemenliği korumuyorlar, aksine Yahudileri ümmetin öfkesinden korudukları gibi Gazze'den yaşamın dayanakları da engelliyorlar.

Yaşamış olduğumuz acı gerçeklik işte budur; zira Müslümanların çığlıkları artık ölülerin fısıltıları gibi olup hiç kimsenin bu çığlıkları işitmemesi, kalplerin ve orduların harekete geçmemesi, ajan rejimler ve zincirlenmiş ordular aracılığıyla ümmetin belinin kırılmasının doğrudan bir sonucudur.

-Mısırlı gençlerin Mescid-i Haram'ın avlusunda haykırması gibi- zulme karşı tek başına haykırmak, samimiyet ve acıdan kaynaklanmış olsa bile, yeterli değildir; çünkü bu, yöneticilerin ve tiranların komplo kurdukları gerçekliği değiştirmeyeceği gibi ümmetin değişimle ilgili şerî vacibini de engelleyecektir.

Nitekim Hişam bin Amr, İslam'dan önce bu meseleyi anlamıştı; zira tek bir sesin batıl karşında yeterli olmadığını fark edince, kendi tutumunu paylaşan bir grup oluşturmak için inisiyatif almış ve böylece beş kişi bir araya gelerek, Beni Haşim'in zalim boykotunu bozmak için bir ittifak kurmuşlar, Ebu Cehil'in karşısında durmuşlar ve onu susturmuşlardır. Peki bizler, Mekke'nin çevresinde Beni Haşim'in kuşatmasından daha kötü bir gerçeklik içinde yaşarken nasıl olacak? Bu yüzden çözüm, bireysel tepkilerle, soyut duygularla ya da aciz yardımlarla değil, ümmetin projesini taşıyan ve Yahudi varlığını koruyan rejimleri yıkmak ve Müslümanları ve çabaları birleştirecek Raşidi Hilafeti yeniden tesis etmek için çalışan, ideolojik bilinçli bir cemaatle çalışmakla olur.

O halde ben tek başıma bir şey yapamam deme, aksine ümmetin sesini, onurunu ve kılıcını geri kazanmak için bu ideolojik siyasi kitlenin bir parçası olmaya çalış. Zira ajan yöneticileri devirmek bir seçenek değildir, vaciplerin en üstünüdür; çünkü ajan yöneticilerin bekası, siyasi sömürgeciliğin, askeri kuşatmanın, ekonomik zilletin ve gâsıp Yahudi varlığının iktidarının bekası demektir.

Doğru olan, insanları ajan yöneticilerin saraylarına yönlendirmek, onların tahtlarını sarsmak ve onları köklerinden söküp atmaktır; çünkü kesin bir delille sabit olmuştur ki bu yöneticiler:

- Batı'daki efendilerinin emriyle Gazze'yi kuşatıyorlar.

- Silah ve teçhizata sahip oldukları halde orduların harekete geçmesini engelliyorlar.

- Ya yardımları engelliyorlar ya onları çalıyorlar ya da onları siyasi amaçları için kullanıyorlar.

- Halkları bağış, gösteri ve dua sloganlarıyla uyuştururlarken, katliamların devam etmesine izin veriyorlar!

Ey Müslümanlar: Vacip olan arabulucularla ve Gazze'nin kanının ticaretini yapanlarla değil, Hilafeti kurmak ve zararlı rejimlerin yıkılması için çalışanlarla birlikte tek bir saf halinde olmanızdır. Sadece bağış sloganları atan, belanın kaynağı olan mevcut siyasi sistemi görmezden gelenlere gelince; onlar ya:

- Gaflet içinde olup aldatılanlardır.

- Ya da mazlumların gözyaşlarından kazanç sağlayan fitne ve kan tacirleridir.

Köklü şerî siyasi çözüm, boş insaniyetler ve yamalı çözümler değildir. Dolayısıyla ajan yöneticileri devirmek, bağış yapmaktan daha önemli bir vacip olup dua etmekten daha öncelikli ve Gazze'ye yardım etmeye tüm yüzeysel çözümlerden daha yakındır. Zira bugünkü yöneticiler, Yahudilerden daha tehlikelidir; çünkü ümmetin orduları ile cihad sahaları arasındaki gerçek engel bizzat onlardır.

Sen, biz ve tüm ümmet olarak yapmamız gerekenler:

- Gazze'yi kuşatan ve halkların onurunu çiğneyen mevcut rejimleri ifşa etmemiz.

- Ordulara hitap etmemiz ve onlara, Allah'a ve tarihe karşı sorumluluk yüklememiz; çünkü silahları, mevzileri ve kışlaları elinde bulunduranlar onlardır.

- Bağış ve insanlık sloganlarıyla insanları uyuşturup onları, yöneticileri devirip Hilafeti kurmak gibi azim bir farzdan uzaklaştıran kişilerin sahteliğini ifşa etmemiz.

Senin görevin, ya İslam'ın otoritesini yeniden tesis etmek için ideolojik bir partide çalışanlardan olmak ya da seyirci kalarak ihmalinden dolayı hesaba çekilmektir. Seçim senin; ancak değişim taşıyıcılarına katılman, Allah'ı razı edecek ve vakıayı değiştirecek olan bir fiildir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Abdul Mahmud El-Amiri – Yemen

Haber-Yorum

Tüm Camiler Temizlenirken... Ben İse Şerefli Olduğum Halde Kirletiliyorum Aksa'nın Çağrısına Selahaddin'in Cevap Verdiği Gibi Cevap Verecek Kimse Yok Mu?

Haber:

3 Ağustos 2025 Pazar günü, 3 binden fazla yahudi yerleşimci Mescid-i Aksa'nın avlusuna baskın düzenledi; bu ise işgal edilmesinden bu yana mübarek mescide bir gün içinde yapılan en büyük baskın olarak nitelendirildi ve baskın,“tapınağın yıkılışı” olarak adlandırılan olayın yıldönümünde yerleşimcilerin ihlallerinin benzeri görülmemiş bir şekilde tırmanmasının ve Kudüs ve El-Aksa'nın çevresinde sıkı güvenlik önlemlerinin alınmasının gölgesinde gerçekleşti.Ben Gvir, işgal güçlerinin sıkı güvenlik koruması altında baskın düzenleyen kalabalığa öncülük ettiği gibi baskınlara Likud Partisi'nden Knesset üyeleri Amit Halevi ve Sharren Haskel ile Negev ve Celile Kalkınma Bakanı Yitzhak Vasserlauf da katıldı.Fotoğraflar, Savaş Bakanı Yisrael Katz'ın Burak Duvarı'na geldiğini ortaya koymuştur.Varlığının, dünya çapında kendisinden nefret edenlerin eleştirilerine rağmen, Kudüs ve Tapınak Dağı üzerindeki hakimiyetini ve egemenliğini sonsuza kadar güçlendireceğini söyledi.Kameralar, daha önce bu ritüelin sınırlı olduğu doğu bölgesini açıkça aşarak, El-Aksa'nın içindeki yerleşimcilerden oluşan grupların “rahiplerin kutsama duası” olarak bilinen ritüeli gerçekleştirdiğini ve ritüelin yerine getirilmesinin, caminin avlusundaki birçok yere kadar uzadığını görüntüledi. (El Cezire Net)

Yorum:

Yahudi varlığı, zaman ve mekan olarak bölünmesine zemin hazırlamak için Mescid-i Aksa'da yeni bir gerçeklik dayatmaya çalışıyor; zira bakanlarının, Knesset üyelerinin ve yerleşimci sürülerinin Mescid-i Aksa'ya yönelik baskınları, özellikle kendi özel ve bayram günlerinde artış göstermekte olup avlularında Talmud duaları ve ritüelleri yapmaya, Mescid-i Aksa'nın avlularını ve dışını dolduracak şekilde seslerini yükseltmeye başladılar; hatta Mescid-i Aksa’nın avlularına bayraklarını bile astılar.Namaz kılanların maruz kaldığı baskı ve zulüm, onlara dayatılan kısıtlamalar ve önlemler bir yana tüm bunlar onu kontrol altına almak ve Tevrat'taki hayallerini gerçekleştirerek onu yıkıp enkazı üzerine kendi tapınaklarını inşa etmek için yapılıyor.

Mescid-i Aksa, Müslümanların akidesinin bir parçası olup Müslümanların ilk kıblesi ve Peygamberleri Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in İsra'sıdır; zira Allahu Teala şöyle buyurmuştur:سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ “Kendisine ayetlerimizden bir kısmını gösterelim diye kulunu (Muhammed’i) bir gece Mescid-i Haram’dan çevresini bereketlendirdiğimiz Mescid-i Aksa’ya götüren Allah’ın şanı yücedir. Hiç şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir.” [İsra 1]Nitekim burası, Müslümanların ikinci Halifesi Ömer ibn Hattab tarafından fethedilmiş ve muzaffer komutan Selahaddin Eyyubi tarafından da Haçlılar'dan kurtarılmıştır; dolayısıyla Filistin toprakları, sahabelerin ve fatihlerin kanıyla sulanmış olan haraci bir topraktır.Bu nedenle buranın kurtarılması ve özellikle vahşi bir soykırım savaşına maruz kalan Gazze halkı başta olmak üzere halkına yardım edilmesi, her Müslümanın üzerine vaciptir.O halde tüm bunlardan sonra Müslümanlar, harekete geçmek için neyi bekliyorlar?

Yahudi varlığının ve yerleşimci sürülerinin Mescid-i Aksa'yı kirletmeye ve planlarını ve projelerini uygulamaya devam etmeye cesaret etmelerinin sebebi, özellikle Mescid-i Aksa üzerinde vesayet sahibi olanlar olmak üzere Müslümanların başındaki yöneticilerin ihanetidir.Zira onlar, onların gölgeleri altında cezadan emin oldular, bu yüzden edepsizce davrandılar, dahası suçlarında ısrar ettiler; bunun nedeni ise arkasında savaşılacak ve kendisiyle korunulacak, el-Aksa'nın avlularındaki özgürlerin çağrılarına ve Gazze halkından gelen yardım çağrılarına cevap verecek, mübarek toprakları kurtarmak için harekete geçecek, Kudüs'teki esirlerden biri içerisinde Mescid-i Aksa'nın lisanı üzerinden yazılmış olan şu mektup kendisine ulaştığında Selahaddin Eyyubi'nin harekete geçtiği gibi çağrılara cevap verip harekete geçecek Müslümanların kalkanı bir İmamın olmamasıdır.

Ey haç işaretlerini indiren kral

Beytu'l Makadis'in talepte bulunduğu bir zulüm geldi sana

Tüm camiler temizlenirken... Ben ise şerefli olduğum halde kirletiliyorum

İnsanlara karşı güçsüzlüğümü, çaresizliğimi ve zayıflığımı sana şikayet ediyorum ey Rabbim. Allah’ım bize bir an önce arkasında savaşacağımız ve kendisiyle korunacağımız kalkan olan bir İmam ikram et.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Beraa Mûnâsıra

Ürdün Dışişleri Bakanı ‘iki devletli çözüme alternatifi olan varsa buyursun söylesin ‘ derken, gerçekten samimi mi, yoksa laf olsun diye mi söylüyor?

Çünkü bu sözleri söylediği yer oldukça manidar: 28 Temmuz 2025’te, New York’ta, Suudi Arabistan ve Fransa gibi ülkelerin yönettiği ve adında bile ‘iki devletli çözümün uygulanması’ geçen bir Birleşmiş Milletler konferansı. Eymen Es Safedi bu sözleri, 28 Temmuz 2025’te Suudi Arabistan ve Fransa’nın ortak başkanlığında New York’taki BM Genel Merkezi’nde gerçekleştirilen ‘Filistin Meselesine Barışçıl Çözüm ve İki Devlet Modelinin Uygulanması’ konferansının ana oturumunda sarf etti.

Aslında, o ucube Yahudi varlığının güvenliğini sağlamayı amaçlayan çözümü Ürdün halkına ve tüm İslam alemine dayatan, Ürdün rejiminin ta kendisidir. Zaten Filistin meselesinde tek bir referansınız var: Rejiminizin can dostu Amerika! Yani, Yahudi varlığının müttefiki, onu yaşatmaya ve korumaya yeminli olan Amerika! Yani, Gazze’deki soykırım ve açlık savaşının suç ortağı olan Amerika!

Peki, Ürdün’de ‘iki devletli çözüm’ dışında bir fikir öne sürenlerin sonu ne oluyor? Filistin davasının en başından beri, bu ülkenin kendi halkı, ilkeli siyasetçileri veya samimi aktivistleri ne zaman farklı bir çözüm önerse, sizden gördükleri muamele hep aynı: Tutuklama, işkence, Devlet Güvenlik Mahkemeleri ve en hafif tabirle ‘rejimi yıkmaya teşvik’ suçlamasıyla hapis! Yoksa bu rejimin bekası, düşmanlarının dayattığı çözümlere kulluk etmeye mi bağlı?

Artık şu gerçeği görün: Yıllardır denediğiniz bütün siyasi projeler iflas etmiştir ve ülkeyi de halkı da utanç verici bir duruma düşürmüştür. Bu projeler sizin ümmet düşmanı Yahudi varlığı ve sömürgeci Batı’ya (Amerika ve Avrupa’ya) kölelik etmeye yemin etmiş birileri olduğunuzu kanıtlamıştır. ‘İki devletli çözüm’ gibi sahte önerileriniz, gerçek çözümün yerini asla tutamaz. Gerçek çözüm ise bellidir: Allah yolunda cihat, İslam Devleti’nin yeniden kuruluşu ve Allah’ın kanunlarının uygulanmasıdır. İşte ancak bu çözüm, halkı ve ülkeyi, ‘barış içinde yaşayalım, güvenliklerini koruyalım’ dediğiniz o zalimlerin elinden kurtarabilir.

Fakat heyhat, heyhat! Sizin ne bu ümmetle bir bağınız var, ne de bu ümmetin sizinle. Çünkü sizi başımıza bela edenler, halka boyun eğdirmekten başka bir şey sunmayasınız diye sizi o koltuklara oturtan sömürgeci Batı’dır. Eğer zerre kadar dürüst olsaydınız, hem aşağılık Yahudilerin hem de kendi müttefikiniz ABD’nin bu ‘iki devletli çözüm’ masalına inanmadığını görürdünüz. Hatta ABD Dışişleri, sizin New York’ta katıldığınız o konferans için açıkça ‘diplomasiye zarar veren bir propaganda’ dedi. Hal böyleyken, kimin adına bu beyhude çabayı sürdürüyorsunuz? ABD bile, ‘iki devletli çözüm’ fikrine karşı çıkarak Yahudi varlığını desteklemektedir. Hal böyleyken, siz neden hâlâ bu iflas etmiş çözümü savunmaya devam ediyorsunuz? Neden, hala gerçekte var olmayan ‘hayali’ bir Filistin devletini tanıyacaklar diye birkaç Avrupa ülkesine umut bağlıyorsunuz? Yoksa işin içinde bambaşka bir plan mı var? Bu sürece katılarak, aslında hem Filistin hem de Ürdün halkını aldatmaya ve Filistin davasını bitirmeye mi çalışıyorsunuz? Ya da ya aldatmacalı bir göçle ya da Batı Şeria’dakilere bir ‘Ürdün pasaportu’ vererek Yahudilerin bitmek bilmeyen hırslarını tatmin etmek mi istiyorsunuz?

Diyelim ki derdiniz gerçekten de ‘iki devletli çözüm’. İyi de, bunu Yahudi varlığına ve Amerika’ya kabul ettirecek gücünüz var mı? Sizin elinizdeki en büyük güç, bizzat kendi bakanınızın ‘ölü’ dediği uluslararası hukuka gidip şikâyet etmek ve kınamaktan ibaret. Artık gerçeği görün, yolun sonuna geldiniz ve önünüzde sadece iki seçenek var: Ya, en azından savunduğunuzu iddia ederken onurunu ayaklar altına aldığınız Ürdün’ün egemenliğini korumak için Yahudi varlığını güçle yani savaşla dize getirmek ya da ya da boyun eğip teslim olmak!

Bakanın süslü ama boş laflardaki ustalığına diyecek yok. Ama bu sözler, en zayıf ülkelerin bile ağzına almaktan utanacağı türden. Örneğin, bakan ‘Dünyanın, iki devletli çözüme karşı çıkan İsrail’e karşı harekete geçme vakti geldi’ diyor. İnsan sormadan edemiyor: Bakan hangi ‘dünya’dan bahsediyor? Yahudi varlığının yaptıklarına sesini çıkarmayan, hatta Gazze’nin öldürülmesine ve aç bırakılmasına ortak olan dünyadan mı?

Eğer bu ümmeti Batı sömürgeciliğinin pençesinden ve onun uygarlık, siyaset, askerî, ekonomi hegemonyasından kurtarmak, Yahudi varlığının kökünü kazımak gibi bir umudumuz varsa, bu umudu gerçeğe dönüştürecek tek bir yol vardır: Halkın kalbindeki duygusal birliğin yanı sıra, yeryüzünde kurulacak somut, fiziki bir İslami birliktir. İşte Hizb-ut Tahrir olarak biz, tam da bu birlik için çalışıyoruz. Bu birlik için Nübüvvet metodu üzere Hilafeti kurmaya çalışıyoruz. Çünkü bu ümmetin on yıllardır çektiği çileden kurtulmasının tek gerçek yolu Hilafettir. Zaten Batı’nın korktuğu ve engellemek için savaştığı şey de budur. Onlar bu savaşı ya doğrudan veriyorlar ya da sizin rejimlerinizin yıllardır peşinden koştuğu ‘iki devletli çözüm’ gibi sahte ve teslimiyetçi çözümleri dayatarak veriyorlar. Bu çözümün gerçek bir jeopolitik zemini yoktur, Avrupa’nın herhangi bir ülkesinin tanıması da durumu değiştirmez. Eğer samimiyseniz, işte gerçek çözüm karşınızda, gidin yöneticilerinize anlatın! Yok değilseniz, o zaman sizin bu ‘alternatif var mı?’ sorunuz da, o ölü uluslararası sistemin kürsülerinde gevelediğiniz boş laflardan biridir, hepsi bu!

Gerçek, samimi, İslami ve uygulanabilir tek bir çözüm var: O da Hizb-ut Tahrir’in kurulduğu günden beri sunduğu çözümdür. Biz, halkına asla yalan söylemeyen bir öncüyüz. Biz bu çözümü, bedeli herkes için çok daha azken, sizin ihanet politikalarınız ve dışa bağımlılığınız yüzünden işler bu kadar sarpa sarmadan çok önce hem size hem de bölge halklarına anlattık. Çözümümüz gayet açık: Orduları harekete geçirmek, Yahudi varlığıyla savaşmak, tüm Filistin’i onların şerrinden temizlemek ve insanların onlara verdiği destek ipini kesip atmaktır!

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ“Şüphesiz ki bunda kalbi olan yahut hazır bulunup kulak veren kimseler için bir öğüt vardır.” ^{[Kâf 37]}

Malezya’nın başkenti Kuala Lumpur, 26 Temmuz 2025’te dev bir protesto gösterisine sahne oldu. Binlerce kişi, Başbakan Enver İbrahim’in istifası için sokaklara döküldü. Bu gösteri, halkın biriken öfkesinin ve hayal kırıklığının bir yansımasıydı. Protestoculara göre hükümet, sadece reform sözlerini tutmakla kalmadı, aynı zamanda yeni vergiler, elektrik zamları ve artan hayat pahalılığı ile halkın sırtındaki yükü daha da artırdı.

Halkın öfkesi, Enver’in tam bir ikiyüzlülük abidesi haline gelmesiyle tavan yaptı. Yolsuzlukla mücadele edeceğine dair verdiği sözler, yolsuzları koruyup kollamasıyla tam bir tezat oluşturuyor. Sözde milyarlık yatırımlar için yapılan görkemli seyahatler ise koca bir hayal kırıklığından ibaret.

Muhalefet, bu toplumsal tepkiyi örgütleyerek ustalıkla kullandı ancak inandırıcı bir alternatif lider sunamadı. Enver istifa etse, yerine kim geçecek belli değil. Tek hedef Başbakan’ı göndermek, ama ülkenin geleceği için güvenilir bir yol haritası sunan kimse de yok. En acısı da bu: Halk, yine mantıklı siyasi çözümler ve sağlam fikirlerle değil, sadece duygularıyla sokağa dökülüyor. Her şey Enver İbrahim’in suçu!’ diyen bu yüzeysel nutuk, halka büyük bir yanılgı yaşatıyor. Gerçekte mesele tek bir kişide değil; yıllardır dayatılan bozuk sistemin kendisinde!

1957’deki bağımsızlıktan bu yana Malezya, on Başbakan ve aralarında Barisan Nasional, Pakatan Harapan, Perikatan Nasional ve şimdi de ‘Madani’ hükümetinin bulunduğu çeşitli siyasi partiler tarafından yönetilmiştir. Küçük bir azınlık refah içinde yaşarken, halkın büyük çoğunluğu hâlâ ekonomik sıkıntılarla boğuşuyor ve toplumsal sorunlar her geçen gün daha da büyüyor. Benzer şekilde eğitim sistemi de tam bir kaos içinde! Suç oranları düşmek bir yana, adeta tırmanışta; polis bile suç batağında! Siyaset sahnesi ise tam bir bataklık: Skandallar, yolsuzluklar, ihanetler, güç savaşları... Ne ararsanız var. Ve bu kirli oyunun her zaman tek bir kurbanı oluyor: Halk.

Kısacası, Malezya’da yöneticiler değişti ama halkın çilesi hiç değişmedi. Her dönemde halk, haksızlıklara karşı ‘isyan etti’ ve hakkını aradı. Dr. Mahathir’in ilk döneminden beri başbakanlar ya içeriden ya da dışarıdan gelen baskılarla devrildi. Ama her yeni başbakanla birlikte gelen umutlar, her seferinde boşa çıktı. Halkın umduğu değişiklikler hiçbir zaman gerçekleşmedi. Değişmeyen tek şey ise sömürgeci güçlerin ülkenin bağımsızlık şartı olarak dayattığı bu demokratik sistem tiyatrosu oldu!

Kafirlerin İslam’a aykırı bir şekilde tasarladığı bir sistemin bu topluma gerçek bir çözüm sunması beklenebilir mi? Ümmet artık sistemi değiştirmeden yalnızca başbakanı değiştirmenin, kök meseleleri halletmeye yetmeyeceğini anlamalıdır.

Bu durum sadece Malezya’ya özgü değildir. Bütün İslam dünyasında aynı filmi izliyoruz. Arap Baharı’nda Tunus, Mısır, Yemen ve Libya halkları ayaklanmalarla liderlerini devirmiş olsa da kokuşmuş yönetim sistemler olduğu gibi kalmış ve halkın çektiği çileler bitmemiştir. Benzer şekilde Sudan, Türkiye, Pakistan, Bangladeş, Endonezya ve diğer birçok Müslüman ülkede de yönetici değişiklikleri defalarca meydana gelmiş, fakat sömürgecilerden miras kalan laik sistemlere dokunulmamıştır. Sonuç olarak, ümmetin genel durumu büyük ölçüde değişmemiştir.

Ümmetin artık bu gerçeği kavraması elzemdir; zira bir mümin aynı delikten iki kez ısırılmaz. Ne yazık ki Malezya’da ümmet, bir veya iki kez değil, defalarca ısırılmıştır. Bu demokratik sistemde iktidara gelenlerin, tüm sorunlarımızın tek çözümü olan İslam’ı uygulamakta başarısız oldukları gibi İslam’ı uygulama gibi bir niyetlerinin olmadığını da kanıtlamışlardır. Ayrıca sömürgeci mirası demokratik sistemin, sadece İslam’a aykırı olmakla kalmadığı, aynı zamanda dini (İslam’ı) hayattan ayırmak için özel olarak tasarlandığı da kanıtlanmıştır. Başka bir deyişle, demokrasi bizzat İslam’ın uygulanmasını engellemek için tasarlanmıştır. Yani aslında, İslam’ın uygulanmasını engellemek için kurulmuş bir tuzaktır.

İşte bugün İslam Ümmeti’ne musallat olan iki musibet budur: Yozlaşmış yöneticiler ve yozlaşmış bir sistem. Ve artık ikisi de su götürmez bir gerçektir.

Şüphesiz, yozlaşmış sistemler yozlaşmış yöneticiler üretir ve yozlaşmış yöneticiler de yozlaşmış sistemleri korurlar. Komünizm sistemini korumak için nasıl kendi adamını yetiştiriyorsa, kapitalizm kendi düzenini sürdürmek için nasıl kendi yöneticisini yaratıyorsa, demokrasi de aynen kendi hatalı çarkını döndürmek için çürük yöneticiler yetiştirmektedir. Kısacası yönetici ve sistem, bir elmanın iki yarısı gibidir; birbirinden ayrılmaz ve sürekli birbirini besler.

Dolayısıyla bu felaketlerden kurtulmanın tek bir yolu var: Hem yöneticileri hem de sistemi aynı anda kökünden değiştirmektir! İslam’a göre gerçek lider Halife, gerçek sistem ise Hilafettir. Hizb-ut Tahrir’in bütün dünyada gece gündüz demeden uğruna çalıştığı şey işte budur. Ve şimdi tüm ümmete sesleniyoruz: Gelin, Hilafet’i yeniden kurmak için bizimle omuz omuza verin!