BM Güvenlik Konseyi’nin kararından sadece birkaç gün sonra Gazze halkı, bu kararın bedelini ödemeye başladı. Yirmi dört saatten kısa bir sürede, çoğunluğu kadın ve çocuk olmak üzere otuz dört insan şehit düştü. Bunun yanı sıra onlarca yaralı, açlık ve dondurucu soğuk altında can çekişmektedir. İşte bu temiz kanlar; Amerika’ya Gazze Şeridi üzerinde vesayet ve manda yetkisi veren, ona dilediği gibi başları vurma imkânı tanıyan kararın gerçek anlamıdır. Aynı karar, Batı Şeria’daki Filistin halkının kanını, malını ve topraklarını görmezden gelmiş, Yahudi varlığının elini serbest bırakmış, saldırıları Gazze’yi aşarak Lübnan’daki Ayn el-Hilve Kampı’na kadar uzanmıştır. Dahası mücrim Yahudi varlığının başbakanı, sanki kendi toprağıymış gibi Şam topraklarında dolaşmaktadır. Türkiye, Pakistan, Endonezya, Suudi Arabistan, Katar, Mısır, Ürdün ve BAE’deki yöneticiler ise; Güvenlik Konseyi daha karar almadan önce yayınladıkları ortak bildiriyle Yahudilerin elini serbest bırakmışlar, ülkede diledikleri gibi at koşturmalarına izin vermişler, Gazze’yi Trump’ın mülkü kılmışlar ve Gazze halkını da ona ve Yahudi varlığına “Kara Saray’ın” eşiğinde kurban olarak sunmuşlardır.

Ümmet, Gazze’de akan kanı, açlıktan bitkin düşen halkını ve boğucu kuşatmayı gördükçe öfke seline boğulurken, hain yöneticiler suçlu Yahudi varlığıyla el ele yürümekte, sözde kınama ve reddiye açıklamalarıyla ihanetlerini örtbas etmeye çalışmaktadırlar. Ama kuşatma onları rezil rüsva etmiştir, zilletlerini açığa çıkarmış, Yahudi varlığına giden silah ve mühimmatlar onları ele vermiştir.

Artık yüzlerindeki ihanet peçesi düşmüştür! Amerika ve Yahudilere Gazzeli mücahitlerin silahını ve halkının kanını teslim ederek İslam’a savaş açmışlardır. Gazze’yi Amerikan vesayetine teslim etmişlerdir. Bu kadar cürümden sonra susmak olur mu? Susmak, onların suçuna ortak olmak ve rıza göstermek anlamına gelmez mi?

Gazze’de ölüm daha da yaygınlaşmadan ümmetin ve ordularının harekete geçmesi farzdır. Hatta İngiliz postalları bu topraklara değdiği gün harekete geçilmesi farzdı! Dökülen her damla kan, orduların gecikmesinin sonucudur. Harekete geçilmeyen her gün, Filistin halkı için ölüm, açlık ve kahır demektir.

Artık iş haddi aşmış, bıçak kemiğe dayanmıştır. Yöneticiler Gazze’yi, halkını, tüm Filistin’i ve kutsallarını yok pahasına satmışlardır. Artık Ümmetin öfkesi bir volkan gibi patlamalı! Bu öfke tüm ihanet planlarını yakmalı, tüm vesayet kararlarını eritmeli ve Müminlere düşmanlık eden rejimlerin tahtlarını söküp atmalıdır. Bu öfkeyi ancak Mescid-i Aksa’da kılınacak Özgürlük Namazı ve Mescid-i Aksa’nın yeniden İslam’ın ve ordusunun gölgesi altına girmesiyle Allah’a yapılacak şükür secdesi söndürmelidir!

O gün gelene kadar, ümmeti ve orduları harekete geçirmek için çırpınan sadık kullar müstesna kimse bu yüz üstü bırakma günahından kurtulamayacaktır. O şehit kanları, o korku içindeki canlar ve Mescid-i Aksa, yarın Allah’ın huzurunda duracak ve haklarını alana kadar bu ümmetten davacı olacaklardır!

أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا * ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَى لَهُمْ“Yeryüzünde dolaşıp kendilerinden öncekilerin sonlarının nasıl olduğunu görmezler mi? Allah onları yere batırmıştır. Kâfirlere de onların benzeri vardır. Bu, Allah’ın, inananların yardımcısı olmasından dolayıdır. Kâfirlere gelince, onların yardımcıları yoktur.” ^{[Muhammed 10-11]}