Her geçen gün daha çok Batılı ülke, iki devletli çözüm çağrısını ahlaki ve adil bir adımmış gibi lanse etmektedir. Ama perde arkasına bakıldığında bunun, Filistinlilere duyulan merhametle ya da özgürlük haklarının tanınmasıyla hiçbir ilgisinin olmadığı görülür. Tam tersine bu, artan iç kamuoyu baskısı sonucu ve Siyonist yapının meşruiyetini yitirme tehlikesi karşısında başvurulan siyasi bir manevradır.

Batı kamuoyu uyanıyor. İnsanlar Gazze’nin sistematik yıkımını, yaşanan etnik temizliği ve canlı yayında süren soykırımı görüyor. Onlarca yıldır vicdansızca “İsrail”e göz yuman ve destekleyen hükümetler, artık kendi halklarının öfkesiyle karşı karşıya. Batılı hükümetlerin bu ani dönüşümü, Filistinlilerin yazgısına aniden duyulan bir kaygıdan değil, “İsrail”in safında koşulsuzca yer almanın artık savunulamaz hale gelmesinden kaynaklanıyor. Diğer bir deyişle bu dönüşüm, normatif bir empati artışından çok, koşulsuz destek söyleminin meşruiyet kaybına yol açmasından kaynaklanıyor.

Dahası, Batılı devletler kendi hukuki ve ahlaki kırılganlıklarının giderek daha fazla farkına varıyorlar. Uluslararası Adalet Divanı’nda soykırım tartışmaları yapılıyor, insan hakları örgütleri rapor üstüne rapor yayınlıyorlar ve Batılı hükümetlerin suç ortaklığı giderek daha belirgin hale geliyor. Bu suç ortaklığı yalnızca fiili destekle değil, aynı zamanda silah sevkiyatını sürdürerek, diplomatik kalkan olarak ve siyasi meşruiyet bahşederek edilgen bir şekilde devam ediyor.

Bu durum, “İsrail”e olan sonsuz sadakatin terk edildiği anlamına gelmez. Tam tersine tüm bu tepkiler “İsrail”in varlığını tehlikeye atması nedeniyle Netanyahu’ya ve izlediği yola yöneliktir. Zira “İsrail”in bu yıkım ve savaş politikasını sürdürmesi durumunda Yahudi varlığına olan desteğin hem bölgede hem de dünyada gerileyeceği düşünülüyor. İşte iki devletli çözümün yeniden gündeme getirilmesinin tam olarak nedeni budur. Filistin’i kurtarmak için değil, “İsrail”in geleceğini güvence altına almak için iki devletli çözüm yeniden pişiriliyor.

Batılı perspektife göre, Filistin devleti dedikleri yapı, tamamen demilitarize edilmiş, “İsrail”in denetimine tabi ve Batılı normlar ve değerler ile uyumlu olmak gibi Batının dayattığı şartları karşılamak zorunda. Kurulacak sözde Filistin devletinin, gerçek egemenliği olmayan, “İsrail”in 1948’den beri somutlaştırdığı kolonyal projeye tamamen boyun eğmiş bir devlet olmasını istiyorlar. Başka bir ifadeyle, işgali ve tahakkümü sonlandırmaktan ziyade konsolide eden bir devlet istiyorlar.

İki devlet kurulsa bile, “İsrail”in son 77 yılda sebep olduğu onca acıya ne olacak? Gazze’nin yıkımına, soykırıma, etnik temizliğe ve yağmalanan topraklara ne olacak? Kesinlikle hiçbir şey olmayacak. Tıpkı Batılı sömürgeciler, Müslüman dünyasında yaptıkları zulmün, yağmanın ve yıkımın bedelini hiçbir zaman ödemediği ve cezasız kaldığı gibi bu da aynen öyle yanlarına kâr kalacaktır.

Dolayısıyla, Müslümanların söz konusu göstermelik çözümlere duygusal reaksiyonlar vermek yerine, İslam’ın onlara sunduğu vizyon çerçevesinde hareket etmeleri hayati önem arz etmektedir. Filistin, Batı’nın insafına terk edilmiş bir insani yardım meselesi değildir, Filistin meselesi bir İslami meseledir. Bu yüzden Filistin meselesinin çözümü, seküler, sömürgeci ve kapitalist güçlerin insafına terk edilemez; Filistin bizzat Müslümanlar tarafından kurtarılmalıdır. Adalet ancak o zaman tecelli edebilir ve İslam âleminin kalbine saplanmış bu sömürge projesi ancak o zaman kökünden sökülüp atılabilir. İki devletli çözüm masalı kulağa hoş bir ‘barış’ adımı gibi gelebilir, ama esasen bu hamle, “İsrail”i kendi sonundan ve mukadderatından kurtarmak ve Batı’yı işlediği suçlara ortak olmanın vebalinden aklamak amacıyla kurgulanmış bir hamledir.